Gisteren mocht ik Huibert uit het ziekenhuis ophalen. Het gaat heel goed. Hij moet natuurlijk wennen aan alle bijwerkingen van de medicijnen maar er is geen echte schade aan zijn hart en de vooruitzichten zijn goed. Bij het onderzoek vonden de artsen dat hij eerder een infarct moet hebben gehad (misschien tijdens de pijn van de nierkneuzing jaren geleden) en zijn hart had allemaal nieuwe bloedvaatjes om het infarct heen gemaakt. Er zijn nog een paar verdachte plekjes die mogelijk gedotterd moeten gaan worden maar dat gebeurt later. Ik las gisteren in de krant dat die gevonden plekjes niet tijdens het verhelpen van het echte infarct behandeld mogen worden en dat er nu tegen dit 'beleid' wordt geprotesteerd omdat dit erg gevaarlijk is voor de patiënt en dat er onnodige ziekenhuisopnames moeten plaatsvinden. Alles in één keer is veel goedkoper en veiliger.

Door onze vakantie en alle drukte door Huiberts ziekte was ik niet aan de jarigen toegekomen. Tijdens onze vakantie werd de lieve stoere Maverick acht jaar en maandag werd Sijntje zestien. Knappe meid!

Allemaal goed nieuws! Behalve dan dat Firefox voor de 888ste keer vastliep en ik dit stukje opnieuw moet maken. Alleen al gisteravond. Peter en Patricia van de overkant hebben Eesz en Polly uitgelaten waardoor ik het makkelijk had en vroeg naar bed kon. Deze nacht en ook nu heb ik geen last van hartritmeproblemen, dus ik kan straks naar Huibert in het ziekenhuis. Daar vandaag ook allemaal goed nieuws. Hij mag vandaag een fietstest gaan doen en dat is echt uitzonderlijk snel na een hartinfarct. Weer een aanwijzing dat hij ontzettend veel geluk heeft gehad en een gezonde hartfunctie heeft behouden. Ik loop mogelijk iets op de feiten vooruit maar ik denk dat ik straks naast de krant, sapje en de eerste wenskaarten ook een jas meeneem. Die laat ik in de auto maar is er maar alvast voor het geval dat.

Goed nieuws op de 16e verjaardag van Sijntje: Huibert is al van de monitoren af. Dat betekent dat het echt heel goed met zijn hart gaat. Een hele opluchting. Wat ook geweldig is, is al het medeleven én dat Jaap en Karin vanmorgen voor de deur stonden. Voor nieuws en medeleven maar ook voor een helpende hand. En die kon ik heel goed gebruiken. Ik had afgelopen nacht last van hartritmestoornissen (ik heb hartfalen) en ik was echt niet in staat om met de honden wandelen. Dat hebben de lieve Jaap en Karin dus gedaan! En strakjes mag ik mee-eten bij buurvrouw Tineke.

Ik was begonnen aan een enthousiast verslag over onze vakantie toen Huibert me vertelde dat hij zich honds ziek voelde. Schrijnende, brandende pijn in zijn hartstreek en pijn in zijn linkerarm... Natuurlijk was hij te stoer om een ambulance te laten komen dus ik heb hem naar het ziekenhuis gebracht. Absoluut onverantwoord! Het beste ziekenhuis is ook het verste weg maar we hebben het gehaald en hij is in het Spaarne Ziekenhuis in goede handen. Het bleek wel degelijk een hartaanval te zijn en inmiddels zijn er in het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis een paar stents geplaatst. Ik hoop zo dat ik Huibert weer gezond en wel thuis krijg en dat dit 'alleen maar' een fikse waarschuwing is om beter op zijn gezondheid te gaan letten (samen met mij bijv. naar de sportschool en stoppen met roken). Omdat zijn situatie nog niet stabiel is, wil ik niet dat mijn schoonmoeder hierover in de stress kan schieten dus lieve broers, zussen, neven en nichten, voorlopig niets aan moeder/oma vertellen. Pas wanneer het directe gevaar geweken is, vertel ik het zelf wel (of beter nog, laat ik het Huibert zelf doen).

Dit moet ik even laten zien. Naar aanleiding van de Gay Pride die bij Hein en Patrizia voor het huis langs vaart, schreef Patrizia weer een hilarisch verhaal voor op de Silfesciangroep op Facebook. Hoofdpersoon is in die verhalen Indu, een soort oud oom van Shabanou. Indu en zijn zusje Praantje zijn nu elf jaar en hun twee jongste katers, Kismet en Plumeau zijn zonen van Jack bij resp. Anches en Tresca (vier jaar). Ter gelegenheid van een verjaardag van broer en zus Indu en Praantje had Patrizia eerder deze verjaardagsfoto gemaakt. Erg leuk, zulke enthousiaste en creatieve kittenmensen.

Wij gingen op vakantie en namen mee: Sijntje, Eesz en Polly. Vorig jaar redde onze lieve dappere Pici die vakantie nog net met haar oude lijfje en deze keer was het maar de vraag of Eesz en Sijntje het zouden halen. Maar de oude dames doen het nog heel redelijk. Eesz loopt wel wankel met haar 15 jaar en Sijntje, die volgende week 16 jaar hoopt te worden, weten we met allerlei medicijnen en trucks aan het eten te houden. Haar slechte eetlust wordt veroorzaakt door ernstig nierfalen.

Wij hebben ook onze fietsen mee en af en toe mag Polly naast de fiets mee op stap zoals naar de vaardagen in Appelscha of een restaurant zoals de Posthoorn (aanrader) afgelopen zaterdag. Dit keer hebben we een huisje van Eastwood vakantiewoningen speciaal voor mensen met honden dus met een afgezette tuin, dichtbij Appelscha. Alles is daar vandaan te belopen maar dit huisje is wel kleiner dan de vorige zoals 't Hofje en de Farfalle. Maar deze vloer is weer stroever en dat is voor de honden het belangrijkst.

De katjes thuis worden uitstekend verzorgd door onze buurvrouwen met wie we via internet of telefoon in contact staan. Zodoende weten dat Lexie zich vanmorgen niet op het appèl (appel zou de correcte schrijfwijze zijn maar er zijn grenzen) heeft gemeld. Weg kan ze niet zijn dus ik hoop dat ze zich straks enthousiast en met een goede eetlust bij TIneke meldt.