Sijntje had ons goed laten schrikken maar na twee keer een bezoekje aan de dierenarts voor een vochtinfuus en andere medicatie gaat het weer heel acceptabel. Ze krijgt extra lekker en nat eten en dit ook extra vaak. En ze is nu onder en boven de wet. Ze mocht zelfs tijdens het eten bij me op schoot blijven zitten (van de macaroni vond ze de kaas en de ham het lekkerst).

Vandaag 20 jaar geleden werden Murry, heer Murk, en Mariposa als kittens van Oentje en een zoon van dé Valentijn geboren. Murray en Mariposa leven niet meer maar we zijn erg dankbaar dat zij voortleven in hun nakomelingen zpals ons huidige zilvernestje. Helaas is vandaag de laatste zoon van Murray en Elvira ingeslapen. De dierbare Moos van Rudi van Wouw. Op een maand na was hij negentien jaar geworden. Zijn broer Olivier is in mei dit jaar overleden en zusje Grace vorig jaar. Grace is de dochter die zijn genen heeft doorgegeven en Mariposa's dochter Juultje heeft dit op haar beurt gedaan.

Nu alle kittens hun eigen mensen hebben, genieten wij nog meer van ze dan we al deden. Om het te vieren hebben we voor het eerst in alle jaren dat wij samen zijn, 39 jaar, een echte kerstboom gekocht. Ons dierbare kunstboompje zou het kittengeweld van zeven zwaargewichten niet overleven. Ik heb het afgeklopt maar tot nu gaat het nog heel erg goed.

Vond ik toch een tablet in mijn schoen! Kan ik nog beter uitgerust aan de slag om ooit level 350 van de Candy Crush Saga te halen. Ik heb van anderen gehoord dat ze er hopeloos vast op zitten. Boosters kopen is tegen mijn principes; het moet puur op eigen kracht én geluk kunnen! Maar of dit tablet nu echt zo gebruikersvriendelijk is... Ik ben nog niet overtuigd. Alles gaat anders. De volhouder wint!

We zijn vanmiddag met Sijntje naar de dierenarts geweest. Ik ben heel bang dat haar nierfunctie nu echt te slecht aan het worden is. Morgen krijgt ze weer een vochtinfuus en samen met extra warmte, al heeft ze al een heerlijk warm plekje, en allerlei lekkere hapjes, moeten we haar weer op de poot krijgen. De layout gaat nu niet echt zoals ik gewend ben, Ik ga maar gauw verder met m'n laptop.

Daar ben ik weer, nu met de laptop. De kittens hebben vanmiddag zo lief voor me geposeerd. Ik ben heel benieuwd naar de resultaten. Zo'n foto komt dan wat later vandaag op de site.

Vijf december is bij ons een beladen datum. Op deze datum overleed ons eerste hondje Rita in 1979 en precies vijf jaar geleden maakte ik het spannend door in het ziekenhuis te belanden. Laten we maar hopen dat de gelukkig best wel vage klachten van Sijntje toch nog een beetje loos alarm zijn, als Sinterklaascadeautje zullen we dat in dankbaarheid aanvaarden. Bij dit stukje moet natuurlijk wel een foto van haar.

De eerste kerstversiering hangt! Lichtjes in een kerstslinger aan de bovenkant van het raamkozijn in de achterkamer. Vanuit mijn riante stoel in de voorkamer kan ik ze precies zien. Het is er al donker genoeg voor.

Het Grote Genieten van de kittens gaat hier onvermoeibaar voort. Op dit moment zit Pip te kijken wat ik aan het doen ben. Als ze wel over het toetsenbord gaat lopen, dan laat ik haar epistel staan. Leuk voor haar vrouwtje. De kittens hebben afgelopen week hun eerste autoritje gemaakt om een bezoekje aan de dierenarts te brengen. Ze kwamen niet alleen voor de knuffels maar ook voor hun chip. We doen het zo jong mogelijk. Dan zijn hun huidjes nog zo dun en soepel dat ze amper merken dat de chip geplaatst wordt. Alle beetjes kattengeluk moet je niet laten schieten. En hun geluk is weer het onze. Op dit filmpje hadden ze allemaal wel heel veel plezier. Ook de moedertjes: Kittens en de moedertjes boven spelendl

We hebben nog steeds problemen tussen Jewel en de andere drie wildkleur Somalipoezen. We hadden al een uitstekend adresje voor haar klaar staan maar we konden het niet over ons hart verkrijgen om afstand van haar te doen. Wij zijn sowieso niet 'van het herplaatsen'. Daarmee degradeer je je huisdier tot een gebruiksartikel. Ze zijn hier onze huisgenoten. Maar wanneer het beter voor het dier of de groep is dan gaat het belang van de dieren voor en mits wij de juiste mensen voor ze hebben gevonden, hebben wij er alle vrede mee. Deze week kwamen we weer nieuwe foto's via Facebook langs van onze Zagato en Anches die samen een heerlijk leven leiden bij een gezin met jonge kinderen. Anches moest wel even wennen aan de kinderen maar met de toewijding van haar nieuwe mensen is het helemaal goedgekomen. Alleen hier is het nog niet goed. We hebben wel een actieplan ontworpen. Gewone 'wenpartijtjes' mislukten steeds en het is niet eerlijk dat Orchid, Nieckje en Tresca zo moeten schrikken omdat een bruine furie (de hormonale instincten zijn de oorzaak) ze aanvalt. Gelukkig bijt of krabt ze niet maar toch is het voor iedereen akelig. Jewel heeft het vooral op Orchid voorzien want dat was het poesje dat zij zag toen zij weken geleden zo enorm schrok toen dakdekkers een grote zware rol oud dakmastiek op straat lieten vallen. Een vuurwerkbom is er vergeleken met deze knal niets bij. Ik was wel bezorgd of soortgelijke knallen haar ook op het idee zouden brengen dat er gevaar voor haar kittens dreigt maar dankzij de *&%$( van de samenleving hebben we al kunnen ervaren dat de normalere knallen hooguit het draaien van de oortjes veroorzaakt. We hebben Jewel maandag suprelorin laten geven. Na een week of vier tot zes wordt ze dan hormonaal helemaal neutraal waardoor angstprikkels in relatie met de moederzorg wegvallen en omdat de kittens steeds groter en minder kwetsbaar worden, zal haar bezorgdheid ook afnemen. Na de jaarwisseling gaan de meeste kittens naar hun nieuwe mensen en dan starten we echt met de herintroductie. We houden Jewel dus nog een hele tijd apart van de andere poezen. Het is wel een heel gedoe maar het is voor iedereen beter en we hebben inmiddels een vrij eerlijk en handig ruilsysteem.

