Klik hier om te zoek op de website

Nieckje, 26 december 2001
Supreme Premior/Groot Internationaal Kampioen

UNIQUE VAN BOIS LE DUC

Somali wildkleur

Geboren op tweede kerstdag 26 december 2001, overleden op tweede paasdag 28 maart 2016

Vader: EP & EC Moonschea Sungolds Firesong, Somali sorrel, roepnaam Rooster

Moeder: Lorenza Ravenna Tesoro Turco, Somali wildkleur, roepnaam Katja

Stamboom: Nieckje

Roep- en bijnamen: Nieckje, NieckNieck en KopstootNieck

Specialiteiten: Koerend kopjes geven, vooral aan een keurmeester op het moment dat de beste gekozen moet worden. Ook is zij kampioen net de andere kant opkijken wanneer ik een foto van haar wil maken. Poseren voor anderen gaat haar beter af. Ze is vriendelijk voor iedereen hier in huis, heeft overal vertrouwen in en munt uit in de voor de Somali zo gewenste hoge intelligentie op sociaal en emotioneel gebied.

[klik voor een uitvergroting]
Op deze foto, van oktober 2010, poseert Nieckje voor Imre van Eijl.
[klik voor een uitvergroting]
Nieckje met de kittens van haar laatste nestje.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad voordat onze Nieckje überhaupt geboren kon worden. De dekking door Rooster lukte niet. Mama Katja woonde ook al niet om de hoek en iedere keer moesten haar mensen heen en weer naar het Haarlemse. In het begin was het niet duidelijk waarom Rooster haar niet echt dekte. Hij begon enthousiast maar zodra hij 'goed zat' en zij begon te grommen, staakte hij de dekking. Hij had opeens datzelfde gedrag ook bij zijn eigen poezen hier thuis. Poezen die hij eerder wel normaal gedekt had. We hebben gedacht aan een blessure aan zijn penis maar later bleek dat het zuiver psychologisch was. Er was voordat het mis ging hier een poes te logeren geweest die zodanig van slag was dat ze, toen ze Rooster zag binnenkomen, als een furie gillend tegen het gaas aanvloog van de scheidingsruimte in onze kattenkamer (die is dus ook bedoeld om de kater tegen felle dames te beschermen). We hebben niet eens geprobeerd om het stel aan elkaar te laten wennen. Poezen die door wat voor oorzaak zo agressief kunnen worden, vind ik niet geschikt om kittens op de wereld te zetten. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat Rooster weer de moed had om door te zetten. Gelukkig was Katja een ontzettende lieve poes en is het tijdens haar derde bezoekje gelukt. En hoe, een prachtig nest. Twee wildkleur katertjes en twee wildkleur poesjes.
[klik voor een uitvergroting]
Vader Rooster, Moonschea Sungolds Firesong.
[klik voor een uitvergroting]
Moeder Katja.
Het was mede aan dit schattige hondje te danken dat Nieckje zo makkelijk kon wennen bij ons. Ze kon lekker aanschuiven en meedollen met de kittens die we op dat moment hadden, maar ook het wennen aan de honden was voor geen enkel probleem. Onze Eesz was gewoon een maatje groter en Pici alleen wat donkerder. Deze hond was toen nog maar een puppy toen Nieckje en haar nestgenootjes daar opgroeiden en wat is er leuker voor een puppy om achter katten en vooral kittens aan te rennen. Eén moment van onoplettendheid en de relatie hond-kat is voor altijd beschadigd. Dankzij de zorgvuldigheid van de fokkers van Nieckje en het selectieve gebruik van een kamerkenneltje tijdens die momenten dat je niet alles in de gaten kunt houden, is e.e.a. perfect verlopen. Het is echt een genot om te zien hoe Nieckje met onze honden omgaat en hoeveel vertrouwen ze in hen heeft.
[klik voor een uitvergroting]
Hoe schattig kan een hondje zijn? Ze heeft er wel voor gezorgd dat Nieckje ontzettend veel vertrouwen in onze honden heeft.
Voor de eerste kennismaking met haar en haar zusje was ik er al van overtuigd dat zij hét katje voor mij zou zijn. Ik vond haar moeder Katja al erg charmant, papa Rooster werd al - bijzonder - goed gekend en inderdaad, Nieckje zat vanaf de eerste seconde in mijn hart. Ze heeft met haar zusje de hele tijd bij me liggen soezen. Ze is een echt zoetertje. Ook nu ze ouder is geworden, al is ze geen schootkat.


