Nieckje, 26 december 2001 |
|
|
 |
Supreme Premior/Groot Internationaal Kampioen
UNIQUE VAN BOIS LE DUC
Somali wildkleur
Geboren op tweede kerstdag 26 december 2001, overleden op tweede paasdag 28 maart 2016
Vader: EP & EC Moonschea Sungolds Firesong, Somali sorrel, roepnaam Rooster
Moeder: Lorenza Ravenna Tesoro Turco, Somali wildkleur, roepnaam Katja
Stamboom: Nieckje
Roep- en bijnamen: Nieckje, NieckNieck en KopstootNieck
Specialiteiten: Koerend kopjes geven, vooral aan een keurmeester op het moment dat de beste gekozen moet worden. Ook is zij kampioen net de andere kant opkijken wanneer ik een foto van haar wil maken. Poseren voor anderen gaat haar beter af. Ze is vriendelijk voor iedereen hier in huis, heeft overal vertrouwen in en munt uit in de voor de Somali zo gewenste hoge intelligentie op sociaal en emotioneel gebied. |
|
 |
 |
Op deze foto, van oktober 2010, poseert Nieckje voor Imre van Eijl. |
|
 |
 |
Nieckje met de kittens van haar laatste nestje. |
|
|
|
|
 |
Het heeft wat voeten in de aarde gehad voordat onze Nieckje überhaupt geboren kon worden. De dekking door Rooster lukte niet. Mama Katja woonde ook al niet om de hoek en iedere keer moesten haar mensen heen en weer naar het Haarlemse. In het begin was het niet duidelijk waarom Rooster haar niet echt dekte. Hij begon enthousiast maar zodra hij 'goed zat' en zij begon te grommen, staakte hij de dekking. Hij had opeens datzelfde gedrag ook bij zijn eigen poezen hier thuis. Poezen die hij eerder wel normaal gedekt had. We hebben gedacht aan een blessure aan zijn penis maar later bleek dat het zuiver psychologisch was. Er was voordat het mis ging hier een poes te logeren geweest die zodanig van slag was dat ze, toen ze Rooster zag binnenkomen, als een furie gillend tegen het gaas aanvloog van de scheidingsruimte in onze kattenkamer (die is dus ook bedoeld om de kater tegen felle dames te beschermen). We hebben niet eens geprobeerd om het stel aan elkaar te laten wennen. Poezen die door wat voor oorzaak zo agressief kunnen worden, vind ik niet geschikt om kittens op de wereld te zetten. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat Rooster weer de moed had om door te zetten. Gelukkig was Katja een ontzettende lieve poes en is het tijdens haar derde bezoekje gelukt. En hoe, een prachtig nest. Twee wildkleur katertjes en twee wildkleur poesjes. |
|
 |
 |
Vader Rooster, Moonschea Sungolds Firesong. |
|
 |
 |
Moeder Katja. |
|
|
|
|
 |
Het was mede aan dit schattige hondje te danken dat Nieckje zo makkelijk kon wennen bij ons. Ze kon lekker aanschuiven en meedollen met de kittens die we op dat moment hadden, maar ook het wennen aan de honden was voor geen enkel probleem. Onze Eesz was gewoon een maatje groter en Pici alleen wat donkerder. Deze hond was toen nog maar een puppy toen Nieckje en haar nestgenootjes daar opgroeiden en wat is er leuker voor een puppy om achter katten en vooral kittens aan te rennen. Eén moment van onoplettendheid en de relatie hond-kat is voor altijd beschadigd. Dankzij de zorgvuldigheid van de fokkers van Nieckje en het selectieve gebruik van een kamerkenneltje tijdens die momenten dat je niet alles in de gaten kunt houden, is e.e.a. perfect verlopen. Het is echt een genot om te zien hoe Nieckje met onze honden omgaat en hoeveel vertrouwen ze in hen heeft. |
|
 |
 |
Hoe schattig kan een hondje zijn? Ze heeft er wel voor gezorgd dat Nieckje ontzettend veel vertrouwen in onze honden heeft. |
|
|
|
|
 |
Voor de eerste kennismaking met haar en haar zusje was ik er al van overtuigd dat zij hét katje voor mij zou zijn. Ik vond haar moeder Katja al erg charmant, papa Rooster werd al - bijzonder - goed gekend en inderdaad, Nieckje zat vanaf de eerste seconde in mijn hart. Ze heeft met haar zusje de hele tijd bij me liggen soezen. Ze is een echt zoetertje. Ook nu ze ouder is geworden, al is ze geen schootkat.
Het wennen hier aan onze andere katten en honden ging boven verwachting makkelijk. De honden bleken geen enkel probeem. Ze was al gewend aan een lief klein wit hondje en dat onze witte een paar maten groter was, maakte voor haar absoluut geen verschil. Hier liepen toen ook kittens rond, slechts een paar weken jonger en ze stapte er gewoon tussen en ging op in de kittengroep. Alleen wanneer het zoogtijd was en alle kittens spinnend bij hun eigen moeders gingen drinken, was het merkbaar dat ze hier nieuw was. Dat was heel zielig te zien hoe ze - zoekend naar haar eigen moeder? - om zich heen keek en in haar eentje overbleef. Wij waren niet de enigen die dat zielig vonden. Papa Rooster kon dat ook niet aanzien en hij ging naar haar toe, gaf haar een wasbeurt en stond toe dat zij bij hem op zoek ging naar een tepel en er zelfs aan mocht sabbelen. Dat mocht ze van hem zeker een jaar lang blijven doen en pas toen ze lang en breed volwassen was, is dit geleidelijk aan gestopt. Dankzij deze koesterende bevadering heeft ze een heerlijke lange jeugd gehad en deed ze er daarom misschien zo lang over voordat ze voor het eerst krols werd. Ze was toen zeker een maand of 14/15. Ideaal! Daarna was ze maar om de drie maanden krols.
