Afgelopen zondag waren we met Shabanou en Jack naar de tentoonstelling in Nieuwegein. Voor allebei was het voorlopig hun laatste show want ze behaalden hun laatste punten voor het Groot Internationaal Kampioenschap. Ze uitstekende beoordelingen, ondanks dat Shabanou behoorlijk uit vacht was. Helaas veranderde halverwege de dag hun gedrag. Het was niet ernstig maar ze waren lang niet zo ontspannen als de vorige keren. Eerst werd Jack wat meer timide na de verkiezing van de NOM had hij een holletje gemaakt van het kleed waar hij in was gekropen. Ik heb hem maar lekker laten liggen tot we naar huis mochten. Onze katten waren niet de enige katten die reageerden op het erg luide gemauw van een kat van een ras met wild bloed. Die klank is anders dan het geluid van een echt gedomesticeerde kat en Jack was niet de enige die hiervan onder de indruk was. Het geluid klinkt als een kat die totaal uit zijn dak gaat. Alleen deze kat toont niet angstig. Toen met Sijntje ging de kat van datzelfde ras, die naast haar gekeurd werd, echt uit zijn dak. Dat was verschrikkelijk voor mens en dier. Omdat Jack ook thuis niet de Jack was die we kenden, hij deed zelfs lelijk tegen Shabanou, was ik niet bepaald gemotiveerd om hier te schrijven. Je zal toch schrijven dat het allemaal wel meevalt om later te ervaren dat hij zich onmogelijk in de groep maakt en herplaatst moet worden of zijn showcarrière aan de wilgen kan hangen zoals het Sijntje, echt een topshowkat, wel is overkomen. Ik ben heel blij dat Jack en Shabanou voorlopig niet meer naar de show gaan én ik overweeg om m'n dieren niet meer aan het risico bloot te stellen dat zij net uit hun eigen kooi zijn, in de eigen kooi voelen ze zich veel veiliger, op het moment dat een kat van dat ras met wild bloed tekeer kan gaan. Ik heb nog overwogen of mijn reactie op het geluid, ik vind het verschrikkelijk, het klinkt als een kat in extreme nood, een rol speelt in de reacties van onze katten. Dat is best mogelijk maar doen alsof je het niet verschrikkelijk vindt, helpt niet want dieren zijn er veel te telepathisch voor. In januari willen we de heerlijke, spontane, overal vertrouwen in hebbende Jewel gaan showen. Gelukkig is ze een poesje en dat verkleint het risico op het in de nabijheid zijn van een kater met dat problematische geluid.

Nu blijft ons showtrio voorlopig thuis. Tresca had in september al haar Supremetitel behaald Jack en Shabanou hebben zondag hun titel Groot Internationaal Kampioen afgerond. Jack wordt zo spoedig mogelijk gecastreerd, of krijgt suprelorin, en Shabanou kan zich net als Tresca concentreren op haar aanstaande moederschap. Bij Shabanou is het nog heel pril en moeten we nog een tijdje wachten tot de zwangerschap merkbaar wordt maar Tresca is echt overduidelijk zwanger. Ze is nog maar op de helft maar ze heeft nu al meer buik dan ze had tijdens haar vorige zwangerschap. Toen had ze twee kittens en het lijkt er nu op dat ze deze keer een groter nestje gaat krijgen. Ze zijn allemaal van harte welkom. Ik heb al heel wat zwangerschappen van poezen meegemaakt en omdat ze dan ook extra knuffelig zijn, maken ze ook meer schooturen. Ik zat dinsdag vrij lang bij te komen van m'n sportuurtje en Tresca heeft een hele tijd bij me geleden. Tot mijn verbazing voelde ik haar buikje bewegen. Leven voelen, dat ken ik alleen van het laatste stadium van de zwangerschap, ik kan me niet voor de geest halen dat ik deze bewegingen ooit al met 4,5 weken heb gevoeld. De kleintjes hebben dan ook de ruimte want Tresca is geen kleine poes.

Er zijn al heel wat leuke reacties, foto's en filmpjes op de Facebookgroep van Zagato geplaatst. Zo leuk te ervaren hoe enthousiast mensen kunnen zijn met hun dieren en zoveel interesse hebben in de ouders van hun dier en genieten van het zien van de overeenkomsten.

