Omdat ik totaal geen ervaring heb met de verzorging van een nierpatiëntje, lijkt het me verstandig om steeds wat op te schrijven. In dit topic op deze website is vrij lastig en daarom ben ik aan een blog begonnen. Hier staat het eerste deel en de volgende komen er boven. Die vind je via de tweede link. Sijntjes blog over het leven met nierfalen (De pagina opent in een nieuw venster)

Vervolg Sijntjes blog over het leven met nierfalen

De stukjes van een blog staan altijd in de omgekeerde volgorde. De laatste bovenaan. Dus wanneer je het hele verhaal wilt lezen moet je even scrollen.

Het staat ook in het blog maar voor het medicijn dat Sijntje heeft gekregen om een betere eetlust te krijgen, Mirtazipine, kan niet genoeg reclame worden gemaakt. Het geeft niet alleen een goede eetlust maar het heeft ook een goede invloed op het gedrag, denk ik, want Sijntje vind ik veel ondernemender en opgewekter. Dit staat niet bij de te verwachten effecten. Wat wel genoemd wordt is dat misselijkheid en spugen ook minder voorkomt. En dat is echt waar. Eerder moesten we Sijntje vooral vaak een kleine maaltijdjes geven om te voorkomen dat ze alles weer uitspuugde maar nu kan ze echt flinke happen wegwerken. Heerlijk! Hoe meer eiwitten van een goede kwaliteit, dus gewoon echt vlees voor een carnivoor, en hoe meer vocht ze binnenkrijgt, hoe langer zij het nierfalen onder controle kan houden.

Sijntje is onze enige korthaar in huis en het is overduidelijk dat zo'n vachtje minder goede isolatie biedt dan de vachtjes van de somali's. In de loop van de tijd heeft Sijntje allerlei gewoontes ontwikkeld om zichzelf lekker warm te houden. Het koepeltjemandje is haar favoriet en voor extra comfort zitten er twee mandjes in elkaar onder. Daarnaast staat een slofmandje. Dat houdt ook lekker warmte vast en het geheel staat in het 'felarium' onder de trap. Ooit gemaakt voor de poezen om in te bevallen en te kramen gedurende de eerste drie weken maar dit is nu Sijntjes domein geworden. Maar haar eerste gang is 's morgens na het ontbijt bij mij lekker warm in de omslag van mijn duster. Ze is dan ook zwaar gefrustreerd wanneer ik me eerst aankleed en dan pas ontbijt en de kranten lees. We kunnen ook heel goed samen computeren en candycrushen.

Was dat schrikken! Niets aan de hand met het Sijnekind maar wel met mijn dierbare website. Ik kon geen toegang meer op de topics krijgen om ze te updaten. 'Linksom' ging niet meer maar 'rechtsom' nog wel. Wel een hint dat ik ooit echt eens een nieuwe website moet gaan maken. Maar nu over het belangrijkste. Het gaat echt heel goed met Sijntje. Haar eetlust is echt redelijk goed te noemen. We hebben al tijden niet meer met rosbief, gerookte makreel of allerlei liflafblikjes te hoeven goochelen en omdat ze nu ook regelmatig voldoende Isogel binnenkrijgt, heeft ze ook geen last van obstipatie. Ze blijft natuurlijk wel een diertje met ernstig nierfalen maar met de medicatie en dagelijkse infuus gaat het hartstikke goed. Ik word ook steeds handiger met de pillen. Omdat ze van sommige pillen en drankjes kan gaan speekselen, de Cisaral en Cerenia, ik weet niet meer zeker welke het zijn maar ik doe het haar niet aan door het nog een keer uit te testen, doe ik alles in capsules. Ik koop ze bij de apotheek en ze zijn helemaal niet duur. Die van onze dierenarts zijn net een maatje te klein. In deze past precies 0,5 Cisaral. Die krijgt ze iedere ochtend en avond. In de tweede capsule voor de ochtend zit een beetje, 1/8 deel cranberry poeder uit een grote capsule, 1/4 tablet Cerenia en zoveel mogelijk Ipakitine. Deze capsules maak ik per acht tegelijk vooraf klaar zodat het 's morgens vlot te geven is. Om dag krijgt ze ook 1/8ste Mirtzapine, eerder een kwart om de drie dagen. Dit bevalt beter. Deze tip kreeg ik van Mata de Haan van de voormalige cattery Sweet Sensation (en via een nestje van hun ooit zit een deel van onze dieren van vroeger achter onze nieuwe rode man Bashiir).

De dag waarvan we zoveel jaren al wisten dat die eens zou komen, brak de 16e heel onverwacht aan. De avond ervoor viel me op dat er geen plas in haar kattenbak was en dat ze zo zwaar aanvoelde. De volgende ochtend was duidelijk dat dat gewicht veroorzaakt werd door het vasthouden van vocht. Ik heb haar alleen de medicatie gegeven waardoor ze zich zo prettig mogelijk kon voelen en geen vochtinfuus. Daar had ik goed aan gedaan want de dierenarts zei dat Sijntje door het vocht vasthouden vocht in haar longen had. Dat heb ik ooit ook gehad en dan kan je het knap benauwd hebben. Het was overduidelijk dat we niet mochten wachten tot de maandag om haar door onze eigen dierenarts thuis te laten inslapen maar met weekend waarnemers hebben we wisselende ervaringen, van heel goed tot heel slecht. In eerste instantie hadden we om drie uur een afspraak bij de dierenkliniek aan de Zandvoortse laan in Heemstede omdat Huibert niet eerder thuis kon zijn. Gelukkig attendeerde de assistentie daar mij op de dierenkliniek in Santpoort-Noord waarvan wij de mensen via dierenkliniek Bloemendaal goed kennen. Het bleek echt noodzakelijk in Sijntjes belang om zo snel mogelijk in te grijpen dus ik heb niet op Huibert gewacht en heb ik Sijntje daar laten inslapen. Ze is heel rustig weggegleden en ik ben Lenny en Lisette erg dankbaar voor alle morele steun. Thuis hebben we Sijntje in haar geliefde en afsluitbare felarium opgebaard zodat de anderen daar onder toezicht afscheid konden nemen. De maandag erna hebben we haar samen naar het crematorium gebracht en haar as is uitgestrooid op de veldjes waar de as van onze andere overleden huisdieren ook is uitgestrooid.

In haar blog, Sijntjes blog, heb ik nog meer over haar laatste tijd geschreven en op mijn Facebookpagina ben ik begonnen om al haar foto's in een fotomapje te zetten. We zijn onder de indruk van alle lieve reacties die we mochten ontvangen. Sijntje was bij velen gekend en geliefd.