Morgen is het al weer de langste dag van het jaar. Die langere dagen kunnen me niet lang genoeg duren. Alleen al dat je 's avonds nog met de honden naar het bos kan! Vandaag ging ik trouwens, net als vorige week, met Polly en Sijntje naar de dierenarts. Sijntje meestal voor controle en een vochtinfuus maar de nog zo jonge Polly heeft een vachtprobleem. Na het uitdrukken van de anaalklieren en een kort werkende injectie tegen de jeuk was het bij Polly vorige week meteen klaar maar vandaag is het weer terug en de kale plek/wond (hotspot) die ze heeft gelikt, is best groot. Straks behandelen met betadine, dat laten drogen en dan een cortisonenlotionnetje en ze heeft ook een injectie en pillenkuur gekregen. Zo jammer en zo erg voor Polly. Jeuk is zo akelig. Omdat er een oorzaak moet zijn en het deze keer echt haar anaalklieren niet waren, zoek ik hem toch in stress. Onze vloer die zij sinds een aantal maanden als voor haar te glad ervaart? Overgewicht speelt ook een rol en vandaag was ze helaas weer een een ons zwaarder geworden. 15.75 kg. Ik hoop zo dat wanneer ze wat lichter wordt dat ze dan weer probleemloos over onze vloer kan lopen en dat die Ikea-lopers dan weer de kamer uit kunnen. Met Sijntje gaat het helemaal niet slecht. Ik krijg haar iedere dag zeer behoorlijk aan het eten en haar gewicht is ook helemaal niet slecht. Inmiddels weegt ze weer 2.5 kg en dat is voor een klein katje als zij echt heel goed. Momenteel is kittenmelk door haar eten de rage. Alleen trof ik haar gisteravond aan op de kattenbak in een pershouding en tot mijn schrik zat er bloed in haar urine. Dat bloed hoeft niet zo ernstig te zijn maar ze had wel pijn. Het is niet goed voor een nierpatiëntje maar ik heb haar wel iets tegen de pijn gegeven met het succes dat zij ca. 1,5 uur later weer naar mij toekwam om spinnend bij me te knuffelen. Vandaag even een vochtinfuus, dat kan nooit kwaad, en aanvulling van de medicijnen. Ik realiseer me nu pas dat ik wel de Cerenia vergeten ben. Gelukkig heb ik wel genoeg om het weekend door te komen maar ik heb liever altijd wat reserve in huis. Zeker bij Sijntje want het pillenslikken gaat lang niet altijd even goed en vieze natte pillen kan je bij de zoveelste poging beter vervangen door een nieuwe droge die dan hopelijk wel op de juiste plek in haar keeltje belandt.

Het is dit weekend me duidelijk ingepeperd - ik moet wat doen aan m'n website. Uitzoeken hoe ik die kan uitprinten en de pagina's in een map zetten én een nieuwe starten die daar waar functioneel naar deze verwijst. Hugo, degene die negen jaar geleden deze voor me heeft gemaakt en dit weekend deze site heeft gered nadat hij opeens was verdwenen, wil me hiermee helpen. Ik ben al eens bezig geweest met WordPress, een makkelijk te hanteren website, alleen liep ik door onwetendheid vast. Maar het hulp van Hugo moet me dit toch gaan lukken. Ik wil dan ongeveer dezelfde opzet als deze hebben en omdat hij dan weer op de server van Hugo mag, hoef ik me geen zorgen over de ruimte te maken.

Gisteren waren we op de clubmatch van de Kuvasz Vereniging Nederland. Het is traditie dat Huibert daar ringmeester is en de juniorhandling begeleidt. We hadden onze beide honden mee. Eesz was zeker de oudste aanwezige Kuvasz en mogelijk ook van Nederland. We zijn erg bevoorrecht dat we zo lang van Eesz mogen genieten. Haar achterhand heeft zijn beste tijd gekend maar de rest functioneert nog prima. Ook na zoveel uren drukte was ze nog steeds uitermate vief. We zijn erg blij met de prachtige foto die Peter van der Meijden van haar gemaakt heeft. Ook zijn we uitgenodigd om de volgende 'Kijk op de Kuvasz' te schrijven voor het clubblad. Kunnen we onze lieve geweldige Eesz lekker ophemelen!