Omdat ik een recente foto van Zagato op Facebook plaatste, kwam van het een het ander en nu hebben we een Facebookgroepje speciaal voor alle mensen die dicht bij hem staan. We hadden er al eentje exclusief voor mensen die een Silfesciankatje hebben maar de eigenaren van kittens van onze katers bij andere fokkers vielen buiten deze boot. Als eigenaar, als fokker van een nestje met hem en als eigenaar van zijn nakomelingen is men nu dus welkom op de speciale Zagatogroep. Er was er ook al eentje exclusief voor de mensen van zijn zeven kittens bij de Bodegraafse prinsesjes Sarah en Sophia, maar deze erbij, voor alle Zagatokinderen, zeker voor de wat actievere Facebookers, is wel zo leuk. De Facebookgroep

Maar onze andere 'mannen' dan? Ik had het graag ook voor onze eerdere dekkaters gedaan want die hadden ook hun eigen fanclubs. Maar ja, toen hadden we nog geen Facebook, nu wel, dus Maverick en Jack krijgen er ook eentje. Het hoeft niet overal even druk te zijn maar wat berichtjes en foto's over hun nakomelingen en papa zelf in de loop van de tijd kan erg interessant zijn. Ik houd ook een beetje rekening met het feit dat deze site een keer zou crashen en dan gaat er heel veel informatie over de dieren verloren.

In tegenstelling tot een website zijn deze Facebookgroepjes wel besloten en alle deelnemers daar van kunnen hun foto's en nieuwtjes over het lief en leed met hun dier daar zelf plaatsen.

Nu nog even de laatste dingetjes klaar zetten want we zijn morgen met Jack en Shabanou op de kattententoonstelling in Nieuwegein.

Zulk goed nieuws, dat moet ik even kwijt. Wanneer je via de sitemap deze website bekijkt kan je heel snel de gewenste topics vinden. Omdat dit de kortste route is, gebruik ik die veel. Na een update een maand of tien geleden viel me op dat het topic van Dzjeedie verdwenen was. Er kan helaas wel eens wat misgaan en Hugo, degene die ooit deze site voor mij gemaakt hebt, heeft het heel druk met gezin en werk. Ik vond het heel jammer dat het topic van Dzjeedie verloren was gegaan; dan lijkt het net alsof ze geen plekje in mijn hart meer heeft. Dat heeft ze gehouden en haar topic bleek er al die tijd gewoon te staan. Via de menubalk staat hij gewoon onderaan bij 'onze dieren'. Wat ben ik hier blij mee. Die sitemap toont ook niet het nieuwe topic van het nestje van Tresca dus gewoon ouderwets is de beste route om niets te missen.

En nog meer leuks. Het gaat zo goed met en bij Zagato. Hij woont al weer tien maanden bij zijn nieuwe mensen. Hun tweede kindje is inmiddels geboren en de ruime tuin met veel gras is afgezet, Zagato is dikke vriendjes met Dante en alles gaat goed. Ik heb de leukste foto's en zelfs een fimpje waarin het peutertje Tygo met een speeltje Zagato in de tuin probeert te verleiden om achter het speeltje aan te gaan, gezien. De mensen begeleiden de omgang kind-kat natuurlijk erg goed maar Somali's zijn sowieso echt geweldig met kinderen. Zo tolerant en empathisch. Dat is wat ik bij de Somali de sociaal-/emotionele intelligentie noem. Zijn vrouwtje is onlangs deelneemster geworden van het Facebookgroepje speciaal voor de mensen met kittens van Sophia en Sarah van Dick en Edith. Echt super!

Minder leuk was de toestand die er gisteren in het Groenendaalse bos heerste. Wij zijn er nog goed vanaf gekomen vergeleken met de verhalen van de medewandelaars. Er werd in het losloopdeel voor honden een loop georganiseerd voor middelbare scholieren. Nu zal ik de laatste zijn die niet onderschrijft dat bewegen voor de gezondheid een must is maar wat een slechte organisatie. Het andere deel van het bos waar de honden niet mogen komen, is veel mooier, de parkeerplaats is veel groter en het allerergste is dat kennelijk verzuimd was de jeugd uit te leggen hoe je met honden moet omgaan. Vooral allochtone jongeren weten dit niet. Hardlopend langs een hond rennen is vragen om problemen (kunnen autochtone joggers ook wel eens rekening mee houden) en mocht de hond van het soort zijn dat dan enthousiast mee gaat rennen, stop dan eventjes en zet het niet op gillen en ga vooral niet harder rennen. Ik heb alle begrip voor de paniek van deze kinderen, ik ben vroeger ook heel bang voor honden geweest maar wist wel dat ik me, voor een goede afloop, rustig moest houden. Ik heb iemand van de organisatie aangesproken en die wist niet eens dat er nog een ander, hondenvrij, deel van dit bos was en dit werd al 20 jaar al zo gedaan... Ik ben benieuwd of dit ooit wordt geëvalueerd en helemaal of er iets van geleerd wordt.

