Helaas is het weer nu niet bepaald meer aantrekkelijk. Heel jammer want morgen wordt er ter gelegenheid van een boomplantdag in de Haarlemmermeer een demonstratie hondensport door de KC Kennemerland gehouden. Ik kom 's morgens ook even met Polly. En wie is er morgen jarig? SuperJack! Al weer 6 jaar. Voor hem ga ik morgen een Facebookberichtje maken.

We zijn er nog niet helemaal maar het gaat al wel heel erg goed in de groep. We maken alleen twee groepen wanneer we niet thuis zijn. 'Knelpunten' zijn de ontmoetingen bij de kattenluikjes, boven en buiten. Ik heb inmiddels Feliwayspray in gebruik genomen in de hoop dat dit helpt. Het gekke is alleen dat de gebruiksaanwijzing zegt dat wanneer de katten hun omgeving met hun eigen mondhoekkliertjes insmeren dat dit een teken van het zich veilig voelen is. Als ik dit hier zie gebeuren, is het meestal omdat de kat in kwestie snode plannen heeft.

Ik heb de gedachte meteen afgeklopt maar we zijn erg tevreden zoals het nu met de dieren gaat. Eesz houdt zich dapper staande, letterlijk en figuurlijk, en de harmonie tussen de katten, vooral tussen de zilveren en wildkleurige poezen, is ook heel behoorlijk. Zo goed zelfs dat ik vergat twee groepen te maken toen ik even met de honden een blokje om ging. Zo fijn dat alle dieren weer vrij in huis zijn. Maar we zijn er nog niet. Eerder ging het ook niet verkeerd in de huiskamer. Het ging vooral mis wanneer Orchid Donna boven tegenkwam en met haar pakje aan is ze minder ondernemend. Ze ligt al een hele tijd op het kastje naast mijn stoel. Sijntje ligt spinnend over mijn arm en Eesz kon iedere keer wanneer ze dat wilde overeind komen. We hebben zondag van het heerlijke weer genoten tijdens de boswandeling in Groenendaal. We lopen dan niet te ver weg van de parkeerplaats voor het geval dat maar Eesz deed het geweldig. Alleen hoeven we nu niet meer uit te leggen dat ze erg oud is, dat is overduidelijk. Je weet maar nooit wanneer het de laatste wandeling is dus ik heb toch maar een filmpje ervan geüpload. Het is van een erbarmelijke kwaliteit dus ik doe het de mensen op Facebook niet aan om het daar te uploaden. YouTube kan tenslotte ook.

Eesz en Polly in het wandelbos Groenendaal

Even terug naar Donna. Ze loopt er nog net niet bij als een Prima Donna. Dan had ik haar natuurlijk ook een tutu moeten geven ;-) Bashiir is nog steeds even gek op haar als eerder en vanmorgen maakten ze het wel erg bont. Ze waren allebei op de vensterbank, wij hebben ooit extra brede gemaakt voor de katten, en Bashiir vond het zo gezellig dat hij maar ging oefenen voor het kattenkindjes maken. Zo jammer voor ons dat dit nu niet meer mogelijk kan zijn - het waren vast hele bijzondere diertjes geworden en met de beste ouderlijke zorg die kittens zich maar kunnen wensen.

Morgen hoor ik weer met mijn mobieltje op de normale snelheid te kunnen internetten. Door de slechte update voor de Galaxy 5 was de zaak goed verstoort geraakt. Een filmpje op Facebook zetten, lukt dus niet. Wat wel lukte is de zo noodzakelijke wasbeurt van Eesz door Elly Buis van FluffyDog in Leimuiden. Elly merkte ook dat Eesz sinds haar vorige trimbeurt vorig jaar augustus achteruit was gegaan. Gelukkig heeft Eesz alle vertrouwen in andere mensen en vindt ze het absoluut niet erg om met andere mensen om te gaan. Een hond van haar leeftijd en grootte in een stresssituatie brengen, zou riskant kunnen zijn. Deze mijlpaal, de wasbeurt, heeft ze ook weer gehaald. Nu gaan we voor de volgende: haar 16e verjaardag over 6,5 week.

Donna heeft haar castratie gisteren goed doorstaan en haar buikje ziet er uitstekend uit. Ze was al een goede schootzitster en nu ligt ze ook al een hele tijd bij mij op mijn stoel. Achter mijn laptop want ze is te groot om ervoor te liggen en nu met haar kwetsbare buikje wil ik ook niet aan haar lijfje husselen. Deze castratie is een noodsprong in de hoop om de problemen in de groep kwijt te raken. De erg innige band tussen haar en haar moeder Lexie speelt daar ook mogelijk een rol bij en we rouleren nu wat meer dat Donna bijv. met een van de katers boven is en Lexie beneden bij de wildkleurpoezen. De eerste resultaten waren al heel hoopgevend.

Nu is dus alle twijfel over het wel of niet met Donna een nestje fokken weggenomen. Ze was in december voor de eerste keer krols geworden en een volgende waarvan het echt niet vreemd zou zijn dat die in januari of februari had kunnen komen, was niet gekomen. Volgens dierenarts Saskia van Dierenkliniek Bloemendaal hing ze er nu wel tegenaan. Dat kon zij zien omdat het weefsel van haar baarmoeder meer doorbloed was. Donna is/was dus een hormonaal heel gezonde poes (er zijn ook poezen die om de week krols worden met alle gezondheidsrisico's van dien) en door deze tijdige castratie is het niet onmogelijk dat zij daardoor minder risico loopt om op oudere leeftijd mamatumoren te ontwikkelen. Donna komt uit een familie waarin vooral de poezen die weinig hormonale schommelingen hebben gehad hoge leeftijden kunnen bereiken. Meer dan 20 jaar is wel voorgekomen. Wij zijn nu 60 en 64 dus wij gaan voor de 80 en 84...

