De goede nieuwtjes het eerst: - met Sijntje gaat het nog steeds meer dan uitstekend. Ze blijft in gewicht toenemen en dat voor een nierpatiëntje. Al haar medicijnen, ca. 7 stuks, krijgt ze in capsules die ik haar in een paar seconden tijd kan geven. Wel zo aangenaam voor haar. Het geven van de vochtinfusen verloopt ook uitstekend - echt quality time voor ons beiden;

- Eesz is er nog. Af en toe draait m'n hart zich om wanneer ze moeite heeft om op de poot te blijven en soms in een puppyzit belandt. Uitgerekend de dag dat Huibert weer terugkwam uit Parijs lukte het haar meerdere malen achter elkaar niet om overeind te komen en ik zag mijn geest al dwalen. Maar gelukkig - met wat hulp redde ze het en tot mijn verbazing liep ze het laatste stuk naar huis toe als een zonnetje. Maar we beseffen wel dat ze een kind van de dag is;

- Donna is krols geworden. Ze heeft er lekker lang over gedaan. Een teken van hormonale gezondheid om niet krols te worden wanneer het dier nog niet volwassen is. Ik heb wel gehoord van kittens die met vier/vijf maanden al krols werden (en per ongeluk nog zwanger raakten ook). Onze kater Bashiir is nog een kind met zijn nog geen zes maanden maar ik neem geen risico en houdt het stel apart of onder strikt toezicht. Het is onze wens dat Donna's nestje van Jewels zoon mr. Q.T. Morrison wordt.

- Dit jaar mag Sijntje schitteren op de kerstkaart. Tenminste wanneer het lukt. Ik heb hem al wel gemaakt maar op dit site is het niet duidelijk hoe je je bestelling in het winkelwagentje kan krijgen. Dat is me nog nooit overkomen. Sijntjes kopje van een recente foto is daar in een sterretje geplaatst. Dat leek me wel toepasselijk omdat zij echt de ster van het jaar is. Zo lang en zo ernstig nierfalen hebben maar zo goed reageren op de medicatie en de vochtinfusen. Zij heeft (en wij hebben met elkaar) echt kwaliteit van leven. Dat had ik niet durven dromen. Ons verdriet om het komende gemis van een van onze dieren mag nooit het tijdig laten inslapen door de dierenarts in de weg staan.

Er waren grote zorgen om Dzjeedie. Ons zilver Abessijnse poesje dat we in november 2004 hebben moeten weggeven omdat zij en Sijntje in een duurzaam conflict waren beland en we het echt niet goed kregen. Sijntje weggeven was gezien haar gezondheid, toen al!, uitgesloten dus kon het niet anders dan om Dzjeedie, het jongere en zo mooie zilveren meisje uit Denemarken te herplaatsen. Ze had mogelijk een maagdarmontsteking en kon niets meer eten. Haar mensen zijn heel wat keren met haar naar de dierenarts geweest, dezelfde praktijk als de onze, en na twee weken zorg mocht haar herstel gevierd worden met een heuse taart met een foto van Dzjeedie erop. Dierenkliniek Bloemendaal

Ik heb vandaag een Facebookpagina voor Bashiir gemaakt: Facebookpagina van Bashiir

Even vertellen dat alles behoorlijk mee zit. De Abessijnse dames! eten ook weer. De ooit herplaatste Dzjeedie (oma van Shabanou) in Bloemendaal en Sijntje hier bij ons.. Ooit was er een conflict tussen deze meiden en moesten we kiezen wie herplaatst moest worden. Dzjeedie was jonger en gezonder maar dan moest ze niet zo ziek worden als de afgelopen weken. Sijntje is enorm opgeknapt van de vochtinfusen en sinds een paar dagen geef ik haar maar tweemaal 50 cc per dag. Omdat ze wel heel erg zwaar is geworden én ook vanmorgen redelijk gegeten had, wil ik haar vandaag maar één keer een infuus geven. Straks houdt ze vocht vast en dat moeten we niet hebben. Haar gewone ontbijt en naderhand de opgeleukte versies met extra lekker blikvoer kon haar niet motiveren maar de amuse van licht gestold vocht van rauwe kippenlever met wat leversnippertjes kon ze niet weerstaan. Voor haar pillen heb ik nu een handig systeem: bij de apotheek heb ik de ideale maat caspules kunnen kopen en 's morgens gaan al haar medicijnen daarin. Niets geen geknoei met Easypill die uit elkaar kan vallen en vieze drankjes waardoor de arme meid moet speekselen en niet al haar medicatie binnenkrijgt. Bij de ene kat kan je makkelijk een pilletje achterin het keeltje laten vallen en is het geven van grotere capsules een drama - bij Sijntje is het net andersom. Hoe precies ik de pil ook achterin haar keeltje laat vallen, ze weet hem te vaak uit te wurmen. De capsules geef ik een zetje mee en weg is 't ie. Ik geef dat zetje aan de rechterkant van haar bekje. Daar zit blijkbaar haar slokdarm. Ik ben als de dood om het in haar luchtpijp te laten belanden maar gelukkig is dit altijd goed gegaan en wanneer ik het alleen op deze manier blijf doen, loopt het allemaal wel goed af. Bij het prikken voor het infuusgeven ben ik nog steeds erg bang dat ik haar pijn doe maar volgens Sijntje doe ik het uitstekend. Ze bleef laatst vrijwillig op het behandelkussen liggen toen ik nog even de spullen bij elkaar aan het zoeken was.