Schreef ik de vorige keer hier dat er allemaal goede dingen speelden, bleek dat er nog iets bij moest. Het duurde alleen even voordat ik het ook als iets positiefs ervoer. Shabanou was krols en net als de vorige keren liet ik Jack en Shabanou samen tutten. Jack was niet echt opdringerig en alles ging prima. Tot 's avonds laat. Opeens hoorden we een paringskreet van Shabanou... Beide broekjes hadden ze nog aan maar ze hadden toch kans gezien om ze te verschuiven waardoor een dekking mogelijk bleek. Die dagen ging het meer dan eens door mijn hoofd dat de uitstel van haar volgende nestje niet echt ideaal voor Shabanous gezondheid was. En dit alleen vanwege mijn planning om niet teveel kittens tegelijkertijd over de vloer te hebben. Haar nestje een paar maanden eerder, scheelt haar meerdere onbenutte krolsheden. Ik ben ervan overtuigd dat dit soort hormonale schommelingen en ook het gebruik van de poezenpil het ontstaan van mamatumoren op latere leeftijd kunnen veroorzaken bij de poezen (die er de aanleg voor hebben).

Een paar dagen later werd ook duidelijk dat Tresca echt zwanger is. De donkere dagen rondom de kerst zouden al opgevrolijkt worden door haar nestje en omdat deze nestjes niet al teveel in leeftijd verschillen, kunnen we in januari weer een nestje verwachten. Omdat de nestjes minder dan drie weken in leeftijd verschillen, zouden ze uiteindelijk samen kunnen opgroeien (en samen poseren voor mijn foto's; wildkleur/sorrel en zilvertjes. Spannend!).

Allemaal leuke dingen die ik even kwijt moet:

- Obama herkozen;

- methode ontwikkeld om ooit te kunnen gaan voorkomen dat er als het gevolg van de eierenproductie miljarden eendagshaantjes gedood moeten worden;

- in Bandits recentste nestje is een dag later toch nog een gezond kitten geboren;

- deze leuke foto hiernaast van Mona, het vrouwtje van Kimo en Toto. Toto is hier wel niet geboren maar hij heeft tweemaal met een foto op deze website gestaan om een goed adresje voor hem te vinden. Da's dus gelukt! Deze foto past bij het stukje dat ik laatst wel geschreven heb maar nog niet ergens heb gepubliceerd/heb laten publiceren. Dat ging over het keurmerk van de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen die onlangs 100 jaar bestond. Toen dit keurmerk nog gebruikt werd, maakte ik wel eens een grapje over onze kittens dat zij dit keurmerk meer dan waard waren omdat zij het doen van de huishouding zoveel leuker maken. Van helpen bedden verschonen, naast de spoelbak zitten toezicht houden op het doen van de afwas tot inderdaad op je rug meerijden bij het stofzuigen.

Mijn stukje over dat keurmerk van de NVVH heeft als kern dat deze organisatie vast verzuimd had de eerste kattenbrokjes, het onder toen onder de naam 'kattenbrood' bekend staande droogvoer voor katten, te testen. Dit had nooit het bekende groene keurmerk 'Goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen gekregen'. Ik was er toen niet bij en misschien werd voeding juist helemaal niet of dit juist wel onderzocht. Ik heb ooit eens gelezen dat kattenbrood inderdaad ooit door bakkers werd gemaakt, van restjes en dat dit dus echt brood was. Dit naast een zelf bij elkaar gescharreld menu van muisjes, vogeltjes en restjes visafval en ander door de mens gegeven vleesafval was zo verkeerd nog niet mits de kat maar voldoende dierlijke eiwitten binnenkrijgt. Zo voerden mijn ouders hun katten. Geen idee of de katten er oud mee konden worden omdat ze eigenlijk allemaal vrij jong verongelukten of zoekraakten. Dat kattenbrood was wel zo makkelijk en met het - later? - toegevoegde diermeel (dierlijke bijproducten zoals afval én eendagskuikens) is de manier van eten van huisdieren blijvend veranderd. Helaas niet ten goede van hun gezondheid getuige het aantal soorten dieetvoeders die ontwikkeld zijn voor de voedingsgerelateerde kwalen van blaasgruis tot morbide obesitas. Het omschakelen naar versvleesvoeding als medicijn heeft al heel wat dieren van hun kwaal afgeholpen.