Vanavond heb ik het trieste bericht over de ernstig zieke Sylvia Scheen voor Facebook gemaakt. Blij dat ik dit voor haar kan doen want het klaarstaan van de juiste mensen voor haar katten zal haar zoveel meer rust geven. Gelukkig was het nog wel mogelijk dat zij zaterdag met haar dochter en kleindochter bij ons kon genieten van de achterkleinkinderen van haar dierbare en prachtige Tamaran. Als iemand dit leest en misschien het juiste adres voor haar twee mooie en bijzondere boskatten weet, dan hoor ik het graag. Gisteravond kwam Jolanda weer op bezoek bij haar Qizmo en Pip. Het was weer genieten voor iedereen. En natuurlijk werd er weer volop foto's gemaakt.

Dat is me nog nooit gebeurd, een hele maand hier niets geschreven. Druk, druk dus. Wel zijn er foto's van de opgroeiende kittens in het nesttopic terecht gekomen. Het gaat heel goed met de kittens, ze groeien en bloeien en zijn enorm leuk in de omgang. Helaas is er tussen de wildkleur poezen iets misgegaan door een extreem harde knal waar moederpoes Jewel, vanuit haar instincten op dat moment super alert, erg van schrok. Mijn hart zat ook in mijn keel. Ik was op dat moment boven maar hoorde direct erna een boel gekrijs in de huiskamer. Jewel zag in de ook geschrokken Orchid een bedreiging van haar kittens. Na eerdere hoopvolle wensessies met de wildkleur poezen, is de moed me danig in de schoenen gezonken en is het beter dat we wanneer de kittens hun moeder niet meer nodig hebben om Jewel een ander adresje te geven. M'n lieve, mooie, knuffelige, gezellige 'juweeltje' van een schootkat :-( En dat allemaal door een knal die met wat goede wil van de veroorzakers, de dakdekkers even verderop voorkomen had kunnen worden.

Als het even kan ga ik met Eesz naar wandelbos Groenendaal want het is daar prachtig en er is geen fijnere hond dan Eesz om mee te wandelen. Al haar boevenstreken heeft ze met het stijgen der jaren afgeleerd en ik hoef niet meer bang te zijn dat ze kleine witte hondjes intimideert of dat trimmers onze wandeling verpesten. Alleen nu heb ik Polly niet meer onder controle. Gelukkig is ze klein en ziet ze er grappig uit, en trof Huibert laats een trimmer van het sociale soort, waardoor ze er mee wegkomt en het gezellig blijft. Mijn laatste foto's en filmpjes van mijn mobieltje zijn helaas 'weggeschoten' toen ik ze over wilde zetten. Vroeg of laat kom ik ze vast wel ergens tegen. Die van Eesz vond ik juist erg leuk. Ze is nu ook extra mooi want ze heeft een opknapbeurt gekregen door de mensen van de trimsalon bij hondenpension Tussenwijk in Wijk aan Zee. Eesz kreeg ook heel wat aandacht met haar mooie verschijning en charmante gedrag. En passant ook nog een paar wat angstige kinderen een positieve ervaring meegeven.

Tot onze grote schrik bleek Jack vandaag niet in orde. Hij maakte een angstige indruk en wilde niet eten. Even later vond ik de oorzaak - een maagdarmprobleem. Zijn diarree ziet er net zo uit als zijn dochter Lexie dat een paar weken geleden had. Toen weet ik dat aan een voedselvergiftiging maar niemand anders had verder dat probleem. Gelukkig was Lexie weer heel snel de oude - ik ben toch wel zo'n fan van Finidiar/Diarstop als middel bij maagdarmproblemen - en omdat Jack toch minder ziek dan Lexie lijkt, at hij vanavond al weer een hapje mee. Veel mensen kennen de conferences van Fons Jansen niet. Wij hadden vroeger al zijn LP's en wij vinden zijn conferences nog steeds indrukwekkend goed. Onder elkaar gebruiken we ook wel zinnetjes van hem wanneer die zo van pas komen. Alleen al het zoeken van een parkeerplaats - je zou dat te voet moeten doen!! En van deze heb ik een eigen variant. Zodra er een dier een maagdarmprobleem heeft dan zet ik een pan met kipfilet en wat rijst op. Op het punt staan van koffie zetten wanneer er iets akeligs dreigt. Dit zijn de originele zinnen: 'er stak een storm op, een noodweer brak uit, een ramp dreigde. Het Leger des Heils stond op het punt koffie te zetten, zal ik maar zeggen'.