Huibert heeft ook weer een vordering geboekt bij de verbouwing van de keuken. Het plafond zit er nu in. Nog niet afgewerkt en dat ontdekte Orchid dus. Katten die op het aanrecht rondsnuffelen noemen we wel aanrechttoeristen; we hebben nu dus ook, voor zolang het duurt, een plafondtoeriste.

Donna maakt het wel spannend - met haar 14 maanden mag ze wel eens krols gaan worden. De belangrijkste testen zijn al gedaan maar nog wat DNA-testen erbij is wel zo handig. Dan doe ik Bashiirtje ook. Waar Donna zich langzaam ontwikkelt, verwacht ik dat hij er juist snel mee is. Dan hebben we dat maar klaar. Als het met het eerste nestje van Donna en Morrison fijn gaat, staat niets ons in de weg om de twee tortelduifjes Bashiir en Donna samen een nestje te laten maken. De jongste katten hebben wel heel erg veel plezier van elkaar. Er wordt wat af geravot. Maverick, Jack en Lexie doen dan ook gezellig mee en dan ligt er geen kleed meer op zijn plaats.

We hebben hier spannende tijden. Met zorgen maar ook vol met vreugde. De grootste zorg gaat uit naar Sijntje. Door haar nierfalen heeft zij minder weerstand. Is ze net genezen van de bronchitis, krijgt ze een pijnlijke blaasontsteking maar vandaag is weer een topdag. Ze heeft uitstekend gegeten en dat is de basis. Je kan ook aan alles zien dat ze zich prettig voelt en wanneer je zorgenkindje zich prettig voelt, voel jij je dat ook. Ze had al veel medicatie maar nu is er ook nog een maagbeschermer, Ipakitine en Cranberrypoeder bijgekomen. Het klaarmaken en -zetten is tien keer meer werk dan het toedienen ervan. Dat is werkelijk, ondanks dat ze niet de makkelijkste pillenslikster is, in een paar seconden achter de rug. Ze ging speekselen van het drankje voor haar maag dus dat doe ik nu in de lege capsule van het cranberrypoeder. Ze krijgt een kwart van het poeder, over de rest ontferm ik me ;-)

Ik was bijna een jaar geleden gestart met een blog over de verzorging van Sijntje i.v.m. haar slechte nierfunctie. Ik was er helemaal op voorbereid dat we haar vroeg of laat zelf vochtinfusen zouden moeten gaan geven. Omdat we daar helemaal geen ervaring mee hebben en ik erg huiverig voor naalden ben, ik kijk bijv. niet wanneer de dierenarts bij een dier bloed afneemt, was ik pittig bezorgd. Door de goede ervaringen van andere kattenliefhebbers zoals Patrizia met haar Belgische AdoptieSijn Moos en de auteur van de boeken over Norton, vond ik dat ik niet kon achterblijven. Deze week was het dus zover. Sijntjes nierfunctie is nu zodanig dat zij zoveel vocht moet krijgen dat ze dat zelfs met goed eten en drinken niet binnen kan krijgen. Ze raakte uitgedroogd en dan wordt een dier zo misselijk dat het helemaal niet meer wil eten. De dierenarts had het voorgedaan en wij gingen samen thuis aan de slag: de zak met vloeistof aan de lamp boven tafel, Sijntje op Polly's kussen... De eerste keer was heel eng. Ik was zo bang dat ik haar pijn zou doen maar het viel reuze mee. Het lijkt wel alsof Sijntje begrijpt dat ze hiervan opknapt want ze houdt zich keurig aan. Ze heeft zo'n infuus nu twee keer per dag nodig en omdat Huibert vanmorgen aan het trainen was, heb ik het voor het eerst in mijn eentje geprobeerd. Ik mag trots op mezelf zijn. Het ging uitstekend. Ook heeft ze ontzettend goed gegeten - mijn dag is weer goed.