Het wennen hier aan onze andere katten en honden ging boven verwachting makkelijk. De honden bleken geen enkel probeem. Ze was al gewend aan een lief klein wit hondje en dat onze witte een paar maten groter was, maakte voor haar absoluut geen verschil. Hier liepen toen ook kittens rond, slechts een paar weken jonger en ze stapte er gewoon tussen en ging op in de kittengroep. Alleen wanneer het zoogtijd was en alle kittens spinnend bij hun eigen moeders gingen drinken, was het merkbaar dat ze hier nieuw was. Dat was heel zielig te zien hoe ze - zoekend naar haar eigen moeder? - om zich heen keek en in haar eentje overbleef. Wij waren niet de enigen die dat zielig vonden. Papa Rooster kon dat ook niet aanzien en hij ging naar haar toe, gaf haar een wasbeurt en stond toe dat zij bij hem op zoek ging naar een tepel en er zelfs aan mocht sabbelen. Dat mocht ze van hem zeker een jaar lang blijven doen en pas toen ze lang en breed volwassen was, is dit geleidelijk aan gestopt. Dankzij deze koesterende bevadering heeft ze een heerlijke lange jeugd gehad en deed ze er daarom misschien zo lang over voordat ze voor het eerst krols werd. Ze was toen zeker een maand of 14/15. Ideaal! Daarna was ze maar om de drie maanden krols.

Ze was al Internationaal Kampioen voordat ze haar eerste nestje kreeg, was in een kalenderjaar zelfs een keer de vijfde beste poes van Felikat - dat heeft haar vader, maar dan bij de katers, ook een keer gepresteerd - én ze was al met drie jaar Groot Internationaal Kampioen.

We hebben met haar eerste nest wel even een soort déja vu gehad. We waren helemaal naar een plaatsje bij Hamburg naar Ramon getogen en wat bleek? Ze was niet meer krols genoeg :-( We mochten van de mensen van Ramon een paar dagen blijven logeren in de hoop dat de krolsheid terugkwam, maar helaas. Wel was het een perecte gelegenheid om deze bijzonder vriendelijke kater beter te leren kennen. Hij drong zich helemaal niet op en omdat wij in dezelfde kamer sliepen als de tortelduifjes kon het gebeuren dat Huibert op een ochtend wakker werd met Ramon pal naast zich. Gelukkig lukte de dekking de volgende keer, wel een half jaar later want zo vaak ik Nieckje niet krols, wel en het resultaat was indrukwekkend: vier prachtige wildkleur Somalipoesjes. Ze bevalt net zo makkelijk als onze eerste poes, Shirezah, uit 1982 waar Nieck in de zevende generatie van afstamt. Haar bevallingen gaan net zo spinnend en ontspannen. Ze is echt zo'n moederpoes waar het zelfvertrouwen vanaf spat. Ze weet precies wat ze wil en het woord nervositeit staat niet in haar woordenboek. De hormoontjes rondom het zwanger worden en zogen doen haar blijkbaar goed want ik vind haar op haar mooist juist in die periodes.

Katja met haar pasgeboren nestje.
Mijn eerste kennismaking met Nieckje en haar zusje.
[klik voor een uitvergroting]
Het glimmende plekje op haar kopje komt van de wasbeurt door papa Rooster. Dat pootje van papa over haar schouder. Zo lief! Ik hoop dat ik ooit nog eens een foto vindt dat Nieckje bij Rooster ligt te sabbelen. Dat dit mocht heeft haar een ideale en erg lange kattenjeugd gegeven.
Op twee april 2005 hebben wij Nieckje weggebracht voor een logeerpartijtje bij een heel lief katertje, ook weer in de buurt van Hamburg. De kater heet Harry Potter en is de kleinzoon van Ramon, de vader van haar eerste nest. Dat gezellige weekje is niet zonder gevolgen gebleven en op 6 juni zijn haar kittens geboren: vijf prachtige sorreltjes!

De trotse vader is als dank voor bewezen diensten inmiddels gecastreerd is. Een ontzettend lief dier dat heel spontaan ook met voor hem vreemde mensen omgaat. Zijn officiele naam is: Foxgarden's Harry Potter. Het was nooit de bedoeling dat hij voor nakomelingen zou zorgen, maar dankzij een speling van het lot zijn er twee prachtige nestjes geboren.

Alle foto's en uiteraard hele verhalen over dit nestje staan in het item Nieckje x Harry in de rubriek 'Nestjes'.

