Ik was net aan de hogere temperaturen gewend geraakt, woensdag met groot plezier meegewerkt om de netten op het dakterras op maat te maken en met tyribs, schrijf je dat zo?, aan elkaar vast te maken, toen ik me 's avonds ineens helemaal niet meer goed voelde. Het leek een beetje op hartklachten en die zijn bij vrouwen niet echt pijnlijk. 4,5 Jaar geleden heb ik uren te lang gewacht tot de kramp overging en daaraan hield ik hartfalen aan over. Bij deze; lezeressen, u bent gewaarschuwd. Het sterftecijfer door hartproblemen is hoger bij vrouwen dan alle kankersoorten bij elkaar! Maar na een nachtje goed verzorgd en gecontroleerd te zijn, heb ik naast de info van alle metertjes ook met een fietstest bewezen dat het nog steeds erg goed met mijn hart gaat. Dus de volgende dag zijn we weer enthousiast verder gegaan met het verder afmaken van de ren op het dakterras. Toen wij dachten dat hij catproof was, mochten de katten erop. Dat was dolle pret. Daar deden we het ook voor alleen tot mijn grote schrik was Nieckje even later er toch weer uit!! De lieve meid was zo weer te pakken (deed Huibert met een ladder vanuit de tuin) maar de schrik zat er bij ons goed in. We hadden geen idee wat de zwakke plek was en we waren van plan om te volgende dag Nieckje een tuigje aan te trekken zodat we haar extra in de gaten konden houden. Dat bleek niet nodig; Huibert ontdekte een plekje waar de netten niet goed tegen elkaar aanzaten en Nieckje hoefde alleen maar rechtdoor te lopen om buiten de ren te belanden. Inmiddels hebben alle katten hem uitgetest en is alles goed gegaan. Hier en daar zijn er zitplankjes en bredere planken aan de balustrade vastgemaakt. Echt klaar is hij nog niet. Er moet ook nog een horizontaal latje komen langs de balustrade bij het dak. Bij een sprong naar het toen nog erg smalle plankje daarvan ging het mis met Maverick en uiteindelijk bleef hij aan een nagels hangen... Hij kon met zijn achterpoten geen houvast vinden want anders had hij zichzelf vast wel losgekregen. Ik had hem zo los en het net was nog heel. Erg verstandig dat we het advies van Zooplus, de leverancier van de netten. op hadden gevolgd om de katten niet zonder toezicht daar te laten rondhangen. Wanneer we alle enge plekken hebben aangepast, zoals dat latje om steun op te vinden in noodgevallen, denk ik dat we ze wel vaker deze extra leefruimte kunnen geven. De buren vinden het erg leuk; dat hoorden we van verschillende kanten en een buurman heeft ons een stuk rozenhout gegeven van hun roos die 40 jaar hun gevel met uitbundige bloei heeft gesierd. Wie weet kunnen we deze tak een leuk plekje geven bijv. onder een zitplankje. Hebben ze meteen een lekkere stam om aan te nagelen. Dit gedrag en het kopjes geven, inwrijven met hun mondhoekjes, doen katten om zich een nieuwe leefomgeving eigen te maken.

Iedereen die zo graag warmer weer wilde, denkt er nu misschien wat anders over. Het is goed heet hier en de gedachte aan een warme laptop op mijn benen, ondanks dat ik er altijd iets onder heb, zo'n knielplankje van een tuincentrum, was niet aantrekkelijk. Daarbij voelde ik me ook niet echt top door de warmte maar nu lijk ik eraan te gaan wennen. Dus bij deze, het grote nieuws: Lexie is gedekt! Vorige week is ze een paar dagen bij de zilver Abessijn variant BenBen geweest. Het was een groot succes. Ze waren erg lief voor elkaar en hopelijk kan ik hier, en in het nesttopic dat ik straks ga maken, over negen weken een geboorte-aankondiging plaatsen.

Ik zag af en toe op Facebook een grappig fotootje met vermelding van locatie en temperatuur voorbij komen maar ik dacht in eerste instantie dat dit vast te ingewikkeld voor mij zou zijn. Toch maar geprobeerd en het bleek dat een kind de was kon doen. De komende dagen sieren dus drie van deze kiekjes het eerste stukje van de startpagina.