Niets dan goede berichten over Jewel. Kattenvriendje Franz mocht afgelopen woensdag, toen ze even van slag was omdat ik even langs was geweest, haar kopje likken en later die dag hebben ze voor het eerst samen door het huis gegaloppeerd. Daar deden we het voor! Sijntje houdt het spannend maar zondagochtend at ze geheel tegen haar gewoonte meteen haar ontbijt goed op zodat we met een gerust hart een dagje weg konden.

Code oranje of geel in het zuiden van het land. Arme mensen. Is het een keer lekker weer op tweede Pinksterdag, krijgen ze dat. Ik heb het even afgeklopt want hier in Haarlem is het alleen maar wat aan de warme kant. Daarom ben ik toen het nog koel was lekker met de hondjes naar het bos geweest. Het was heerlijk en het ging supergoed. Eergister en de keer daarvoor ook stapte Eesz mis op de loopplank om haar in de auto te krijgen maar vandaag is ze niet eens, al dan niet spelende met andere honden, omgevallen of heeft ze zich verstapt. Hoe ouder, hoe opgewekter. Ze trok zelfs sprintjes! Wat kan je toch veel van vooral die ontroerend lieve oudere dieren houden!

Met Sijntje gaat het op en af. Het is een hele zorg om haar aan het eten te houden. Rosbeef en makreel maken weinig indruk meer. Ze is nu van de gekookte kip en kippenlevertjes. Ze gebruikt zoveel medicijnen dat ik maar een eigen medicijnendoosje voor haar heb gemaakt. Maar voor vandaag zit er gelukkig ook weer een acceptabele hoeveelheid eten en vocht in. In haar nieuwe mandje met daaronder wanneer het iets killer is een heatpad en links en rechts een kattenbak resideert zij in het felarium met af en toe uitstapjes naar mij toe in mijn luie stoel. Gelukkig nu even niet want het is me nu even te warm. Ze heeft in haar kattenleventje wat schooturen gemaakt. Ik kan me nog herinneren dat toen ik nog voor het Raskanblad werkte en het nog heter was dan nu dat zij toch per se bij me op schoot wilde terwijl is achter de pc zat met mijn voeten in een bak koud water.

Met Jewel gaat het uitstekend bij haar nieuwe mensen en kattenvriendje Franz. Ze maken goede vorderingen. Jewel vertoont af en toe speels gedrag, een goed teken, eet goed maar ze was nog wel zodanig onder de indruk dat ze niet naar de kattenbak durfde en zichzelf bevuilde. Dankzij haar vertrouwen in alle mensen was het niet een onmogelijke klus om haar te wassen. We zijn er nog lang niet maar alle ingrediënten zijn aanwezig voor een lang en gelukkig kattenleven. Ze woont heel dichtbij, we kunnen er zo even langswippen, we zijn heel trots op Jewels gedrag, o.a. als een echte Somali heel veel vertrouwen in mensen, maar we hebben wel gemengde gevoelens. We zijn blij voor haar en Nieckje en Orchid dat ze niet meer om en om op de bovenetage moeten maar we missen onze lieve spontane ondernemende knuffelmeid wel heel erg. Wat de verzorging van de katten betreft, is er veel veranderd. Nu hebben ze weer gezamenlijke maaltijden en hoeven we niet na te denken over wie en hoeveel katten er boven zitten en hoeveel eten er dus naar boven moet. Ik kan nu ook veel beter in de gaten houden dat Jack niet teveel eet. Wie weet krijg ik hem weer wat slanker. Alleen Sijntje eet apart in haar eigen boudoir en haar restantjes mogen door de slankere dieren opgegeten worden. Er gaat hier niets verloren want als de katten vol zitten, zijn er altijd nog twee honden die altijd wel een extra hapje lusten.