Met Eesz maken we ook het nodige mee en we denken heel wat keren dat we haar gaan verliezen maar onze stoere meid krabbelt in voorkomende gevallen uitermate opgewekt gewoon weer overeind. Soms kost dit haar zoveel moeite dat ze een drolletje verliest. Daar was ze sowieso al goed in want ze poept al zeker een jaar als een paard. We moeten echt heel goed opletten dat zij geen spoor op straat achterlaat.

Filmpjes maken van etende katten doe ik eigenlijk alleen bij kittens wanneer ze het zelf eten aan het ontdekken zijn maar wanneer een zieke kat weer smakelijk staat te eten kan dit je als wanhopige eigenaar zo blij maken dat deze gebeurtenis vereeuwigd moet worden: Sijntje eet!

Wie ook weer aan het opknappen is, is 'onze' Dzjeedie. De mooie zilverabessijnse grootmoeder van Shabanou. Dzjeedie, Silver Jade af Fredenslund, is al jaren de onze niet meer. Na de duurzame ontwrichting van de relatie tussen Dzjeedie en Sijntje is Dzjeedie bij Eric en Chantal in Bloemendaal gaan wonen. Daar heeft ze haar vriendje Gijs én... padden om mee te zeulen. Misschien is dat de oorzaak geweest dat ze zo ziek is geworden. Ze is nog maar twaalf jaar dus een oudedagskwaal ligt niet voor de hand maar feit is wel dat we elkaar deze week vaak bij de dierenarts, we gaan beiden naar Dierenkliniek Bloemendaal, hadden kunnen tegenkomen. Dzjeedie is er nog niet maar ze eet weer! Natuurlijk staat dit ook op film alleen is het me nog niet gelukt om die op YouTube te krijgen.

Zo schattig! Lexie zat nog in de moederrol ten opzichte van haar dochter Donna. Dat zij eigenlijk al lang volwassen is, daar zitten beiden niet mee. De komst van Bashiir, ruim anderhalve maand geleden, heeft de moederzorg geactiveerd en af en toe hoorde ik, vooral 's nachts luid gesmak. Dat was dus Bashiir die bij Lexie lag te sabbelen. Het gaat hem puur om de orale behoefte want Lexie heeft geen melkproductie. Het was zeker al weer een dag of tien geleden dat ik dat gesmak hoorde maar vandaag begonnen ze weer. Blijkbaar was het zo aanstekelijk dat de 13 maanden oude Donna ook aanschoof. Ik heb er ook een filmpje van op mijn Facebook gezet. Ook niet-Facebook-vrienden kunnen deze link openen: Donna en Bashiir bij SuperMama Lexie

Wat een feest! Ik heb het afgeklopt. Mijn pc doet het weer fatsoenlijk. Ik had al tijden problemen met de updates en een aantal programma's waren verdwenen. Zoals mijn Outlook met alle emailtjes én adressen én mijn Norton. Na een geslaagde update van Windows 8 heb ik, met hulp, m'n Norton er weer opgezet en met hulp van de KPN-helpdesk mijn emailprogramma weer aan de praat gekregen. Lekker gevoel. Ook zijn we deze week geslaagd voor een klein simpel bankje voor wanneer Donna haar kittens krijgt. Ik zet de kraammand graag op een bank zodat ik er gezellig bij kan zitten. Het bankje is meteen geconfisceerd door de katten. Erg leuk om te zien. Nu het warme weer echt over is, zijn ze allemaal ook veel meer in de huiskamer. De keuken begint ook steeds meer naar mijn zin te worden. Alleen nog niet omhoog kijken ;-) Er is nu ook een stang met haken waar ik veel spullen kwijt kan. Dat het keukenkastje waar Donna zo goed als leeg was, kwam niet door de herinrichting maar doordat veel glaswerk in de afwasmachine zat. Ze heeft gelukkig niets stuk gemaakt. Een verre voorouder van haar, The Fonz, heb ik vroeger heel wat keren uit een hoger keukenkastje moeten vissen. Heel omzichtig want het gebeurde wel dat hij iedere poot in een glas had staan. Volgens ons deed hij dit soort acties expres omdat hij zo graag 'gered' wilde worden. Hij gaf zich dan ook helemaal over, zo veilig voelde hij zich in mensenhanden. Ook van vreemden. Ooit was er een keurmeester op een kattenshow stomverbaasd toen Fonzie, direct nadat zij het keurkooitje opende, in haar armen sprong. Jammer genoeg heb ik daar geen foto van. Ook niet van de keren dat hij met zijn pootjes in de glazen stond. Mazzel dat Donna erin sprong toen het kastje zo goed als leeg was en ik dus in alle rust een foto kon maken.