Sinds een paar dagen weten we het - het Suprelorinstaafje begint zijn werking te verliezen. Zagato deed al een spriets in de wasmand met schoon wasgoed natuurlijk en bij een controle bleek dat zijn balletjes nu makkelijk te vinden waren. Eerder was er niets meer. Men zegt dat er erwtjes te voelen zijn maar ik vind het nodig nodig dit zelf ook vast te stellen. We weten natuurlijk nog niet hoe snel hij zich nu gaat ontwikkelen en al helemaal niet of hij echt vruchtbaar gaat worden. De tijd zal het leren.

Ondertussen heeft hij een heerlijke lange periode als een castraat kunnen leven. Hij is nog steeds even spinnerig als hij als kitten was. Hij kan ook heel goed omgaan met onze jonge hondje. Hij is wel heel erg tolerant naar haar toe want wij vinden dat hij best wel gesloopt wordt. Maar toen ik gisteren even kwam kijken of het allemaal wel goed ging, bleek hij luid spinnend met het hondje in de weer te zijn. Op de foto hiernaast leven ze zich uit in het kraammandje dat voor Tresca klaar stond. Inmiddels is haar nestje geboren en mag het hondje alleen onder toezicht erbij komen. Ze doet dat fantastisch en verzorgt soms de kittens wanneer ik haar de gelegenheid voor geef. Zagato toont ook belangstelling voor moeder en kinderen maar zijn belangstelling gaat meer uit naar het eten waar ik Tresca rijkelijk van voorzie. Het nestje van Tresca is van zijn maatje Jack. Katertechnisch hebben we nu een wisseling van de wacht. Jack heeft nu zo´n Suprelorinstaafje en begint zich al wat als een castraat te gedragen. Hij was al speels maar nu verbouwt hij bijna de tent wanneer hij aan het spelen is. We hopen zo dat de hormonen het leven voor Zagato niet te moeilijk zullen maken én dat hij wat af zal slanken want dat hij de afgelopen tijd als een castraat leefde, is wel zichtbaar.

Nog een stukje goed nieuws. Eerder bleek Tresca niet bepaald gelukkig met de komst van haar kleinzoon. Gelukkig is dit in de loop van de tijd helemaal weggesleten. Ze heeft hem meer dan eens achterna gezeten maar dat ging nooit echt gemeen en Zagato bleef er ook laconiek onder.

Ik heb stapels foto's dus een selectie ervan ga ik hier plaatsen.

De suprelorin is zo langzamerhand bij Zagato aan het uitwerken. Gezien zijn gedrag is dit al langer dan een maand zo en hij begint ook zijn ´castratenvet´ kwijt te raken. Toen er hier onlangs krolse poezen waren, liep hij als een echte kater buiten te huilen. Ons arme joch. Inmiddels lijkt hij zijn evenwicht te hebben gevonden. Het valt ook niet mee - eerst een eeuwige jeugd en dan opeens komen die hormonen naar boven. Morgen gaan we weer serieus trainen met het dragen van een katerbroekje want hij piest me teveel in huis. Vanmorgen tegen de achterkant van mijn laptop (maar hopen dat er niets misgaat met het scharnier) en nu net vanaf de zijkant een spriets over het toetsenbord. Het leven van een dekkater gaat niet altijd over rozen, zeker niet van die katers die opgesloten zitten vanwege hun neiging tot sproeien, maar het leven van een dekkaterhoudster doet dit ook niet.

Maar zijn slankere postuur staat hem prachtig en ik ben heel blij dat ik eindelijk eens wat acceptabele foto's van hem heb. Hij is namelijk kampioen oogdichtknijpen wanneer er een camera in de buurt is. Maar wanneer er twee op je gericht staan, lukt het gewoon niet en het leverde nog een aparte foto op ook. De tweede foto kreeg ik als bonus.