Het gedrag van Tresca is veelbelovend. Nog een paar dagen en dan krijgen we wat meer zekerheid over haar zwangerschap.

Lexie houdt me lekker bezig - ze groeit prima maar ik zie haar zelden eten van de grotere stukken vlees. Maar alleen van de ontbijten met Carnibest zou ze er niet zo goed kunnen uitzien als ze doet. Ik ben haar dus extra gaan volgen. Ik heb haar een paar keer behoorlijk onhandig zien doen met de dikkere repen lamshart of kippenvlees. Ik ging twijfelen of haar gebitje wel normaal was en net toen ik me zorgen ging maken, at ze voor mijn neus grotere stukken vlees en zelfs ook een stuk gedroogde kipfilet op. Dat laatste geef ik vaak als tussendoortje en misschien had ze dit al achter haar kiesjes wanneer ik zag dat ze weinig belangstelling voor het eten had. Nu nog een stuk lamshart en ik ben helemaal gerust. Onze honden zijn geweldige goede eters. Alle restjes van de katten, de botjes van de drumsticks, verdwijnen in deze 'vernietigingsmachines' maar we hebben nu iets ingekocht dat Pici echt niet lust. Vandaag schafte de hondenpot ook weer van deze KVV op basis van wild en inderdaad, ze bliefte het niet. Ons oude meisje mag geen knorrende maag hebben dus voor haar heb ik wat anders gemaakt. Vorige week vrijdag hinkte ze opeens weer even en we hadden geen pijnstillers meer voor haar in huis. Meteen even naar de dierenarts al was dat makkelijker gezegd dan gedaan. Door de afsluiting van de bruggen langs het Spaarne kunnen wij amper onze buurt uit. Maar aan al het lijden komt een eind - dit weekend is de Prinsenbrug weer opengegaan en ik neem aan dat het eenrichtingsverkeer over de Catharijnenbrug ook weer opgeheven was. Het was echt een hele vreemde situatie - het verkeer kon wel de stad in maar eruit was een heel ander verhaal.

Af en toe was ik Shabanou kwijt. Normaal hoef ik maar de Sh van Shabanou te roepen of de komt of geeft antwoord, maar nu niet. Door de hormonen en de andere bezigheden, is is het gedrag heel anders. Tijdens een giga-onweersbui maakte ik me goed zorgen, ook omdat ze nog een broekje aan had. Ook die keer liep ze opeens weer gewoon rond. Dagen later ontdekte ik haar slaapplaats; net als Tresca op een radiator maar wel onder een plank van een klimmeubeltje. Zo slim, zo is ze af en toe van Jack af.

Nu alleen Lexie nog leren hoe ze door de luikjes moet. Ik ben te soft en laat haar in voorkomende gevallen door de deur erin en eruit. Dat heeft zij mij dus goed geleerd :-)

Wij zaten deze week eventjes goed in de zorgen. Pici was helemaal van slag en wilde helemaal niet eten. Ik heb er wat over geschreven op de pagina's speciaal van de honden. Gelukkig is het weer helemaal goedgekomen maar het is ons wel weer even ingepeperd dat zij met haar 15,5 jaren een meisje van de dag is.