Eigenlijk had ik heel graag naar de Behendigheidsdag van de VHB willen gaan maar mijn hart is een tikje van slag en dan twee keer helemaal naar Bemmel, in de buurt van Arnhem, in mijn eentje rijden, is niet verstandig. Dus gewoon wat later uit mijn bed en lekker met de hondjes naar Groenendaal. Ik had eigenlijk nog even bij Huibert bij de KC in Heemstede langs willen gaan maar daar was alles volgeparkeerd en Eesz was zo opgewonden dat het ook weer niet verstandig was om met haar daar een flink stuk te lopen. In het bos was het heerlijk al was het wel even schrikken toen een achterpoot van Eesz opeens niet meer te gebruiken bleek. Net zo als vorige week maar toen was ze aan de waterkant en viel ze steeds in het water waardoor ze steeds zwaarder werd. Nu heb ik haar even aangelijnd, opgetild en recht op haar pootjes gezet en toen ging het weer goed. Alleen het in de auto gaan via de loopplank ging niet makkelijk dus ik heb mijn plan om met het stel nog even naar de KC te gaan maar gecanceld. Het 'even schrikken' is zwak uitgedrukt - het doet zo'n pijn te zien dat je dier wel wil maar niet meer kan en we weten dat haar einde nadert.

Thuisgekomen heb ik even lekker met een boek op het dakterras gezeten. Zo gezellig met de katten erbij. Helaas niet allemaal omdat we nog steeds twee groepen hebben maar volgende week dinsdag gaat Jewel bij mensen hier dichtbij logeren en we zijn heel enthousiast over haar nieuwe adresje. Ze krijgt daar naast de volwassenen ook een schattig meisje van vier haar voor de knuf én een ongecastreerde kater als maatje. Als iedereen zich keurig gedraagt dan is het zelfs mogelijk dat Jewel nog een keertje een nestje mag krijgen...

Even terug naar dat dakterras. Ik was een paar weken geleden ondanks grondig insmeren toch weer wat rood geworden, komt ook door de medicijnen die ik voor mijn hart gebruik, en dat is niet prettig. Ik wist dat ik ergens nog een Ikeagordijn had liggen en daarvan heb ik zonwering voor in het prieeltje gemaakt. Ik was nog niet klaar met het ophangen of Orchid zat er al bovenop. Dolle pret! Even later leefde Nieckje zich daar ook uit en Donna zag het ook wel zitten. Nadat ik Nieckje en Orchid geruild had en Jewel het daar mocht verkennen, was ik stomverbaasd: onze ondernemendste tante zag er helemaal de gein niet van. Zo zie je maar; ze trekken altijd hun eigen plan. Maar wanneer het bloedheet is, kan ik op het dakterras in de schaduw zitten en blijft en passant het dak van de keuken ook wat koeler (de parasol past helaas niet in het koepeltje).

De filmpjes ervan:

Pret op het dakterras, Orchid had het zo door, Donna moest het nog uitzoeken.

Nog een keer maar dan met Nieckje in de hoofdrol.

Vanmorgen met Polly de Pumi op stap geweest voor de dauwtrapwandeling van de KC Kennemerland in de Groene Weelde. Geen last van de regen, alleen af en toe een licht motregentje (goed voor de krullen), de honden amuseerden zich prima, daarna een gezellig ontbijt waar Huibert zich ook voor ingespannen had en zo heb je wel een extra lange vrije dag (de wekker stond vanmorgen op tien over vijf!). Polly in de Groene Weelde

Morgen komt er een gezin hier kennismaken met Jewel (wij kennen elkaar al een beetje). Het lijkt ons een uitstekend adresje voor Jewel; ze krijgt een Abessijnse kater als maatje én, omdat deze brave kater nooit sproeide is hij niet gecastreerd en als hij door haar komst niet gaat sproeien én goed door de testen etc. komt, mag hij later bij Jewel een nestje variantjes maken. Dat zou geweldig zijn. Van haar vader zijn er maar heel weinig die hun genen (hebben) kunnen doorgeven voor de verdere opbouw en instandhouding van de Somali. Variantjes, dus Abessijntjes met de langhaarfactor zijn dan helemaal ideaal voor een bijdrage hiervoor.

Ondertussen is het hier dolle pret, voor de katten dan. Huibert werkt zich in het zweet en het is hier kamperen. Ik waan me op vakantie. Tenminste de vroegere kampeervakanties met veel ongemak en veel regen. Maar de katten vinden het zalig, al die stapels dozen, tot gisteren twee koelkasten in de huiskamer, openliggende plafonds, en inmiddels nieuwe keukenkastjes die ook tot ontdekkingsreizen nodigen.