Als er zorgen zijn, ben ik niet zo schrijverig maar er gaan ook dingen goed dus laat ik daar maar mee beginnen: ik stond met een grote foto genomen op een kattenshow in het Algemeen Dagblad. De fotograaf Alexander Schippers en journalist Leo van Marrewijk hebben er een leuk stukje van gemaakt. We hebben wel vaker in een krant of tijdschrift gestaan en dan waren de extra exemplaren altijd voor de moedertjes. Zo pijnlijk dat mijn moeder er niet meer is.

Met Sijntje gaat het naar omstandigheden uitstekend. Wat kan een mens blij zijn wanneer je oude zieke katje goed eet. Ze had al een middel dat de eetlust opwekte en en passant de bij nierfalen behorende misselijkheid onderdrukte, Mirtazapine, maar omdat dit middel alleen niet voldoende effect heeft, krijgt ze er ook Cerenia bij. Het ging net niet goed genoeg en nadat ik gevraagd had of ik de dosering van de Cerenia mocht verhogen tot dagelijks een halfje, kan ik niet anders zeggen dan dat het heel goed gaat. Ik heb meteen afgeklopt. Zo voel je je schuldig omdat je je kleine katje de kwelling van misselijk-zijn aandoet en zo is ze weer stikgelukkig, is aan niets te zien dat ze ergens een probleem mee heeft en maakt ze veel spinuren op schoot.

Vorige week namen Pieter en Maaike, die Taran, een zoon van Nieckje en Maverick hebben, contact met ons op omdat ze ons wilden helpen met het probleem van Jewel met Nieckje en Orchid. Ze wilden altijd al graag een wildkleur en door zo'n mooie lieve poes als Jewel in hun kattenfamilietje opnemen, kunnen ze iedereen gelukkig maken. We waren zo blij dat er iemand 'uit onze eigen kring reageerde' dat wij eigenlijk direct de knoop doorhakten: Jewel mag bij Pieter en Maaike gaan wonen. We hebben er eerst een gezellige middag en avond aan gewijd en maandag is Jewel naar Haarlem-Noord verhuisd. Volwassen katten, zeker poezen, kan je niet zonder slag of stoot bij elkaar zetten en we hebben een heel protocol bedacht. De eerste kennismaking na de verkenning van de huiskamer etc. was met Taran, daarna was Azraël aan de beurt en toen dit al een paar dagen behoorlijk goed ging, ben ik vrijdag even (op de fiets maar 15 minuten) langs geweest om de kennismaking met Tinkie, het Boskatpoesje te begeleiden. We zijn helemaal niet ontevreden over de huidige stand van zaken. Voor ons gevoel is Jewel nog niet echt weg; als het niet lukt, komt ze natuurlijk terug, maar we missen haar wel. Ons hele kattenhuishouding is anders. Alle deuren kunnen open en de katten genieten met grote teugen van hun teruggegeven vrijheid. Als een kat van de zon op het dakterras wil genieten, dan kan dat en ook het schootleven heeft weer wat meer mogelijkheden. Ik had wanneer ik even wat langer ging zitten, bijna altijd Jewel bij me op schoot om te voorkomen dat er katten ergens buitengesloten moesten zijn. Voor alle emoties die hierbij komen kijken, is het begrip de emotionele achtbaan wel passend. Dat we Jewel moeten missen zodat Nieckje en Orchid weer gelukkiger kunnen zijn, is slikken. Maar zodra Jewel bij haar nieuwe mensen en kattenvriendjes echt thuis is, zal het gemis vast minder pijnlijk worden.

Afgelopen week heb ik het overzicht van 'Onze Dieren' opnieuw ingedeeld. Het was behoorlijk onoverzichtelijk. Het staat er nu veel beter alleen lukte het me niet om alle dieren, de dieren die nu bij ons leven, de herplaatste én de overleden dieren sinds deze website bestaat, op één pagina te krijgen. De lieve Elvira, zij overleed als eerste, belandde nu helemaal alleen op die tweede pagina. Dat voelde niet goed dus ik heb The Fonz van wie zij ooit een beeldschoon nestje heeft gekregen, bij haar gezet. Ik ben nog niet klaar met het vermelden van de volledige namen. Dit is wel zo overzichtelijk - en een beetje opscheppen over alle titels die onze dieren ooit behaald hebben, mag ook wel ;-) - want voor mensen met interesse in de afstamming van onze dieren was het wel een hele opgave om uit te zoeken wie, wie en welke naam heeft. Via deze link komt u er meteen: Onze Dieren. Omdat ik vast zit aan de indeling die ooit door mijn webmaster is gemaakt heb ik het twee keer gemaakt, via Onze Katten komt u ook op zo'n pagina met linken; Onze Katten.