Helaas is het niet gelukt om het dakterras op tijd voor deze hittegolf catproof afgezet te krijgen en nu is het echt veel te heet om daar te werken. Zondag wilden we Nieckje even laten proeflopen. Zij heeft het voorrecht om hier wel vaker te lopen maar dan draagt ze een tuigje omdat zij veel te ondernemend en nieuwsgierig is. We hadden het net provisorisch vastgezet, bleek die gisse meid juist een plekje te vinden waar zij door kon... Echt weglopen wil zij helemaal niet maar toen ze de tuin in wilde springen, stond Jewel haar als een kwaaie kat op te wachten: ze zag Nieckje voor een vreemde kat aan en was begrijpelijk niet gecharmeerd van een indringer. Alleen sprong Nieckje toen de tuin van de achterburen in en die muur is te hoog voor een kat om terug te kunnen komen Maar goed, met een transportmandje, liep ik via de Kokstraat naar de Bakenessergracht naar het huis van de achterburen, waarvan ik vanaf het dakterras gezien had dat zij thuis waren. Nieckje liet zich makkelijk pakken, de buurvrouw hielp zelfs nog mee dragen en we hadden een happy end.

In een huis met een plat dak blijft de warmte veel te lang in de slaapkamer hangen en ik koos er dus voor om vannacht in de tuin te slapen. Gezellig met de hondjes en katjes bij me. Natuurlijk kwamen er een paar tegen me aanliggen maar die warmte kon ik al gauw goed gebruiken want het werd zelfs koud. Heerlijk om het weer eens koud te hebben ;-) Om een uur of vijf/zes ben ik naar boven verhuisd waar de temperatuur toen best te doen was. Het buiten slapen beviel mij, en helaas ook de steekmuggen, prima dus vannacht ga ik weer kamperen. Die mugjes hebben tenslotte ook wat nodig; zo goed gaat het niet met de insecten. Het valt echt op dat er minder bijen, vlinders, én muggen zijn. De natuur heeft ieder diersoort nodig! Als straks het dakterras klaar is, kan ik daar ook slapen als het zo uitkomt. Dat lijkt me helemaal heerlijk, dichter bij de sterrenhemel.

Zoveel nieuwtjes!! Ik heb m'n nestjespagina Nestjes bijgewerkt want alles is nu klaar voor de nieuwe nestjes. De laatste testen zijn nu gedaan en wanneer Lexie en Jewel krols worden, mogen ze bij de uitverkoren katers gaan logeren.

Afgelopen maandag, bijna een week geleden, mochten de hechtingen er bij Nieckje uit. De dag ervoor had ik haar medpetpakje al uitgedaan want deze keer was ze allesbehalve gelukkig met het dragen ervan. Als ze had geweten dat het alternatief het dragen van een kap was, had ze er vast anders over gedacht. Van de stress had ze zichzelf een vieze likplek bezorgd. Gelukkig naast het operatiegebied en met het steeds geven van een schoon en droog pakje hielden we het onder controle. Maar vorige week zondag ging het niet meer en heb ik het pakje uitgedaan. Ik heb haar buik en de natte vacht ernaast met rijstzetmeel schoon en droog gemaakt en toen leek alles heel redelijk. Later op de dag heb ik het geïrriteerde stukje huis met een zalf met antibiotica ingesmeerd en de volgende dag, bij de dierenarts toen de hechtingen eruit mochten, heeft de dierenarts haar huis gesprayd met een ontstekingsremmend middel en Nieckje ging genezende heen. Alleen mentaal was ze nog niet onze Nieck. Voor de maaltijden moest ik haar opzoeken en lekker spinnend om me heen, op schoot etc. deed ze echt niet. Ze lag veel te veel alleen maar op een stoel. Vrijdag, precies twee weken na de operatie, was het in één klap over en hadden we onze Nieckje weer terug.

Ondertussen vorderen de werkzaamheden op het dakterras gestaag. Niet zo snel als ik zou willen maar geduld is een schone zaak en de katten weten nog niet dat ze straks een grotere wereld gaan krijgen. Met ingang van afgelopen vrijdag is deze sowieso weer wat groter want we hoeven niet steeds twee groepen te maken. De afgelopen drie weken moet dat vaak wel omdat Anches weer bij ons terug was. Haar nieuwe mensen gingen op vakantie en ze was nog niet voldoende gewend om vanuit die situatie bij onbekenden te gaan logeren. Dan is bekend terrein stukken prettiger voor haar. Ze was ook met twee tellen weer helemaal thuis. De laatste dagen ging het zo goed in de groep dat we alle deuren open konden hebben zolang we maar vanuit onze ooghoeken in de gaten hielden wie waar was. Jack, Lexie en Anches waren geen match maar er was geen sprake van vechten. Er werd eigenlijk alleen geïntimideerd maar dat is op de lange duur beslist niet goed voor de persoonlijkheidsontwikkeling van de betrokken dieren én de sfeer in de groep.

