De buurvrouw staat op een stoel in haar tuin terwijl haar kat met een levende muis aan het dollen is. Huibert is er heen en ik kan alle vorderingen van achter de tuinmuur volgen (de muis is ontsnapt!). Het is nu vrij warm en dit is niet mijn pakkie-an. 'Ieder nadeel heb ze voordeel' en nu heb ik wel alle tijd om hier wat foto's en nieuwtjes te plaatsen.

We genieten enorm van Jewel; wat een vrolijk en gezellig katje is zij toch. Ondertussen huppelen de kittens al door het hele huis; alleen de trap is nog verboden gebied. Ze zijn ook al wel eventjes in de tuin geweest maar daar zijn ze nog niet echt aan toe. De kittens van Gidget doen het wat dat betreft veel beter. Die hebben een aangenaam grasmatje én bomen waar je leuk in kan klauteren. Onze a.s. Lexie heeft eerder geoefend op de spijkerbroeken van haar mensen en nu is ze dus met het echte werk bezig. Ze kan ook al heel goed spinnen. Oh, wat verheugen wij ons op dit beeldje van een diertje. En voor Jewel is het ook erg leuk om wat jongs over de vloer te houden. Begin september gaan Kimo en Kira naar hun eigen mensen en omdat het nestje waar Lexie inzit even oud is, kan zij in dezelfde periode hier komen wonen. Jewel hoeft alleen maar even aan de andere kleur te wennen (en katten zijn behoorlijk kleurenblind dus na een begeleide kennismaking kunnen ze hun speelbezigheden samen voortzetten. De enige echte boom hier is de beuk van de buren die nu wel eens van nut is – met deze temperatuur kunnen we wat schaduw wel gebruiken. De andere bomen zijn niet meer echt. De stammen wel maar ze, de jungleboom en de twee boomstammetjes, een eik en een appel zijn afgezaagde stukken hout. Voor sport en spel maakt het onze katten niet uit of er nog wel of niet echte blaadjes aan kunnen komen.

De blogspot van Gidget en haar nestje, zie hierboven, is wel een aanrader om even naar te gaan kijken. Zulke leuke foto's. Kan ook niet missen want ze zijn niet alleen prachtig maar ook geweldig leuk. Lexie is dus ons meisje maar haar twee broertjes zijn nog beschikbaar voor de juiste mensen. Omdat ik eigenlijk teveel foto's van onze kittens heb, plaats ik m'n foto's ook op een blogspot.

Ik ben heel erg trots op mezelf. Het is me onlangs gelukt om links te maken. I.p.v. de hele (lange en lelijke) URL kan nu met een woord worden volstaan. We zijn hier heel druk met klussen. We zijn bezig in de keuken en één deel is al in gebruik. Ik de kastjes en de katten het werkblad voor het raam. Er stond altijd al een mandje maar nu is er meer ruimte dus nu staan er twee. Anches en Nieckje zijn degenen die deze bezet houden.

We hebben even in de zorgen om de kittens gezeten. Eerder hadden ze diarree gehad maar dat was helemaal over. Nu spuugde Kira een paar keer. De ene avond twee keer wat slijm en de volgende ochtend haar ontbijtje kipfilet. Daarna bleven haar hapjes erin en vanmorgen heb ik ze ontwormd, Je weet maar nooit of wormen hiervan de oorzaak waren.

De Pumi's moesten ook weer worden geknipt. Ik ben met Polly nog niet echt klaar en ik denk dat haar oortjes toch ook wat korter geknipt moeten worden. Bij Pici ben ik halverwege gestrand. Haar lijfje is erg gevoelig en ze liet zich niet meer optillen. Haar pootjes knippen moeten we eerdaags samen doen.

Eeszje, de witte hond die laatst een zware operatie moest ondergaan, doet het behoorlijk goed. Ze krijgt alleen wel hormonen om de incontinentie te remmen, ze moet ervoor in huis helaas een luierbroek dragen, en ze krijgt om de 3 à 4 weken een cortisoneninjectie als pepspuit. Al met al zijn we helemaal niet ontevreden over haar, zeker gezien haar leeftijd. Met haar wandelen is nu een extra groot genoegen.

De kittens zijn vandaag vijf weken geworden. Het puppyrennetje is al weer opgeruimd. Kimo liep opeens door de kamer en op deze leeftijd kunnen ze inderdaad eruit klauteren. Van het konijnenrennetje dat ze nu hebben, weten we dat dit ze ook maar voor een paar dagen veiligheid biedt dus we hadden iets nodig om de binnenkant van het rennetje mee te bekleden. Anders klauteren ze gewoon via de spijlen omhoog. Last van hoogtevrees hebben ze niet bepaald. Het was een hele toer om het juiste materiaal ervoor te vinden. Geen enkele bouwmarkt had wat wij wilden. Uiteindelijk zijn we geslaagd bij een winkel voor verf, behang, raamdecoratie etc. Het stevige maar soepele plastic was precies wat we zochten. Ik ben benieuwd wat Shabanou hiervan vindt. Vannacht, toen die binnenbekleding er nog niet op zat, had ze wel een kitten de trap opgesleept. Als ze maar even een tikje onrustige indruk maakt, neem ik de kittens preventief mee naar boven.

Helaas zijn de kittens wat ziekig. Op de een of andere manier hebben ze een nare bacterie opgelopen en hebben ze last van hun darmpjes. Het gaat al weer de goede kant op en zo te zien aan hun spel en gedrag hebben ze er amper, ze moesten wel in bad, last van. Ze waren echt vies.

