Afgelopen maandag was Donna jarig. Haar eerste verjaardag en zij kreeg wel een heel bijzonder cadeautje: het lieve sorrel katertje Bashiir. Alleen moet zij nog even wachten met het 'uitpakken' want we laten Bashiir stapsgewijs met onze menagerie kennismaken. Zo krijgt iedereen te beste kansen voor de meest ideale relatie met elkaar. Omdat Donna de jongste hier is, hopen we dat zij de beste maatjes zullen gaan worden. Ik wacht juist het langst met de kennismaking met hem omdat me eerder bij de introductie van een nieuw kitten is opgevallen dat juist de jongste kat in huis er de meeste moeite mee had. Logisch ook eigenlijk - dat is voor zo'n diertje een nieuwe ervaring. In onze situatie hebben we zelfs twee katten die deze situatie niet kennen. Donna's moeder Lexie kent dit ook niet en dit stel is juist bijzonder klef. Altijd samen. Ik hoop dat zij door zijn komst wat minder gefixeerd op elkaar zullen raken. Gelukkig kunnen zij het ook goed vinden met Maverick en Jack. Dit komt vast door de banden des bloeds ;-) Maverick is Lexies overgrootvader en Jack is haar vader.

Tot mijn grote schrik zakte Eesz zaterdag bij herhaling door haar achterpoten. Wat deed dit pijn om te zien en te beseffen dat we weer een stapje dichter bij haar naderende einde komen. Gelukkig realiseerde ik me eigenlijk meteen al dat ze wel weer een injectie met anabolen mocht gaan krijgen en die heeft ze maandag gekregen. Zondag tijdens de boswandeling ging het al beter, terwijl ze toen die prik nog niet had gekregen en we zijn best tevreden over haar doen en laten van deze afgelopen week. Haar eetlust is uitstekend en ze komt nog best makkelijk, naar omstandigheden, overeind op onze vrij gladde vloer. Helaas bleek ze ondanks die goede eetlust toch weer te zijn afgevallen. Dat komt door het verlies van spierweefsel. Echt meer eten geven, zou niet zo verstandig zijn. Zelfs oudere honden kunnen nog een maagtorsie krijgen en als er iets verschrikkelijks is, is dat het, je hond daardoor verliezen. Straks krijgt ze als voorgerecht de restanten van de kippenbotten met nog redelijk veel vlees eraan die de katten hebben overgelaten.

Eindelijk weer eens tijd voor mijn eigen dingen zoals deze site bijwerken. Huibert mocht vier weken niet fietsen, brommen of autorijden en omdat hij eigenlijk alles weer kan en mag doen, had hij een privéchauffeur nodig. Ik dus. Gelukkig was het bijna altijd goed weer dus wanneer hij naar de kynologenclub ging om les te geven, knoopte ik er een boswandeling met de honden aan vast. Het is echt genieten. Eeszje loopt naar omstandigheden nog prima. Wat zwalkerig maar ze houdt het heel goed vol. Of we nu een half uur of langer lopen, ze heeft er geen probleem mee. Het begint was herfstachtig in het bos te worden. Van de week was het windstil maar sneeuwde het gele blaadjes. Zo mooi. Inmiddels ligt er al een heel bladerentapijt. Dat ritselt zo leuk wanneer je daarover loopt. Maar niet iedere rit als chauffeur kon worden gecombineerd met een boswandeling. Huibert heeft ook de nodige bezoekjes aan het ziekenhuis moeten afleggen. Alle onderzoeken gaven aan dat hij heel veel geluk heeft gehad. Zijn hart heeft geen echte schade opgelopen en functioneert naar behoren. Alleen het wennen aan de medicatie valt tegen. Al die bijwerkingen maken wel dat hij zich veel meer vermoeid voelt. Hij heeft een hele aardige cardioloog. Niet alleen maakte hij een dag na zijn opname een grapje over Huiberts roken: 'Meneer Meijer, ik heb goed nieuws voor u, u bent gisteren gestopt met roken'. Knappe Huibert is ook echt gestopt. Daar ben ik zo blij om. En bij het afscheid bij een consult deze week zei hij dat wij saampjes een nieuwe start van ons leven maakten.

