Klik hier om te zoek op de website

archief
Zaterdag 6 juni

Zo leuk, ik had er zelf helemaal niet aangedacht maar Rudolphine van Nardi wel: het vijftal roodkopjes die deze website al jaren siert, viert vandaag hun tiende verjaardag. Vier van de vijf eigenaren zitten ook op Facebook en de Silfescian Facebookgroep. Zo leuk om elkaars wel en wee te kunnen volgen. Het meeste wee heeft Nardi trouwens meegemaakt. Als jonge ondernemende kater ontdekte hij een plekje in de afzetting van het balkon waar hij door kon met als gevolg dat hij door de val een gebroken poot en een kaakfractuur had. Vooral dat laatste was een ramp. Zijn bekje moest uiteindelijk gefixeerd worden en hij moest dus door een kiertje eten en drinken én door datzelfde kiertje moesten ook de pillen tegen de infectie worden gegeven. Maar het is allemaal gelukkig goed afgelopen.

[klik voor een uitvergroting]
Dezelfde kittens als die helemaal bovenaan maar dan wat weken jonger. Samen met moedertje Pici.
[klik voor een uitvergroting]
De staatsiefoto.
[klik voor een uitvergroting]
Nardi.
[klik voor een uitvergroting]
Moeder Nieckje met een van de twee kortharige poesjes. Die is Nena.
Zondag 31 mei 2015

We zijn iedereen heel dankbaar voor al het medeleven vanwege het overlijden van Sijntje en de herplaatsingen van onze jongste poesjes. Donna is definitief thuis bij Jim en Nina en Lexie boekt ook vorderingen bij de mensen waar ze ooit geboren is. Bart, Karin en hun drie dochters doen er alles aan om Lexie zich bij hun thuis te laten voelen. Lexie laat zich echter niet van haar dapperste kant zien. Afgelopen woensdag zijn we even bij haar op bezoek geweest. Lexie gedroeg zich heel goed en na het nodige geknuffel gedroeg ze zich prima. Dat zette ze nog ook nog voort na ons vertrek maar 's nachts kreeg ze een terugval en was ze erg onrustig. Heel begrijpelijk dat ons bezoek haar kattenhersentjes van slag maakten. En de hormoontjes zullen ook voor onrust zorgen want Lexie is wel zwanger. Eind juni worden haar kittens van Bashiir verwacht. Het was de planning dat Lexie van Morrison een nestje zou krijgen - ze woont nu bij hem maar de arme jongen heeft dus op dat gebied het nakijken omdat Bashiir hem (en ons) een slag op voor was.

Uiteraard moest Bashiir nu ook getest worden en nu hebben we alle uitslagen binnen. Van oogspiegeltest en patella luxatie, bloed, bloedgroep, DNA-testen tot het nog onbekende tf-onderzoek (tritrichomonas): hij is overal voor geslaagd! Die laatste test hebben we speciaal door de specialist van Dierenkliniek Wilhelminapark laten doen om de kans zo groot mogelijk te maken dat de parasiet gevonden zou kunnen worden. Ook al is deze uitslag geen garantie maar deze is stukken betrouwbaarder dan via het ontlastingsonderzoek. Aan vals-negatieve uitslagen heeft niemand wat en zo kan deze akelige parasiet die met importkatten in Europa is meegekomen zich verder verspreiden. Ik heb me laten vertellen dat de bestrijding ervan heel intensief en kostbaar is. Gelukkig kunnen de dieren deze besmetting uiteindelijk best zelf overwinnen maar dit betekent in de meeste gevallen wel einde cattery en alle trieste gevolgen daarvan. Alleen al het verlies van de genetische variatie voor de rassen is onherstelbaar.

En nu over Eeszje. Vandaag heeft ze een hele slechte dag. Zo slecht zelfs dat we onder ogen moeten zien dat we haar morgen misschien moeten laten inslapen. Dat ze moeite heeft om op de been te komen en te blijven, is het ergste niet. We nemen graag de tijd en helpen haar met liefde. We hebben altijd gezegd dat we doorgaan zo lang als zij door wil gaan of het leven nog leuk vindt. Gisteravond zagen we al dat ze haar situatie helemaal niet leuk vond en vanmorgen was het ook geen feest. Straks even proberen om haar buiten te laten lopen. Een aantal jaren geleden heeft Eesz incontinentie opgelopen na een botsing met een enthousiaste Labrador maar met medicatie wisten we het aardig onder controle te houden. Alleen de laatste weken wordt het moeilijker. Gelukkig bewaar ik altijd alles en loopt Eesz weer in die hondenluierbroekjes die ons toen ook gered hebben. Want wat kan urine van een hond met blaasproblemen stinken!