Vannacht hebben we hier in Haarlem en andere gemeentes in Nederland de 'Nacht van de Nacht'. Best wel eens goed om stil te staan bij de overdaad van verlichting. De sfeervolle verlichting op de monumenten voor één nachtje uit. Van mij mag de straatverlichting na twaalven altijd wel wat minder; dit kan best zonder dat de veiligheid in het geding komt. Het is echt overdreven verlicht. De plekken waar het nog echt donker kan zijn, zou men moeten koesteren. Ik begrijp niet dat het niet verplicht is om bijv. kassen te blinderen zodat het daar omheen ook nacht kan zijn. Tijdens onze vakantie onlangs maakten we nog echte ouderwetse duisternis mee. Volgens de eigenaar van Easterwood hondvriendelijk vakantiehuisjes was dit zelfs het donkerste plekje van Nederland! Met het lopen van het laatste rondje met de honden was die duisternis wel wennen voor ons stedelingen. Er waren daar niet eens straatlantarens. Heerlijk! Samen met de heldere hemel met de sterrenpracht was het genieten. Niet alleen de dieren in de natuur hebben deze echte nachten nodig, ook onze huisdieren. Wij hebben een paar jaar een bedrijfje achter ons gehad dat dag en nacht de buitenlantaren liet branden. Vooral wanneer er dan een krolse poes en dus dito kater in huis is, kan je merken dat er veel meer onrust is. Gelukkig hebben we nu andere achterburen en gebeurt dit niet meer.

Of we rust hebben. Tresca is zo tevreden. Ze is sowieso al een dier dat de gezelligheid opzoekt maar nu ligt ze doorlopend bij me. Dankzij de mogelijkheden met de katerbroekjes is Jack de onrust door Tresca's krolsheid goed doorgekomen maar je merkt aan alles dat hij nu veel meer zijn draai heeft. Zoals hij zich vorige week zondag op de show gedroeg, was genieten en dat gaan we hopelijk in november nog een keertje meemaken. Helaas is die show van Rijswijk naar Nieuwegein verplaatst – een mens kan niet alles hebben ;-) We hebben de leukste katten van de wereld en wie weet hebben ze nu eens een beter luchtverversingssysteem daar. Wat ook even wennen wordt is de Haarlemshow. Die wordt verplaatst naar Nieuw-Vennep. Da's voor ons Haarlemmers wel even wennen. Zo dichtbij was een cadeautje voor ons. Onze ouders dieren gaan voorlopig op showpensioen; Tresca een nestje, Jack is dan misschien wel klaar met zijn GIC-titel en voor Shabanou hopen we dat ze dan zwanger van het laatste nestje van Jack is. Dan mag de kleine spring-in-het-veld Jewel laten zien hoe ze het doet als jong volwassen Somalipoes. Lexie is dan nog aan de jonge kant en ze heeft we het showen helaas net een beetje teveel rufisme.

Ik heb van Richard die met zijn Florio naast ons op de show zat, een hele stapel leuke foto's van deze show gekregen. Daarvan horen er hier ook een paar geplaatst te worden. En uiteraard ook in de topics van de fotomodellen Shabanou en Jack. Ze hebben zich ook zo schattig gedragen afgelopen zondag. Shabanou geeft graag kopjes en meestal weet ik te voorkomen dat ze daardoor mijn make-up op haar kopje krijgt. Ik lette eventjes niet op en ze zat met een roze vlek op haar kopje dat zich er niet af liet poetsen. De leerling-keurmeester maakte er een grapje over omdat het gebruik van make-up bij showkatten natuurlijk niet is toegestaan. Bij de volgende keuring bij de echte keurmeester bleek de vlek als sneeuw te zijn verdwenen. Die lieve Jack had Shabanou weer schoon gelikt. Het was echt genieten van hun gedrag, lief en gezellig maar het was helemaal fijn om te zien dat Shabanou heerlijk ontspannen was. Op eerdere shows was zij soms best wel wat onder de indruk. Ik denk dat de wetenschap voor haar dat er een tentje is waar ze zich in kan terugtrekken wanneer zij dat zou willen, mede voor dit gedrag verantwoordelijk is. Wat ook leuk was dat er niet alleen lekker veel publiek was maar dat dit ook nog eens van het geïnteresseerde type was. Dat onze katten gekeurd en beoordeeld worden, dat er certificaten te winnen zijn, is maar een onderdeel; het is een tentoonstelling en dan moet er wel publiek zijn. Tot twee keer toe bleken er mensen te zijn die onze dieren al via de website kenden en af en toe weetjes van deze site weten te waarderen. Dat is echt helemaal leuk. Zoveel belangstelling voor mijn tweede passie, na de dieren zelf, deze website over ze.