Ondertussen gaat het niet alleen prima met ons maar ook met de dieren én Huibert heeft mijn laptop weer aan de praat gekregen. Dat lukte mij vandaag echt niet. Vanaf dag een zijn er problemen mee. Ik denk dat dit komt omdat hij een paar dagen niet beschermd was omdat de medewerker van de PKN niet wist dat hun PC-veilig toen nog niet geschikt voor Windows 8 was. Ik heb al mijn foto's veilig gesteld en hoop te ontdekken hoe ik hem terug kan zetten naar de fabrieksinstellingen. Polly gebruikt al zeker een week geen Moderin meer voor haar vachtprobleem en ze ziet er uitstekend uit. Ze is ook niet zwaarder geworden van dit medicijn dat daar wel om bekend staat. Van de week zijn we samen lopend naar Bloemendaal geweest.

Gisteren hebben we Jewel even gezien. Wat is ze toch mooi en lief! Ze is erg gelukkig bij Michel en Christel en haar Abessijnse vriendje Franz. Helaas moest hij deze week gecastreerd worden. Hij was gaan sproeien, mogelijk doordat er even een vreemde kat in hun huis, in zijn territorium was geweest. Dus geen kindertjes van Kitty, Jewels nieuwe naam, en Franz. Maar mogelijk mag hij t.z.t. de rol van de liefdevolle stiefvader voor Kitty's kittens op zich nemen.

Iedere dag is het steeds weer een uitdaging om Sijntje aan het eten te krijgen. Wat kan je blij zijn wanneer je zorgenkindje smakelijk staat te eten en helemaal wanneer dit er ook weer goed uitkomt. Ze moet namelijk voldoende Isogel binnen krijgen om te voorkomen dat ze last van obstipatie krijgt. Het is echt een wonder hoe goed ze eruit ziet en hoe ze zich gedraagt. Ze zoekt de warme plekjes, zoals de zon in de vensterbank, komt veel op schoot en weet in haar speciale ruimte alle extra warmte daar te benutten. Ik maak ondanks de aangename temperaturen steeds heatpads van Snuggle Safe warm en vanmiddag vond ik haar zelfs onder een kleedje. Ze smelt nog een keer.

Vanmiddag twee weken geleden belandde Huibert met een hartaanval in het ziekenhuis. We zijn zo dankbaar het het echt de goede kant op gaat. Zeer waarschijnlijk geen blijvende hartschade en dus geen hartfalen met alle beperkingen die daarbij horen. Hij zit natuurlijk wel in de medische molen, er zijn al heel wat foto's en scans van hem gemaakt. Ik kon het niet laten en ik heb ook een foto gemaakt. Zie hiernaast. 'Ik zei het toch altijd al; je moet wat aan die bloeddruk doen!'

De postbodes en bloemenbezorgers hadden het druk. Huibert kreeg heel veel leuke kaarten en 'wij' heel veel bloemen. Niet iedere bos is op de foto gekomen maar sommige katten waren zo aardig om erbij te poseren. Nieuwe uitvinding van de bloemisten; het siergras dat vaak in de boeketten wordt verwerkt en voor katten onweerstaanbaar kan zijn, is nu van een zacht soort zonder weerhaakjes. Nieckje moest ooit twee keer onder narcose omdat er een stukje van zo'n hard soort achter in haar keel was blijven zitten. Dit gras is net zo zacht, soepel en glad als het kattengras van de tuincentra waarvan we altijd een paar plantjes van in huis hebben staan. Ook hebben we de hulp, o.a. de honden uitlaten toen ik het niet kon, heel erg gewaardeerd.