[klik voor een uitvergroting]
De mooie zelfgemaakte kaart van Yvonne (van Shamina) en de lieve brief van Monique (van Cuty en Fleur) hebben bij het engelenlichtje een ereplekje gekregen.
[klik voor een uitvergroting]
Lexie bij haar nieuwe mensen.
[klik voor een uitvergroting]
Bashiir geniet ondanks het matige meiweer samen met de anderen van het buitenleven. Op de achtergrond het jonge groene beukje voor de oude rode beuk. Het beukje is een eigen kweekje, ook een Silfescian dus, maar hoe bomen vererven moet ik nog leren - hij is groen!
Vorige week zijn we dan ook met haar naar de hondenwasserette van dierenspeciaalzaak Willemsen in Vijfhuizen geweest voor een tussendoorwasbeurtje. Dat was een groot succes. Prima accommodatie en apparatuur. Alleen moet je weten dat wanneer je muntje op is, net als bij het stofzuigen van je auto in de autowasstraat, en er een piepje hoorbaar is, dat je hond er echt uit moet omdat dan het reinigingsprogramma van de wasbak gestart wordt. We hebben Eesz dus extra moeten naspoelen. Eesz vond alles prima, ze bijv. ook totaal niet bang van de stofzuiger en het droogblazen met de warme föhn beviel haar wel. Alleen had dit wel wat veel energie van haar gevraagd waardoor het op de been komen en blijven extra slecht ging. Gelukkig was de vrachtwagenchauffeur zo aardig om met een grote boog om ons heen te rijden op de parkeerplaat bij de dierenwinkel. Zelfs de assistente van de dierenarts daar kwam informeren of ze me kon helpen. Heel lief maar gewoon geduldig wachten, werk bij Eesz het best. Eenmaal thuisgekomen met de schone en droge Eesz verloor ze een drolletje, ook een soort incontinentie, en belandde ze er natuurlijk met haar kontje bovenop toen ze omviel. Ondanks alle zorgen, rollen hier af en toe de tranen over onze wangen van het lachen. Het starten van het reinigingsprogramma in de wasserette riep een herinnering aan een vakantie ooit in Zuid-Frankrijk op. Ieder land heeft op sanitairgebied zo zijn eigen gewoontes en we hadden al wel eens ergens verbaasd staan kijken. Tijdens een wandeling ontdekten we een openbaar toilet. Onze reisgenote Nettie ging al eerste. Ze was er nog maar net ingestapt toen we hoorden dat het reinigingsprogramma startte, begeleid met de nodige gilletjes. We hebben ons begierd terwijl we afwachtten in wat voor een staat we deze altijd keurig geklede dame zouden terugzien. We hadden namelijk geen idee wat voor een soort reinigingsprogramma het was. De schade viel reuze mee maar het droog en veilig meemaken van deze gebeurtenis was onbetaalbaar. We hopen zo dat Eesz zich weer wat beter gaat voelen en dan gaan we maar wat graag weer met haar naar de hondenwasserette om haar op te frissen.

Gisteren heb ik op mijn eigen Facebook en de Facebookgroepen van de rasclubs een stukje geplaatst over het overlijden van Sijntje. Ook ben ik begonnen om al haar foto's daar in een fotomapje te doen. Ook nu weer leven de mensen heel erg met ons mee. Iemand die ooit bij ons op bezoek was geweest, bleek toen foto's van haar te hebben genomen en die hebben wij nu gekregen. Zo dierbaar al die herinneringen. Dat ik zoveel jaren haar topic op deze website heb bijgehouden en alle stukjes in de blog over de behandeling van haar nierfalen zullen onze herinneringen aan dit schattige diertje levend houden! Sijntjes blogspot

[klik voor een uitvergroting]
Eesz in de hondenwasserette. Zij vond het niet erg en haar daar kunnen wassen, is veel rugvriendelijker.
[klik voor een uitvergroting]
Sijntje in de weegschaal. Ondanks haar slechte nierfunctie bleef ze goed op gewicht.
Woensdag 20 mei 2015