Nu ik zo bezig ben met de topics van onze eerdere dieren, komen er niet alleen mooie en verdrietige herinneringen boven maar bijvoorbeeld ook deze mooie foto van Elvira. Haar stamboeknaam is EPr. & GICh. Silfescian Sylvi's Sensation. Donna is een verre verwante van haar.

We moesten wel geduldig zijn maar uiteindelijk is onze nieuwe keukendeur geleverd. Het mechaniek van de oude (vouw-) deur werkte niet meer soepel en dat was vooral lastig wanneer ik Jewel en Nieckje en Orchid uit elkaar wilde houden. Vandaag heeft Huibert er het luikje ingezet en omdat de deur toch meestal open zal staan en alleen dicht gaat wanneer of Nieckje en Orchid of Jewel met een kat voor de gezelligheid daar zal zijn, heb ik het luikje dichtgezet. Het conflict tussen deze poezen is nog steeds niet opgelost en ik gebruik de keuken ook als ruimte om te voorkomen dat er katten boven onnodig achter een deur zitten. Vanavond heeft Jewel een hele tijd op mijn schoot gelegen. Omdat Nieckje en Orchid beiden op hun kussen in diepe rust liggen, maakte ik het lijntje dat aan haar tuigje zit in wanneer ze bij me zit om mijn pols of voet zit, los. Ze ging naar boven en kwam even later met haar speeltje terug; een plukje haar van Shabanou waar ik een vilten speeltje van heb gemaakt. Eerder was ze idolaat van een kleinere maar die raakte zoek en deze grotere heeft een betere overlevingskans bij het stofzuigen. De lieve meid ging er eerst mee spelen en daarna bracht ze het bij mij zodat ik het kon wegschieten en zij het kon apporteren. Ondanks dit soort fijne momenten dat al onze dieren bij ons in de huiskamer zijn, beseffen wij dat dit de uitzonderingsmomenten zijn want de aversie zit heel erg diep bij Orchid en haar gedrag in voorkomende gevallen triggert Jewel en dan ziet ze soms ook Orchids moeder Nieckje voor de boosdoener van ooit (het voorval was in oktober). De twee oudere dames zijn het probleem - zij lijden het meest onder de situatie - en daarom zijn we toch gestart met het vinden van de juiste nieuwe mensen voor Jewel. We hebben nog steeds hoop, vandaar ook die betere keukendeur, want we zouden het verschrikkelijk vinden wanneer we dit lieve zoete meisje dat net weer gezellig naast me is komen zitten, zouden moeten gaan missen. Op moment van schrijven is zijn Nieckje en Orchid nog steeds in diepe rust en is Jewel in een mandje aan de wand gaan zitten om zich te wassen.

Heerlijk dat we de winter hebben overgeslagen. Het weer was vanmorgen verrukkelijk en ik heb in het zonnetje op het catproofafgezette dakterras ervan genoten. Dit is het eerste voorjaar dat dit mogelijk is met feline genoegens om me heen (het dakterras is vorige zomer afgezet). Het was echt niets voor mij - lekker zitten en mijn katten achter een deur.

Met Sijntje gaat het wonder boven wonder hartstikke goed. Ze reageert uitstekend op de Cerenia tegen de misselijkheid. Haar eetlust is zo goed als probleemloos. Vanmorgen had ze niet echt goed gegeten van de Carnibest maar zojuist ging de gehakte rauwe kippennek erin als koek. Het was niet eens 'opgeleukt' met iets uit een blikje of kuipje. Van andere kattenverzorgers heb ik de tip gekregen dat de goedkoopste bocht uit de supermarkt soms heel goed kan werken. Inderdaad, we kregen er vorige week wat stukjes is, maar Sijntje is toch wel een dame van stand; rosbief gaat er echt altijd in. Alles wat ik hier net schreef, heb ik uiteraard direct afgeklopt.