Zo dadelijk al het eten voor de katten opruimen want Donna moet straks nuchter blijven. Ze ligt nu naast me dus ik hoef mijn luie stoel nu niet uit. Dat nuchter blijven, is omdat we besloten hebben niet met haar een nestje te gaan fokken. Het gaat nog steeds niet goed genoeg met haar in de groep en haar hormonen kunnen door de zwangerschap en zoogperiode zodanig veranderen dat we dit nestje niet volgens onze normen van dierenwelzijn, niet opsluiten bijv., en socialisering kunnen laten opgroeien. Heel jammer allemaal. Uiteindelijk is dit allemaal nog het gevolg van de onnadenkendheid van de dakdekker bij de Rozenkruisers die door het naar beneden laten vallen van een zware rol oude dakbedekking een gigantisch harde knal veroorzaakte. Onze katten draaien amper met hun oortjes bij zware vuurwerkbommen om aan te geven in wat voor orde deze knal was. Ik zat sowieso in een emotionele achtbaan vandaag: het lukte Eeszje niet om overeind te komen en wanneer zij echt niet meer kan lopen, moeten we afscheid van haar gaan nemen. Eerder schreef ik al dat zij vaak in een puppyzit belandt wanneer haar achterpoten wegglijden. We moeten haar nu ook als een pup behandelen - vaak even een klein wandelingetje maken. Ondanks alle toestanden is ze nog zo blij en wil ze zelfs nog spelen met passerende reuen. Sijntje eet ook amper maar geeft ook niet de indruk dat ze zich rot voelt maar zo kan ze niet lang doorgaan. Ik heb al tien verschillende hapjes voor haar klaargemaakt. Zucht. Ik heb ook problemen met mijn mobieltje, een Samsung Galaxy 5. Het data- en batterijverbruik steeg een paar dagen geleden extreem. Het uitzetten en weggooien van bepaalde apps bleek niet de oplossing. Bij mijn provider weten ze het nu niet, bij de Galaxyclub gelukkig wel: de laatste update heeft alle ellende veroorzaakt. Ik verbruikte per dag minstens 25% van mijn bundel. Mijn abonnement kan wel tegen een stootje maar met een ander abonnement kan het een dure grap worden. De update maakt bijv. de wifiverbinding thuis instabiel en daardoor zit je ongemerkt op de 4 G. Het uitzetten van de slimme netwerkwissel helpt. Hopelijk kan ik per 1 maart aan mijn nieuwe bundel beginnen en kan ik dan weer mobiel internetten. Herstel: door het nemen van een andere browser kan ik wel weer internetten en over een paar dagen krijg ik inderdaad de normale snelheid weer. Filmpjes uploaden lukt nu echt niet.

Ondanks alle hoopvolle vorderingen kunnen we niet anders concluderen dat Donna niet voldoende goed in onze kattenfamilie functioneert en daarom vinden wij het niet verantwoord dat zij hier bij ons een nestje mag gaan krijgen. Natuurlijk zouden we haar haar nestje in een kamertje apart kunnen laten grootbrengen maar dit is tegen onze principes. Wij stáán erop dat onze dieren leven als huisdieren dus zoveel mogelijk gewoon vrij in huis en (afgesloten) tuin en dakterras. We zouden het kunnen proberen om haar te herplaatsen waardoor zij bij anderen een nestje mag krijgen waardoor zij haar genen toch aan het zo kleine Somalibestand kan doorgeven maar Donna is een schat van een dier, zo aanhankelijk en zo in en in lief dat we haar heel graag zelf zouden willen houden. Daarom hebben we besloten dat wij gaan proberen dat zij als castraatje misschien wel goed in de groep kan functioneren. Doodzonde ook van de genen van haar mooie lieve vader BenBen maar een gelukkig kattenleven weegt zwaarder. Morgen ga ik met de dierenarts bellen. Hiernaast de foto van Donna en Orchid die zo hoopgevend was.

Onze oudjes Eesz en Sijntje blijven ons verbazen en doen het nog uitstekend. Eesz, de grote witte hond, is aan een sopje toe maar de geiser bij de trimsalon werkt niet voldoende goed en omdat Eesz wel extra warm gehouden worden, moet haar wasbeurt nog even worden uitgesteld. We zijn ondertussen toch al weer bijna twee maanden verder. Dat hadden we bij de jaarwisseling niet durven hopen. Maar ze blijft lekker stabiel en goed gehumeurd. Laatst wilde ze zelfs nog op het strandje van de Veerplas met een reutje spelen. Oké, ze viel om maar daar zat ze echt niet mee. Tijdens langere wandelingen gaat ze af en toe even zitten maar dat is totaal geen probleem. We wachten dan even en even later komt ze weer verrassend vief overeind en wandelt weer verder. Nog maar zeven weken en dan zou onze trots 16 jaar kunnen worden. Ik heb helaas geen recente foto van haar.

Sijntje wordt op haar oude dag steeds ondernemender. Ze heeft blijkbaar een zodanige uitstraling dat ze het met iedereen goed kan vinden. Toen we vanmiddag thuiskwamen lag ze samen met Jack in een mandje. Lekker warm! (Ik had dit moeten afkloppen want even later begon ze enorm te persen in de kattenbak en bleek dat ze weer blaasproblemen had, Gelukkig reageerde ze goed op de pijnstiller Metacam en ligt ze nu weer lekker in haar mandje te slapen.)