Het lukte me een hele tijd niet om hier iets te schrijven. Hier is er namelijk een heleboel gebeurd. Donna, die sinds ca. zeven weken bij Nina en Jimmy woont, is daar heel gelukkig en we hebben haar overgeschreven op hun naam. We hadden de hoop dat haar moeder Lexie nu beter met de wildkleur poezen zou kunnen omgaan maar dit viel helaas tegen. De eerste weken waren hoopgevend maar helaas zette dit niet door. De harmonie hier in huis was de absolute voorwaarde om haar een nestje te laten krijgen. Lexie is nu drie weken zwanger van haar 'regenboognestje' maar onder de huidige omstandigheden vond ik het niet verantwoord om haar nestje hier te laten opgroeien. Moedertjes moeten ontspannen zijn en de kittens moeten in de huiskamer opgroeien. We hebben dus ook moeten besluiten om Lexie te herplaatsen. Het was een hele pijnlijke situatie. Gelukkig waren er meerdere lieve Somalivrienden die alles op alles zetten om ons te helpen. Lucia van de SAN heeft zelfs een vrije middag opgenomen om zo snel mogelijk Lexie op hun website te zetten. En toen moest ik Bart en Karin, bij wie Lexie geboren was, vertellen wat er hier gaande was. Het eerste wat Karin zei was dat zij dan graag Lexie zouden willen hebben en ze verheugen zich enorm op het komende nestje. Lexie woont nu een week in Hoorn en ze maakt aardig wat vorderingen maar heeft ook vele terugvallen. Zo knuffelt ze alles bij elkaar en zo verstopt ze zich weer. Er staat ook minstens veertien dagen voor voor een volwassen kat om op nieuw terrein en met andere volwassen katten te leren omgaan, haar moeder Gidget, haar broer Budha en haar voormalige pleegkind Morrison. We hopen zo dat het gaat lukken. Iedere herplaatsing is onder de conditie dat wanneer het niet lukt dat het dier weer bij ons terugkomt en dat geldt ook voor Lexie. Haar afwezigheid heeft wel als direct effect dat onze drie wildkleur poezen weer huppelend door het leven gaan. Heel emotioneel, Lexie die nog niet gewend is bij haar nieuwe mensen en de ontspanning hier in de groep.

Afgelopen vrijdag ging het ineens met Sijntje de verkeerde kant op. Haar nierfunctie moet zijn uitgevallen want ze hield enorm veel vocht vast en zaterdagochtend was het overduidelijk dat we geen uur te lang mochten wachten om haar te laten inslapen. Dankzij de tip van de waarnemende dierenarts konden we gelukkig bij dierenkliniek Santpoort-Noord terecht. Deze kliniek is verbonden met de onze, dierenkliniek Bloemendaal en de mensen daar kennen we ook goed. Sijntje is heel rustig weggegleden en dat is ook voor ons een troost. We weten dat we dankzij de hulp van de artsen en medewerkers van onze dierenkliniek veel verder met Sijntje zijn gekomen dan we ooit hadden durven dromen maar doordat we zo intensief voor haar gezorgd hebben, is het gemis nu ook gigantisch. Sijntje was een katje dat indruk maakte en we zijn onder de indruk van alle blijken van medeleven van de mensen in onze vrienden- en kennissenkring. Ik heb een nieuwe aflevering voor haar blog geschreven. De blog was oorspronkelijk bedoeld om alle informatie over de verzorging van een nierpatiëntje maar nu is het ook geschikt om nog meer over haar persoonlijkheidje te schrijven. Dit is de url van de laatste blog: Sijntjes laatste blog

[klik voor een uitvergroting]
De gelukkige Donna met haar nieuwe vriendje Nobilis bij Jimmy en Nina.
[klik voor een uitvergroting]
Lexie met haar rode schaduw Bashiir. Nu de trotse a.s. vader van Lexies kittens.
[klik voor een uitvergroting]
Sijntje had wel veel eetlustproblemen maar met kunst- en vliegwerk lukte het toch altijd weer. Donderdagavond at ze nog balletjes tartaar met geraspte kaas en op de foto at ze uit een voorverwarmd schaaltje dat per se in haar mandje onder haar neus moest staan.
[klik voor een uitvergroting]
Bashiir was even uit het nieuwe mandje gegaan - toen had Orchid zijn plekje ingepikt.
[klik voor een uitvergroting]
Op 10 mei hebben we Donna bij Jimmy en Nina bezocht en haar herplaatsing definitief gemaakt. We zagen daar een hele gelukkige Donna.
[klik voor een uitvergroting]
De wandelingen in het bos zijn een feest. Met het leukste hondje van de wereld en in een prachtig bos.
<< vorige pagina  1  2  3  4  5  6  7  [8]