Tot onze grote vreugde gaat het heel goed met Donna en Lexie met de drie wildkleurtjes. Zodanig goed zelfs dat we het nu aandurven om toch die nestjes te gaan fokken die we zo graag wilden. Op dit moment nemen we nog geen risico's en wanneer we niet thuis zijn en voor de nacht maken we twee groepen. Lexie is onlangs ook krols geweest. We hopen zo dat Lexie én Donna kleintjes van mr. Q.T. Morrison kunnen gaan krijgen!

En nog meer goed nieuws: Sijntje ging de laatste tijd zo verschrikkelijk goed dat ik haar beduidend minder medicijnen hoefde te geven. Ze was zelfs zo in gewicht toegenomen dat ze nu net zoveel weegt als een aantal jaren geleden. Echt uniek voor een nierpatiëntje. Alleen bleek dat ik iets te voortvarend was met het minderen - vandaag en gisteren was de eetlust niet zoals we dat graag zien en werd duidelijk dat ze niet zonder haar maagmedicatie en misselijkheidsremmer kan. Ik heb haar nu weer spinnend op schoot. Eerder vanmiddag was ze onrustig bij me en vroeg ik me af of ze pijn had. Het lijkt erop, ook omdat ze aan de kunstbloemen probeerde te knabbelen dat ze misselijk was. Nadat de medicijnen ingewerkt waren, heeft ze weer aardig gegeten. Ik hoop dat ze het bij de huidige medicatie kan houden en niet meer de kwartjes Diazepam als eetlust opwekker hoeft want door die spierverslapper loopt ze zo onzeker.

En op de valreep vanavond nog het nieuwtje dat Bashiir morgen naar de show in Nieuw-Vennep gaat. Samen met 'oom Maverick' die hem als ervaren showkat vast de fijne kneepjes van het vak kan leren. Op het juiste moment de keurmeester een kopje geven maar vooral de kleine laten merken dat je nergens bang voor hoeft te zijn. Ik hoop alleen dat er morgen voor de veterinaire inkeuring geen rij in de buitenlucht zal zijn. Dat is me echt te koud. En liever ook geen plekje bij die akelige deur waar veel mensen steeds door moeten en die niet bepaald geruisloos dichtvalt.

Even een klein berichtje ter gelegenheid van de dertiende verjaardag van de lieve NieckNieck en om te schrijven hoe blij we zijn dat we verlost zijn van de beukende ramentrillende beat van de actie Serious Soup bij ons om de hoek, ter gelegenheid van Serious Request. De laatste avond zijn we gevlucht. Maar het heeft heel veel opgebracht. Als ik me niet vergis iets van 14.000 euro en in het totaal heeft deze Request in Haarlem een nieuw record gezet: ruim twaalf miljoen! De mensen waren vooral bang dat het geluid vanaf de Grote Markt, dag en nacht, voor teveel overlast zou zorgen maar die hoeveelheid decibels viel reuze mee. De recentste foto van Nieckje stond de 16e al op deze pagina dus ik heb een andere genomen.

Oeps, Serious Request in de stad. Veel mensen waren bang voor te veel geluidsoverlast en parkeerproblemen en sommigen zijn de stad uit gevlucht. Wij vonden het in het begin nog wel meevallen. Ik hoorde de bassen die vanaf de Grote Markt het luchtruim in werden gezonden wel in de huiskamer maar die waren goed te doen (wij wonen zo'n 800 meter er vandaan). Helaas ging het vrijdagavond mis. Dat was van Serious Soup hier om de hoek. Een verschrikkelijk goed initiatief en het brengt ook heel veel geld op maar die muziek. De ramen trilden de hele avond in de sponningen en om het een beetje leefbaar te houden, heeft Huibert maar servetjes tussen de kerstversiering en het raam gehangen. Gisteren zijn we even gaan buurten. De muziek was normaler, conversatie met buurtbewoners mogelijk, en het was erg gezellig. De mensen doen hun stinkende best. We hebben uiteraard een pot van die heerlijke (biologische) soep mee naar huis genomen en links en rechts nog was gedoneerd. Ongelooflijk hoeveel er per avond wordt opgehaald maar vanavond deden ze helaas weer hun uiterste best om de goodwill van de buurbewoners te verspelen. De ramen stonden weer te trillen en de servetten hangen dus weer tussen decoratie en raam (werkelijk geen gezicht). We hadden gehoord dat diverse mensen de eerste avond al hadden geklaagd, waar ik me alles bij kan voorstellen, maar die mensen werden massaal als zeurpieten weggezet. Da's best jammer. Huibert heeft vanavond gevraagd of ze de bassen wat lager wilden zetten en dat scheelde een uurtje een boel getril. Helaas werd na dat uurtje de geluidsinstalatie weer op vol gezet en de ramen en versiering staan weer, ondanks de servetjes, te trillen en te ratelen. Mijn goodwill hebben ze verspeeld! Het is een goed doel en ons ongerief is niet te vergelijken met dat van de slachtoffers waar de inzameling voor bedoeld is maar ik begrijp niet waarom er zoveel onnodige overlast bij moet horen. Ik hoop maar dat dit leidt tot een recordbedrag want dan is het de opoffering van het leefcomfort van de bewoners van de binnenstad hopelijk waard. De auto laten we uiteraard ook staan want parkeerplaatsen zijn er niet meer. Nu vooral duimen dat niet een van onze dieren naar de dierenarts moet want dan hebben we een probleem. Ik heb het afgeklopt want onze oudjes Sijntje en Eesz doen het naar omstandigheden uitstekend. Het volgende project is de jaarwisseling. Ik ben benieuwd of het vuurwerkverbod tot een verbetering leidt. Ik zou zo blij zijn met een feestelijke vuurwerkshow. In het buitenland kan het wel dus waarom wij Nederlanders zo primitief blijven doen, begrijp ik niet. Tradities horen met hun tijd mee te gaan

Maar dit alles is peanuts met het echte probleem - Donna en de wildkleur Somalipoesjes. Het is al eerder misgegaan en Orchid was meestal het slachtoffer. Soms vergiste Donna zich en belaagde ze Nieckje of Tresca. Mmdat Orchid zich zo goed herstelde en eigenlijk niet meer onder de indruk van Donna was, dachten wij dat het probleem zich opgelost had (dit is nog een gevolg van de extreem harde knal vorig jaar waardoor Jewel als pasbevallen poes haar schrik en zorg voor haar kittens projecteerde op Orchid. Jewel hebben we na ruim een half jaar alles proberen wat maar mogelijk was helaas toch moeten herplaatsen en nu kunnen we niet anders dan ook Donna te herplaatsen. En dat allemaal door zo'n idioot die vanaf het dak van de Rozenkruizers een zware rol oud mastiek omlaag gooide.