Afgelopen weekend was ik met Maverick naar een kattenshow in België. Ik kon meerijden met Richard (van Vrenie, Dewey en nu Florio en zijn dochter Gullia) en zodoende kon Huibert de thuisblijvers verzorgen. Maverick heeft zich super gedragen en we zijn twee certificaten voor zijn mogelijke Supremetitel ooit rijker. Hij was eigenlijk al uitgeshowd; GICh. en GIPr. kampioen én een keer de award van beste castraat van groep III op de Felikatshows (2012) zijn titels om trots op te zijn. Meestal hebben we twee katten mee naar de shows. Dan hebben zij in de dubbelgrote kooi gezelligheid aan elkaar én, niet onbelangrijk, heb ik wat meer ruimte om wat prettiger te kunnen zitten. Dit weekend had ik dus alleen Maverick bij me en Richard en ik konden geen ongelukkiger plekje krijgen. Ieders aan het uiteinde van een carré in het pad waar iedereen de hele dag door moest lopen. Nu had de organisatie de carré's zo geplaatst dat je met wat goede wil wél fatsoenlijk kon zitten maar nu waren er exposanten zo egoïstisch om de extra ruimte te gebruiken door er een grote tafel neer te zetten. Natuurlijk heb ik gevraagd of die tafel geen ander plekje kon krijgen maar dat waren deze mensen niet van plan. Ik zat dus met de gebakken peren. Mensen die in en uit de carré wilden, mopperden omdat het zo krap was en wilden eigenlijk dat ik iedere keer zou opstaan en mijn stoel zou wegzetten. Gezond of niet gezond, dat mag je niet van iemand verlangen alleen omdat anderen het gangpad blokkeren dus geheel tegen mijn natuur in - je maakt er geen vrienden mee - ben ik met mijn probleem naar de organisatie gegaan. Daar hoefde ik weinig moeite te doen voor mijn wens om rustig te kunnen zitten; gangpaden mogen gewoon niet geblokkeerd worden en de mensen hebben hun tafel uiteindelijk verplaatst. Omdat we nu in voorkomende gevallen Maverick als tweede kat kunnen meebrengen, ben ik voortaan weer minder afhankelijk van smalle gangpaden of te breeduit zittende mede-exposanten. Onze volgende show zal de Felikatshow in mei in Heemstede zijn. Lekker dichtbij. De lieve Maverick gaat dan als betovergrootvader met de kleine Donna mee. En mogelijk ook ons juweeltje, Jewel.

Naast mijn persoonlijke Facebookpagina en de Facebookgroep voor de mensen die hun leven met Silfescians delen, heb ik nu ook geprobeerd om een Facebookpagina voor onze dieren te maken. Hoe ik het ga doen en wat de mogelijkheden zijn, moet ik allemaal nog uitzoeken maar ik denk dat ik de kleine dagelijkse dingetjes daar ga melden en daar fotomapjes van de dieren plaats. De tijd zal leren of dit wat kan worden.

Het gaat niet echt goed met Sijntje. Ik haal al weken allerlei kunstgrepen uit om haar aan het eten te houden maar het wordt steeds moeilijker. Vandaag lustte ze zelfs de brokjes niet meer en heb ik maar een beetje dwangvoeding gegeven in de hoop haar weer over een drempel te krijgen. Dit lukte vandaag dus niet m.u.v. een hapje makreel uit olie en een paar stukjes rosbief die Huibert maar even gauw voor haar heeft gehaald. Zo kon het niet dus naar de dierenarts. Ze heeft weer een vochtinfuus kregen én een injectie tegen de misselijkheid. Thuisgekomen gierde ze van de honger en heeft ze weer aardig de schade ingehaald. Helaas werkt deze injectie maar 24 uur en vanaf zaterdagochtend moeten we het weer doen met de Sereniatabletjes. Mogelijk mag ze die anti-misselijkheidsinjecties vaker krijgen maar het is wel duidelijk dat we Sijntje gaan verliezen. Ze heeft recht op kwaliteit van leven! Het gekke is dat ze er nog fantastisch uitziet, ze is zelfs nog niet afgevallen en ze maakt gelukkig nog veel spinuren.

Dat Jewel en Donna al geoefend hadden met poseren, zie het berichtje van de 15e, wierp wel vruchten af. Afgelopen zondag nam ik dus met Jewel en Donna deel aan de somalispecial van de katexpo in Fijnaart en beide poesjes deden het uitstekend: allebei Best-on-Show en Donna ook nog een Best-in-Variëteit overige kleuren. Het was ook nog erg gezellig en inmiddels zijn we bedolven onder de leuke foto's van deze dag. Omdat ik maar één kat tegelijk kon showen, hielp Ageya, de eigenaresse van BenBen, Donna's vader, waar ze kon en dat ging prima. In het begin was Donna best wel wat onder de indruk maar in de loop van de dag ging het steeds beter en leek het net alsof dit voor haar de gewoonste zaak van de wereld was. Ik kon meerijden met Richard, de eigenaar van Zagato's mooie zoon Florio. Hij hielp me met de zwaarder zaken en ondanks de lage kleine showkooitjes hield mijn rug zich uitstekend. Huibert kon thuis de honneurs waarnemen zodat ik geen zorgen over Sijntje en Eesz hoefde te hebben en bij thuiskomst stond er een lekkere maaltijd klaar.

