Was dat schrikken! Niets aan de hand met het Sijnekind maar wel met mijn dierbare website. Ik kon geen toegang meer op de topics krijgen om ze te updaten. 'Linksom' ging niet meer maar 'rechtsom' nog wel. Wel een hint dat ik ooit echt eens een nieuwe website moet gaan maken. Maar nu over het belangrijkste. Het gaat echt heel goed met Sijntje. Haar eetlust is echt redelijk goed te noemen. We hebben al tijden niet meer met rosbief, gerookte makreel of allerlei liflafblikjes te hoeven goochelen en omdat ze nu ook regelmatig voldoende Isogel binnenkrijgt, heeft ze ook geen last van obstipatie. Ze blijft natuurlijk wel een diertje met ernstig nierfalen maar met de medicatie en dagelijkse infuus gaat het hartstikke goed. Ik word ook steeds handiger met de pillen. Omdat ze van sommige pillen en drankjes kan gaan speekselen, de Cisaral en Cerenia, ik weet niet meer zeker welke het zijn maar ik doe het haar niet aan door het nog een keer uit te testen, doe ik alles in capsules. Ik koop ze bij de apotheek en ze zijn helemaal niet duur. Die van onze dierenarts zijn net een maatje te klein. In deze past precies 0,5 Cisaral. Die krijgt ze iedere ochtend en avond. In de tweede capsule voor de ochtend zit een beetje, 1/8 deel cranberry poeder uit een grote capsule, 1/4 tablet Cerenia en zoveel mogelijk Ipakitine. Deze capsules maak ik per acht tegelijk vooraf klaar zodat het 's morgens vlot te geven is. Om dag krijgt ze ook 1/8ste Mirtzapine, eerder een kwart om de drie dagen. Dit bevalt beter. Deze tip kreeg ik van Mata de Haan van de voormalige cattery Sweet Sensation (en via een nestje van hun ooit zit een deel van onze dieren van vroeger achter onze nieuwe rode man Bashiir).

De dag waarvan we zoveel jaren al wisten dat die eens zou komen, brak de 16e heel onverwacht aan. De avond ervoor viel me op dat er geen plas in haar kattenbak was en dat ze zo zwaar aanvoelde. De volgende ochtend was duidelijk dat dat gewicht veroorzaakt werd door het vasthouden van vocht. Ik heb haar alleen de medicatie gegeven waardoor ze zich zo prettig mogelijk kon voelen en geen vochtinfuus. Daar had ik goed aan gedaan want de dierenarts zei dat Sijntje door het vocht vasthouden vocht in haar longen had. Dat heb ik ooit ook gehad en dan kan je het knap benauwd hebben. Het was overduidelijk dat we niet mochten wachten tot de maandag om haar door onze eigen dierenarts thuis te laten inslapen maar met weekend waarnemers hebben we wisselende ervaringen, van heel goed tot heel slecht. In eerste instantie hadden we om drie uur een afspraak bij de dierenkliniek aan de Zandvoortse laan in Heemstede omdat Huibert niet eerder thuis kon zijn. Gelukkig attendeerde de assistentie daar mij op de dierenkliniek in Santpoort-Noord waarvan wij de mensen via dierenkliniek Bloemendaal goed kennen. Het bleek echt noodzakelijk in Sijntjes belang om zo snel mogelijk in te grijpen dus ik heb niet op Huibert gewacht en heb ik Sijntje daar laten inslapen. Ze is heel rustig weggegleden en ik ben Lenny en Lisette erg dankbaar voor alle morele steun. Thuis hebben we Sijntje in haar geliefde en afsluitbare felarium opgebaard zodat de anderen daar onder toezicht afscheid konden nemen. De maandag erna hebben we haar samen naar het crematorium gebracht en haar as is uitgestrooid op de veldjes waar de as van onze andere overleden huisdieren ook is uitgestrooid.

In haar blog, Sijntjes blog, heb ik nog meer over haar laatste tijd geschreven en op mijn Facebookpagina ben ik begonnen om al haar foto's in een fotomapje te zetten. We zijn onder de indruk van alle lieve reacties die we mochten ontvangen. Sijntje was bij velen gekend en geliefd.