Klik hier om te zoek op de website

archief
Zaterdag 29 maart 2004

Als er zorgen zijn, ben ik niet zo schrijverig maar er gaan ook dingen goed dus laat ik daar maar mee beginnen: ik stond met een grote foto genomen op een kattenshow in het Algemeen Dagblad. De fotograaf Alexander Schippers en journalist Leo van Marrewijk hebben er een leuk stukje van gemaakt. We hebben wel vaker in een krant of tijdschrift gestaan en dan waren de extra exemplaren altijd voor de moedertjes. Zo pijnlijk dat mijn moeder er niet meer is.

Met Sijntje gaat het naar omstandigheden uitstekend. Wat kan een mens blij zijn wanneer je oude zieke katje goed eet. Ze had al een middel dat de eetlust opwekte en en passant de bij nierfalen behorende misselijkheid onderdrukte, Mirtazapine, maar omdat dit middel alleen niet voldoende effect heeft, krijgt ze er ook Cerenia bij. Het ging net niet goed genoeg en nadat ik gevraagd had of ik de dosering van de Cerenia mocht verhogen tot dagelijks een halfje, kan ik niet anders zeggen dan dat het heel goed gaat. Ik heb meteen afgeklopt. Zo voel je je schuldig omdat je je kleine katje de kwelling van misselijk-zijn aandoet en zo is ze weer stikgelukkig, is aan niets te zien dat ze ergens een probleem mee heeft en maakt ze veel spinuren op schoot.

Vorige week namen Pieter en Maaike, die Taran, een zoon van Nieckje en Maverick hebben, contact met ons op omdat ze ons wilden helpen met het probleem van Jewel met Nieckje en Orchid. Ze wilden altijd al graag een wildkleur en door zo'n mooie lieve poes als Jewel in hun kattenfamilietje opnemen, kunnen ze iedereen gelukkig maken. We waren zo blij dat er iemand 'uit onze eigen kring reageerde' dat wij eigenlijk direct de knoop doorhakten: Jewel mag bij Pieter en Maaike gaan wonen. We hebben er eerst een gezellige middag en avond aan gewijd en maandag is Jewel naar Haarlem-Noord verhuisd. Volwassen katten, zeker poezen, kan je niet zonder slag of stoot bij elkaar zetten en we hebben een heel protocol bedacht. De eerste kennismaking na de verkenning van de huiskamer etc. was met Taran, daarna was Azraël aan de beurt en toen dit al een paar dagen behoorlijk goed ging, ben ik vrijdag even (op de fiets maar 15 minuten) langs geweest om de kennismaking met Tinkie, het Boskatpoesje te begeleiden. We zijn helemaal niet ontevreden over de huidige stand van zaken. Voor ons gevoel is Jewel nog niet echt weg; als het niet lukt, komt ze natuurlijk terug, maar we missen haar wel. Ons hele kattenhuishouding is anders. Alle deuren kunnen open en de katten genieten met grote teugen van hun teruggegeven vrijheid. Als een kat van de zon op het dakterras wil genieten, dan kan dat en ook het schootleven heeft weer wat meer mogelijkheden. Ik had wanneer ik even wat langer ging zitten, bijna altijd Jewel bij me op schoot om te voorkomen dat er katten ergens buitengesloten moesten zijn. Voor alle emoties die hierbij komen kijken, is het begrip de emotionele achtbaan wel passend. Dat we Jewel moeten missen zodat Nieckje en Orchid weer gelukkiger kunnen zijn, is slikken. Maar zodra Jewel bij haar nieuwe mensen en kattenvriendjes echt thuis is, zal het gemis vast minder pijnlijk worden.

[klik voor een uitvergroting]
Jewel nog thuis met een van haar favoriete speeltjes: een vervilt stukje kattenhaar. Ik maak ze vaak voor haar want ze raken vaak zoek.
[klik voor een uitvergroting]
We zijn heel dankbaar dat we onze Eeszje nog mogen hebben. Met een beetje geluk wordt ze over 2,5 week 15 jaar.
[klik voor een uitvergroting]
Om de foto te kunnen weergeven, moest hij in tweeën, zo groot is hij. Hier is Donna een beetje te zien (ze gedroeg zich trouwens super op haar eerste show).
[klik voor een uitvergroting]
Ik samen met Jewel en Richard op de achtergrond. Ik kon met hem meerijden en zodoende kon Huibert de honneurs thuis (de kwetsbare Sijntje en de oude Eesz) waarnemen.
[klik voor een uitvergroting]
Jewel bij haar nieuwe mensen. Ze is speels, knuffelig, eet goed en kan al aardig omgaan met de andere katten.
<< vorige pagina  1  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13  14  15  16  17  18  [19]