Dit filmpje heb ik deze week van Bashiirtje gemaakt. Zo leuk dat hij zich speciaal voor ons zat uit te sloven met zijn nieuwe speeltje. Zijn nestgenootjes hadden geen boodschap aan ons en zaten in de tuin. Ik ben bang dat alleen Facebookers dit videootje kunnen zien. Videootje Bashiir,

Gisteren mocht ik Huibert uit het ziekenhuis ophalen. Het gaat heel goed. Hij moet natuurlijk wennen aan alle bijwerkingen van de medicijnen maar er is geen echte schade aan zijn hart en de vooruitzichten zijn goed. Bij het onderzoek vonden de artsen dat hij eerder een infarct moet hebben gehad (misschien tijdens de pijn van de nierkneuzing jaren geleden) en zijn hart had allemaal nieuwe bloedvaatjes om het infarct heen gemaakt. Er zijn nog een paar verdachte plekjes die mogelijk gedotterd moeten gaan worden maar dat gebeurt later. Ik las gisteren in de krant dat die gevonden plekjes niet tijdens het verhelpen van het echte infarct behandeld mogen worden en dat er nu tegen dit 'beleid' wordt geprotesteerd omdat dit erg gevaarlijk is voor de patiënt en dat er onnodige ziekenhuisopnames moeten plaatsvinden. Alles in één keer is veel goedkoper en veiliger.

Door onze vakantie en alle drukte door Huiberts ziekte was ik niet aan de jarigen toegekomen. Tijdens onze vakantie werd de lieve stoere Maverick acht jaar en maandag werd Sijntje zestien. Knappe meid!

Allemaal goed nieuws! Behalve dan dat Firefox voor de 888ste keer vastliep en ik dit stukje opnieuw moet maken. Alleen al gisteravond. Peter en Patricia van de overkant hebben Eesz en Polly uitgelaten waardoor ik het makkelijk had en vroeg naar bed kon. Deze nacht en ook nu heb ik geen last van hartritmeproblemen, dus ik kan straks naar Huibert in het ziekenhuis. Daar vandaag ook allemaal goed nieuws. Hij mag vandaag een fietstest gaan doen en dat is echt uitzonderlijk snel na een hartinfarct. Weer een aanwijzing dat hij ontzettend veel geluk heeft gehad en een gezonde hartfunctie heeft behouden. Ik loop mogelijk iets op de feiten vooruit maar ik denk dat ik straks naast de krant, sapje en de eerste wenskaarten ook een jas meeneem. Die laat ik in de auto maar is er maar alvast voor het geval dat.

Goed nieuws op de 16e verjaardag van Sijntje: Huibert is al van de monitoren af. Dat betekent dat het echt heel goed met zijn hart gaat. Een hele opluchting. Wat ook geweldig is, is al het medeleven én dat Jaap en Karin vanmorgen voor de deur stonden. Voor nieuws en medeleven maar ook voor een helpende hand. En die kon ik heel goed gebruiken. Ik had afgelopen nacht last van hartritmestoornissen (ik heb hartfalen) en ik was echt niet in staat om met de honden wandelen. Dat hebben de lieve Jaap en Karin dus gedaan! En strakjes mag ik mee-eten bij buurvrouw Tineke.

Ik was begonnen aan een enthousiast verslag over onze vakantie toen Huibert me vertelde dat hij zich honds ziek voelde. Schrijnende, brandende pijn in zijn hartstreek en pijn in zijn linkerarm... Natuurlijk was hij te stoer om een ambulance te laten komen dus ik heb hem naar het ziekenhuis gebracht. Absoluut onverantwoord! Het beste ziekenhuis is ook het verste weg maar we hebben het gehaald en hij is in het Spaarne Ziekenhuis in goede handen. Het bleek wel degelijk een hartaanval te zijn en inmiddels zijn er in het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis een paar stents geplaatst. Ik hoop zo dat ik Huibert weer gezond en wel thuis krijg en dat dit 'alleen maar' een fikse waarschuwing is om beter op zijn gezondheid te gaan letten (samen met mij bijv. naar de sportschool en stoppen met roken). Omdat zijn situatie nog niet stabiel is, wil ik niet dat mijn schoonmoeder hierover in de stress kan schieten dus lieve broers, zussen, neven en nichten, voorlopig niets aan moeder/oma vertellen. Pas wanneer het directe gevaar geweken is, vertel ik het zelf wel (of beter nog, laat ik het Huibert zelf doen).