Ze was al Internationaal Kampioen voordat ze haar eerste nestje kreeg, was in een kalenderjaar zelfs een keer de vijfde beste poes van Felikat - dat heeft haar vader, maar dan bij de katers, ook een keer gepresteerd - én ze was al met drie jaar Groot Internationaal Kampioen.
We hebben met haar eerste nest wel even een soort déja vu gehad. We waren helemaal naar een plaatsje bij Hamburg naar Ramon getogen en wat bleek? Ze was niet meer krols genoeg :-( We mochten van de mensen van Ramon een paar dagen blijven logeren in de hoop dat de krolsheid terugkwam, maar helaas. Wel was het een perecte gelegenheid om deze bijzonder vriendelijke kater beter te leren kennen. Hij drong zich helemaal niet op en omdat wij in dezelfde kamer sliepen als de tortelduifjes kon het gebeuren dat Huibert op een ochtend wakker werd met Ramon pal naast zich. Gelukkig lukte de dekking de volgende keer, wel een half jaar later want zo vaak ik Nieckje niet krols, wel en het resultaat was indrukwekkend: vier prachtige wildkleur Somalipoesjes. Ze bevalt net zo makkelijk als onze eerste poes, Shirezah, uit 1982 waar Nieck in de zevende generatie van afstamt. Haar bevallingen gaan net zo spinnend en ontspannen. Ze is echt zo'n moederpoes waar het zelfvertrouwen vanaf spat. Ze weet precies wat ze wil en het woord nervositeit staat niet in haar woordenboek. De hormoontjes rondom het zwanger worden en zogen doen haar blijkbaar goed want ik vind haar op haar mooist juist in die periodes.
|
|
 |
 |
Katja met haar pasgeboren nestje. |
|
 |
 |
Mijn eerste kennismaking met Nieckje en haar zusje. |
|
 |
 |
Het glimmende plekje op haar kopje komt van de wasbeurt door papa Rooster. Dat pootje van papa over haar schouder. Zo lief! Ik hoop dat ik ooit nog eens een foto vindt dat Nieckje bij Rooster ligt te sabbelen. Dat dit mocht heeft haar een ideale en erg lange kattenjeugd gegeven. |
|
|
|
|
 |
|
 |
31 december 2013
Onze Nieckje is onlangs twaalf jaar oud geworden. Alleen aan haar gebitje is te zien dat ze geen jonge blom meer is maar verder gaat het prima met haar. We kregen vandaag via de fokster van Nieckjes moeder bericht dat het ook prima met haar moeder Lorenza/Katja gaat. Altijd prettig te weten dat ze er nog is. Dat geeft ons ook weer hoop dat we Nieckje nog een tijd mogen houden. Ze is nu twee keer aan mamatumoren geholpen en is al veel verder in de tijd dan die geldt qua overlevingstermijn van deze kwaal. We hopen zo dat wij steeds op tijd waren met de operatie en dat de tumoren geen kans hebben gehad om uit te zaaien.
Helaas is zij samen met de andere wildkleur poezen de pisang in die zin dat er een misverstand in de groep is ontstaan. Het ontstond tussen Jewel en Orchid door een extreem harde knal doordat dakdekkers een hele lange zware rol bitumen van een dak af lieten vallen. Daar zijn de vuurwerkknallen waarvan we nu mogen genieten :-( peanuts bij, ook al rammelt de kerstversiering tegen de ramen door de decibels. We hebben van alles geprobeerd maar Jewel zag in iedere wildkleur poes een bedreiging voor haar toen pasgeboren kittens. Volgende week gaan de kittens al weer weg en starten wij de herintroductie van Jewel met de wildkleurige poezen. We hopen zo dat we de onderlinge relaties weer goed gaan krijgen. We willen niet één van dat groepje gaan missen. De oudjes hebben sowieso de oudste rechten maar Jewel is juist zo'n in en in lief poesje. Duim, duim dus.
De herintroductie van Jewel in de groep is niet helemaal gelukt. Jewel is wel van haar algemene angst voor wildkleurtjes af, we hebben boven overal spiegels opgehangen zodat ze via haar eigen spiegelbeeld weer aan deze kleur kon wennen, maar met Orchid lukt het niet. De angst zit heel diep. Helaas vergist ze zich wel eens omdat Nieckje zo op Orchid lijkt een daarom nemen wij geen risico meer. Dieren hebben recht op veiligheid. Dat Nieckje nu niet altijd in de huiskamer kan zijn omdat Jewel ook recht op huiselijk verkeer heeft, missen we haar aanwezigheid wel. Zij is de ultieme begroetingskat voor onze bezoekers. Ze heeft er alleen een handje, lees kontje ;-), van om steeds te blijven staan en met iedere aai over haar rug haar kontje voor de mensen hun neus te houden. Dat levert soms wel hilarische foto's op.
Naschrift: helaas is de herintroductie niet gelukt en hebben we voor Jewel een ander thuis gevonden. |
|
 |
|
|
|
 |
|
 |
[1]
2 volgende pagina >> |
 |