Woensdag 22 december

Helaas voor ons sproeit Zagato te vaak om hem zo maar in huis te laten lopen. Toen de Suprelorin aan het uitwerken raakte, begon hij al een beetje te sproeien maar tot onze verbazing ontbrak de penetrante katerpiesstank. Ik rekende mezelf al rijk met een niet-stinkende kater. Te vroeg gejuicht want het is 'helemaal goed gekomen' met zijn urine. Hij verslaat al zijn voorgangers met glans op reukgebied. Omdat katers nu eenmaal vaak deze stinkende gewoonte hebben, leven veel dekkaters buitengesloten van de huiselijke leven in een verblijf buiten, op zolder of in een slaapkamer. Opsluiten in een kattenkamer is tegen onze principes ondanks dat er daar een buitenrennetje is en er voldoende gezelschap mogelijk is. Niet om je benen heen kunnen draaien, tussen de poten van de honden kunnen doorlopen, meemaken dat er bezoek komt en alle andere normale huiselijke dingen kunnen beleven, is niet alleen schadelijk voor de kwaliteit van leven tijdens de actieve periode van een kater maar dit gemis aan het gewone leven als huisdier kan (soms, maar we nemen het risico niet) schade toebrengen aan zijn socialisering en er zijn te veel gevallen bekend van katers die nooit meer een normaal huisdierleven konden leiden. Die prijs is te hoog voor onze wens voor geliefde nakomelingen en de instandhouding van het ras. Dit hele verhaal moest even want deze oplossing wordt soms belachelijk gemaakt door mensen die zelf hun kater opgesloten laten leven én mensen die er geen bezwaar tegen hebben om een dekking van zo'n dier af te nemen. Dankzij het katerbroekje, we hebben een hele stapel, kunnen onze katers tijdens hun potente tijd, toch huiselijk verkeer hebben. Zagato is er inmiddels zo aan gewend dat hij er niet mee zit om met broek door de sneeuw te stappen. Kijk maar: http://www.youtube.com/watch?v=9v-vOatYIK8

1 April was het twee jaar geleden dat Zagato het suprelorinstaafje heeft gekregen en eerdaags (herstel; we hebben een oplossing gevonden voor de warmere dagen) willen we hem dit opnieuw geven. Het wordt straks weer warm en door het platte dak van ons huis kan het hier extra warm in huis worden. Om dit onder controle te houden moeten de deuren en ramen tegenover elkaar open kunnen staan en dit gaat lastig wanneer er een sproeiende kater in huis is. Hem doorlopend broekjes laten dragen, willen we niet en ik zou het ook wel heel erg prettig vinden wanneer er minder sop-en boenwerk in huis komt. Ik doe het met liefde en voor het goede doel (onweerstaanbare Somalikittens) maar tijdens een hittegolf is dit voor mij onverantwoord vanwege m'n hartfalen. Regeren is vooruitzien dus daarom willen we tijdig ingrijpen. Suprelorin heeft een inwerktijd van zes weken nodig dus de poezen die nog graag Zagatokittens willen hebben, moeten opschieten. We zijn erg tevreden over zijn eerste zes kittens: allemaal katertjes en we hopen dat het nog lukt er halfzusjes bij te krijgen. Helaas bestaat de mogelijkheid dat wanneer het uitwerken van zijn hormonen te langzaam gaat, dat we alsnog tot castratie overgaan en dat er dus geen herkansing op Zagatokittens meer zal bestaan. 

Suprelorin veroorzaakt nog sterker dan bij een gewone castratie, mogelijk vooral de katers, de bekende vertraagde stofwisseling en goede eetlust en op het hoogtepunt noemde ik Zagato wel een gestrande walrus wanneer hij languit op de bank lag. Ten tijde van deze fotoshoot (28-10) was hij al weer wat slanker en half november heeft hij zijn eerste poes gedekt. Mogelijk was dit nog iets te vroeg omdat er maar één kitten werd geboren maar zeker weten is onmogelijk. Zo zeldzaam zijn eenlingnestjes ook weer niet. Bij de tweede poes heb ik geen dekkingen waargenomen maar met de derde poes ging het redelijk volgens het boekje en werden er ook vijf prachtige kittens geboren. Bij hem heeft dit anticonceptiemiddel dus ongeveer 18/19 maanden hormonale rust gegeven. Bij onze poezen Shabanou en Tresca was de werking ook royaal langer dan een jaar en inmiddels hebben deze poezen na hun nestjes opnieuw dit middel. Ik ben heel benieuwd of de werkingsduur bij hen weer even lang is. Van Zagato valt er nog niets te voorspellen omdat hij bij de eerste plaatsing nog een kitten was.