Afgelopen zondag waren we met het stel op de clubmatch van de Kuvasz Vereniging Nederland. Beiden waren alleen ter verhoging van de feestvreugde mee. Het was weer een hele gezellige dag en Pol en Eesz hebben heel veel knuffels en bewondering, Eesz vooral vanwege haar leeftijd, geoogst. Ik had natuurlijk zelf ook een kiekje als aandenken gemaakt (en op Facebook gezet) maar Eesz heeft geschitterd als fotomodel. We zijn erg blij met de mooie foto die Peter van der Meijden van haar heeft gemaakt. Ook zijn we uitgenodigd om over Eesz te schrijven voor de rubriek Kijk op een Kuvasz. Ik ga me uitleven, zo fijn om uit te kunnen dragen wat voor een heerlijke meid zij is en hoe gelukkig we met haar zijn. Hoe ouder, hoe liever en ze was altijd al zo lief. Omdat dat fotootje op Facebook kwam, deed Polly Christiene denken aan een getekend hondje. Geen idee of die van een tv-serie of strip is. Maar schattig is dat hondje zeker. Aangezien Haarlem dé stripstad is, houd ik het er maar op dat ze inderdaad een keer is gespot door iemand die kan tekenen.

We zijn toch wel zo blij en dankbaar dat het zo goed gaat met Eesz. Vorige maand hebben we haar 15e verjaardag kunnen vieren. Ook had ze wat aan een voorpoot en heeft ze een tijdje met een schoentje moeten lopen. De ach's waren niet van de lucht wanneer mensen haar er dapper mee zagen lopen. Haar gangwerk is heel bijzonder. Haar achterpoten doen twee passen terwijl haar voorpoten er vier doen. Ze lijkt wel een Hackneypaardje. Ik heb een paar filmpjes van de wandeling van vandaag gemaakt. Vooral in het begin zijn ze amper te zien, aan het eind (2 min.) is het duidelijker maar ooit worden ze hele dierbare herinneringen. Eesz en Polly in het wandelbos Groenendaal.

Polly loopt er momenteel niet op haar mooist bij. Ik ben halverwege een knipbeurt maar de verbouwing van de keuken neemt vrij veel aandacht. Ach ja, Polly zit er niet mee en morgen is er weer een dag. Ik wil haar wel graag voor de komende training (behendigheid) weer netjes hebben. Tegenwoordig train ik weer met haar. Dit deed ik al vanaf het begin. De puppycursussen en de gehoorzaamheidscursussen. Daarna de behendigheid maar toen de parcourtjes langer werden, viel het mij te zwaar en nam Huibert het over. Dit is een hele tijd heel goed gegaan en Polly zat al bijna op wedstrijdniveau maar op een gegeven moment was de spirit eruit, vond ze het niet meer leuk. Er is ook iets bij haar veranderd. Medio september toen Pici overleed, is ze behoorlijk veranderd. Ze durft bijv. de trap niet meer op. Eerder deed ze niet liever zodra wij het traphekje een seconde hadden laten opstaan. Ook ging ze steeds meer slipperig lopen op de inderdaad vrij gladde vloer in de huiskamer. Het vreemde is alleen dat ze er 3,5 jaar geen last van heeft gehad. Heeft ze een blessure gehad, heeft ze last van Patella Luxatie? We weten dat haar knietjes niet super stevig in elkaar zitten en dit is wel een punt van grote zorg. We doen nu op de vroege zaterdagochtend bij het veteranengroepje van de KC Kennemerland en zo te zien heeft ze er wel weer meer plezier in. Alleen wanneer het regent doet ze die vieze natte slurf bij voorkeur maar één keer en gelijk heeft ze.