Er zijn zoveel foto's gemaakt en er komt ook nog een stuk in het Algemeen Dagblad dat ik dit echt niet op deze website kwijt kan. Dat zou zonde zijn en ik wil er een speciaal blog voor maken.

Katten gepoetst, broodjes gesmeerd, bijna alle spullen, de bevestiging heb ik nog niet gepakt en er moet ook nog een kopie van het betalingsbewijs mee, oeps!!, ingepakt; we zijn er dus bijna klaar voor: voor de rasspecial van de somali in Fijnaart. Voor wie wil komen kijken, de tentoonstelling zal gehouden worden in "Sporthal De Parel" Prinses Margrietstraat 15, 4793 CB Fijnaart. Deze keer mogen Jewel, ons jongste wildkleur poesje, en Donna, echt de benjamina van ons huishouden, mee. Huibert blijft thuis voor de verzorging van de dieren, in het bijzonder van Sijntje want ons oude meisje moet iedere paar uur een hapje eten om in conditie te blijven.

Over Sijntje gesproken, ik heb het al afgeklopt, maar haar eetlust is echt heel goed. Daarom ben ik niet zoals ik van plan was gisteren met haar naar de dierenarts geweest voor een vochtinfuus. Preventief kan dit altijd maar ze heeft zoveel vocht binnengekregen dat dit niet nodig was. Zo ben je echt wanhopig en zie je je dierbare poppetje de mist in gaan en een paar dagen later draait ze weer behoorlijk stationair.

Op de foto hiernaast oefenen Jewel en Donna al in het bevallig poseren ;-)

Vandaag heeft Sijntje geen slechte dag maar dat het met haar de verkeerde kant op gaat, kunnen we niet ontkennen. De laatste tijd bekeken we haar conditie etc. per dag, nu al per maaltijd. Gelukkig is het vandaag al drie keer goed gegaan. Vanmiddag moest ze spugen maar dat was alleen het water dat ze net gedronken had en het eten daarna bleef er weer in. Ze krijgt zo vaak mogelijk een maaltijdje. Gisteren ging het ook niet al te slecht. Ik was eigenlijk van plan om haar 's middags bij de dierenarts een vochtinfuus te laten geven maar ik denk dat dit nu nog niet nodig is. Omdat ik zondag de hele dag weg ben, denk ik dat het verstandig is om haar vrijdag nog een infuus te geven. Dat scheelt mogelijk stress bij mij alleen al voor het geval dat haar eetlust weer onderuit gaat. Haar pilletje dat ze voor haar eetlust en tegen de misselijkheid en het spugen kreeg, mag ze iedere drie dagen hebben en ze is al een dag verder. Heel positief. Sijntje is nu onder en boven de wet en ze had bedacht dat het plekje op het kastje tegen de radiator voor haar wel wat was. Bij deze dus. Ik heb er een nieuw fleecedekentje, cadeautje van John van dierenspeciaalzaak Nieuwkoop in Haarlem, neergelegd met daaronder een dikke handdoek en twee warmteplaatjes.

Ondertussen valt er veel te genieten van de andere dieren. Zoals Lexie en Donna als moeder en dochter met elkaar om gaan, zo leuk hebben we dat nog nooit gehad. Jewel kan nog niet zonder toezicht bij Orchid maar omdat Jewel toch zo'n schootkat is, kan iedereen toch in de kamer zijn terwijl zij op schoot onder controle is voor het geval dat.

Met Polly haar schouderblessure gaat het heel goed en sinds de kamer vol met kleden ligt, gedraagt zij zich weer helemaal normaal. We hebben pumi's vanaf 1982 en ik heb ze altijd zelf weten te knippen. Tegen de klitten gebruik ik altijd rijstzetmeel. Dit heeft ook een reinigend effect. Ze is onlangs naar de trimster geweest, Ingrid van Kwispel-tijd.nl heeft een echte pumi van onze krullenbeertje weten te knippen. Ze is ook gewassen, rook nog net niet naar viooltjes ;-) en had ook nog een gelukspoppetje gekregen.