Het was even heel spannend in huize/cattery Silfescian. Vrijdagochtend zat ik gewapend met pen en papier achter de telefoon met de bedoeling om een dierenarts in deze regio te vinden die nog tijd had, mogelijk door een annulering, om Nieckje te opereren. En het is gelukt!! We konden in dierenkliniek Harder terecht en alles is goed gegaan. We mogen goede hoop hebben dat de tumor zodanig op tijd is weggehaald dat er nog geen uitzaaiingen waren maar zeker zullen we dit niet weten. Dit is al de tweede keer dat Nieckje dit heeft gekregen en het ligt voor de hand dat het heus nog wel een keer gebeurt. We kunnen alleen hopen dat we er dan ook op tijd bij zullen zijn. Deze situatie zit het ongecompliceerde genieten van je dieren wel aardig in de weg maar nu zijn we weer vooral dankbaar dat de operatie goed verlopen is en dat Nieckje weer gewoon rondloopt alsof er niets aan de hand is. De twee jongste poezen, Lexie en Jewel, vinden dat er wel wat aan de hand is - ineens loopt er een poes met een vreemd luchtje én een raar rood pakje aan door het huis. Gelukkig is Nieckje mentaal heel stevig en trekt ze zich niets van die meiden aan waardoor zij op hun beurt ook weer normaal gaan doen.

Terwijl Nieckje in een rustige kamer op een warm plekje haar roes lag uit te slapen, ging ik even lekker zitten, met m'n mobieltje om wederom een poging te doen om niveau 147 van Candy Crush Saga te doen. Ik zit al drie weken daarop vast. Ik heb Huibert al ingeschakeld om dit klusje/deze klus voor mij te klaren. Op mijn beurt probeer ik 121 van hem, op tijd en met een moeilijk bereikbare bom, te doen. Tenslotte willen we verder! Je bent verslaafd of je bent het niet ;-)

We hebben onze voorkamer veranderd. De grote bank eruit en een paar kleine stoeltjes ervoor terug. Veel meer ruimte!! En dat komt heel goed uit want de oude Pici krijgt steeds meer last van haar lijfje. Lopen kan ze nog als de beste maar lekker liggen, minder. Ze krijgt nu ook meer pijnmedicatie en ik heb de indruk dat ze zich stukken beter voelt. Omdat ik nu meer in de voorkamer zit, zijn ze honden er natuurlijk ook en daar moest natuurlijk ook een foto van gemaakt worden. Helaas is die waar Jewel er ook op stond mislukt.

Ging het gisteren toch mis met mijn fotocamera! Bijna alle foto's waren onscherp, zo jammer. Alleen al de gedachte dat ik geen foto's meer kon maken, was een groot probleem. Vandaag dus meteen naar de winkel waar we drie jaar geleden de camera met flitser hebben gekocht. Wat er is mis was, hebben ze niet kunnen achterhalen. Het was net als met kiespijn hebben en een afspraak met de tandarts. Hij doet het gewoon weer zoals het hoort. Ik ben heel erg blij dat we er voor gekozen hebben om deze bij Ringfoto aan de Zijlweg te kopen want hun service is uitstekend.

Het is al laat op de avond maar dit moet ik hier toch even kwijt. Ik zit flink te stressen. Nieckje kwam zojuist even een knuffel halen en ik voelde een piepklein knobbeltje. Dat zou een mamatumor kunnen zijn. Hoe eerder die weg is, hoe kleiner het risico dat er uitzaaiingen kunnen ontstaan. Dus geen eten meer, morgen nuchter blijven en om negen uur meteen aan de telefoon hangen in de hoop dat het voor het weekend al kan worden weggehaald. Helaas is de kans groot dat de kliniek al volgeboekt is. Vrijdag is dé operatiedag want dan hebben de meeste baasje het hele weekend om hun dier extra in de gaten te houden. Nieckje heeft dit al een keer eerder gehad en toen waren we er kennelijk op tijd bij want anders had ze binnen een half jaar fatale gezondheidsproblemen kunnen krijgen. Ik hoop zo dat het nu ook weer goed afloopt!

(Vrijdag 28/6 Dierenkliniek Harder bleek gelukkig nog gelegenheid te hebben om op vrijdag!! een operatieklantje erbij te kunnen hebben. Nieckje is al geopereerd en ligt nu thuis op een lekker warm plekje haar roesje uit te slapen.)