[klik voor een uitvergroting]
Wat kan je anders doen wanneer je hoogzwanger bent dan uitgebreid in het zonnetje gapend luieren?
[klik voor een uitvergroting]
Harry in de speeltunnel Het aanstaande vaderschap stond hem niet in de weg om vooral veel aan sport en spel te doen.
[klik voor een uitvergroting]
De vijf kittens, drie Somalikatertjes en twee Abessijn-variantpoesjes sieren de bovenkant van deze website.
28 april 2014

Haar achterkleindochter Jewel is zo mogelijk nog ondernemender en een grotere acrobate dan Nieckje. We zijn aan het klussen, er komt een nieuwe keuken, de wasmachine gaat naar boven etc. en er moet dus heel wat aan de leidingen veranderd worden. Daarvoor moest het plafond open - dikke pret. Vooral Nieckje en Maverick onderzochten de mogelijkheden maar tot mijn verbazing waagden ze de sprong niet. Jewel had echter met een minuut al door hoe het moest en heeft dus even voor me tussen de plafonds voor me afgestoft. Ik wilde de oude foto van Nieckje bij dat stukje over Jewel op Facebook plaatsen en wilde hem uit dit topic overkopiëren, kon ik hem niet vinden :-( Dat is niet al te best. Maar gelukkig heb ik ook andere plaatsen waar ik foto's heb opgeslagen dus bij deze, de actiefoto van Nieckje, ooit, zwanger en wel, op de muizenjacht in de keuken.

Helaas alleen een heel klein fotootje van onze acrobate. Ergens op deze website staat wel een grotere, maar waar??
[klik voor een uitvergroting]
Achterkleindochter Jewel met de kittens van haar eerste nest. Van haar tweede nest hebben we het poesje Sher Shirezah als huisgenootje gekregen.
Zaterdag 23 april 2016

Tot onze verbijstering moesten we Nieckje op tweede paasdag 28 maart met spoed laten inslapen om te voorkomen dat ze zinloos zou lijden. We wisten dat ze kanker had doordat er ooit een mammatumor kans had gezien om uit te zaaien maar ze had nergens last van. Ze is diverse malen geopereerd aan deze mammatumoren maar toen we in november 2014 er weer eentje ontdekten, hebben we haar er niet meteen aan laten opereren. We deden dit altijd extreem snel. We zijn zelfs wel eens doordeweeks naar een andere praktijk uitgeweken omdat we de volgende dag niet bij onze eigen dierenartspraktijk terecht konden. Mammatumoren staan erom bekend dat ze bijzonder snel kunnen uitzaaien. Onze oude Abessijnse poes is ook meerdere malen aan deze kwaal geholpen en toen zij op haar oude dag ernstig nierfalen kreeg, was het beter om haar nieren niet te belasten met de narcosestof. Tot onze verbazing bleef het kleine tumortje nog jarenlang een piepklein knopje en is zij uiteindelijk aan nierfalen overleden. Iedere operatie heeft zijn risico's en die bij mammatumoren heeft als bijkomend risico dat de tumor door de operatie geactiveerd kan worden waardoor er een kans bestaat dat de poes nog maar een half jaar te leven heeft (dat is Oentje overkomen). Bijkomende reden waarom we er voor kozen om dit risico niet te nemen was omdat we in diezelfde week ook ontdekten dat haar vier haar jongere kleindochter Tresca ook zo'n mammatumortje bleek te hebben. Bij haar was het idee om haar al een half jaar later te kunnen verliezen helemaal onbespreekbaar en dit maakte dat we voor het eerst in al die jaren dat we oudere ex-fokpoezen hebben, er dus voor kozen om niet te opereren. Nadat bleek dat de tumoren zich bij Nieckje en Tresca veel sneller ontwikkelden dan bij Sijntje, voelden we ons heel bezwaard dat we deze beslissing hadden genomen. Alsnog opereren zou het risico alleen maar vergroten dus we konden niet anders dan maar hopen dat ze zo lang mogelijk hun gezondheid zouden behouden. Tot onze vreugde gedroegen ze zich allebei ondanks de wat groter geworden tumoren prima. Hun eetlust was tot op de laatste dag bijzonder goed en zelfs op hun laatste levensdag was er nog veel kwaliteit van leven.

[klik voor een uitvergroting]
Nieckje op de foto ter gelegenheid van haar 14e verjaardag met de kerst van 2015.
[klik voor een uitvergroting]
Drie dagen voordat Tresca instortte; alle drie onze wildkleur poesjes genietend van het zonnetje.
[klik voor een uitvergroting]
Onze hondenvriendin.
[1]  2  volgende pagina >>
Terug naar overzicht