Zondag zijn we bij Cuty geweest. De Kjoet! Zij is een heel speciaal katje. Cuty heeft als vier dagen oud kitten een flinke smak gemaakt en is gehandicapt geraakt. Hoe het precies zit met oorzaak en gevolg is niet te achterhalen maar Cuty zal altijd in haar doen en laten een kitten blijven en een probleem met haar motoriek houden. Soms speelt dit op en zitten haar mensen goed in de zorgen. Katten met een handicap zijn heel zeldzaam, zeker wanneer je dit vergelijkt met mensen. In alle jaren dat wij fokken was Cuty de eerste. De enige andere was Younie die waarschijnlijk door zuurstofgebrek tijdens de bevalling spasticiteit kreeg. Na een aantal weken was duidelijk dat er voor hem geen fatsoenlijk kattenleven mogelijk was. Hij kon alleen nog maar rondjes kruipen. Cuty hebben we langer gehouden omdat wij anderen niet met deze grote zorg wilden belasten. Maar hier ging het echt niet. Door de trap in de huiskamer en haar gewoonte om de trap juist op het steilste deel te willen nemen, viel ze meer dan eens van de trap af. Door haar innemende persoonlijkheid waren er zelfs meerdere mensen zo gecharmeerd van haar dat zij voor haar wilden zorgen. Monique, Mathijs en Quintijn zijn haar mensen geworden en een aanhankelijker katje dan de Kjoet is er niet. Later is haar jongere halfzus Fleur bij haar komen wonen. Zorgenvrij is het leven met Cuty allesbehalve en af en toe stort ze in. Opvallend is dat Fleur al voor die tijd meer naar haar toetrekt en haar dan ook wast. Onlangs ging het weer niet zo goed met Cuty maar toen wij een paar dagen geleden langskwamen, zette ze letterlijk haar beste pootje voor. We hopen zo dat dit in-en-in lieve en kwetsbare katje nog lang een zo goed mogelijke gezondheid mag behouden.

Vandaag is Tresca krols geworden maar Jack moet weer een weekje op een houtje bijten want we willen voor Tresca een kater uit de wildkleur-/sorrelfamilie. We waren gewend om bij krolsheden wanneer er niet gedekt mag worden om de poes en de kater gescheiden te houden. Maar al heb je er zes deuren tussen, ze wéten dat er een krolse poes en dekkater in huis zijn. Een tijdje geleden hebben we het uitgeprobeerd hoe het zou gaan wanneer we beide dieren broekjes zouden laten dragen om een ongewenste dekking te voorkomen. De kater is dit toch al gewend om huiselijk verkeer te kunnen krijgen (anders sproeit hij het hele huis onder) en krolse poezen blijken ook alles te accepteren. Omdat we hier onze eigengemaakte gehaakte broekjes gebruiken en 'het' in principe ook door de stokjes heen zou kunnen, heeft Jack er zelfs twee, een luierbroekje, aan. Als een kat het echt wil, heeft hij dat broekje zo uit. De dieren zijn nu zoveel meer ontspannen. Ze zijn het gehannes vrij snel zat en gaan dan gezellig bij elkaar liggen tutten. Over twee weken gaan we op stap om de kater die we graag voor Tresca willen te laten testen - duimen dus! het gaat allemaal niet vanzelf, het krijgen van die nestjes met die zeldzaam verrukkelijke karaktertjes in die oogstrelende verschijning.

We zijn vanavond enorm geschrokken: ons verrukkelijke, gave, vrolijke, ondernemende kittentje Jewel dat zich met alles hier in huis bemoeit, sprong vanaf het aanrecht naar beneden maar belandde met haar achterpoot in een lade die op een kiertje openstond. Ze had zich flink verdraaid en kon niet echt op die poot staan. Ik zag mijn geest al dwalen, cancelde meteen ons uitstapje en was in gedachten al bij een dierenarts (zaterdagavond, duur!!!). Maar gelukkig trok het allemaal heel snel bij. Ze trilde eerst als een espenblad, wilde niet eten maar na een knuffel en extra lekker eten, ging het opeens de goede kant op. Blijkbaar had ze de schrik overwonnen want even later sprong ze gewoon bij me op schoot. Pjoe, wat een opluchting dat er niets ernstigs aan de hand bleek.

Ik ben bezig om de pagina 'In de loop der jaren' aan het herschrijven. Ik had deze pagina nooit afgemaakt. Ik ben nu helemaal overnieuw begonnen. Ik ben nog maar in 1987 maar ik heb het nu beter in mijn hoofd hoe ik het wil hebben. Alleen nu nog de foto's. Van onze eerste dieren zijn er amper of geen foto's en dat wordt dus een speurtocht. Ergens moeten er nog dia's zijn waar de Snoepjes (we hebben ooit twee lapjespoezen gehad) op moeten staan. Zij horen ook op die pagina.

Vandaag was Shabanou voor het eerst met haar kittens in de huiskamer. Jewel vond het dolletjes. Dat was nog eens leuk speelgoed! Dit maakte Shabanou best onrustig. Ik ben bij haar blijven zitten en toen werd ze rustig. Uiteindelijk is ze de hele middag en vooravond beneden gebleven.

Straks kan ik een bakfiets afhalen die ik voor dit weekend gehuurd heb. Ik wil zo graag met Polly toeren. Mandje met eten en drinken mee en karren maar (wel met trapondersteuning). Het belooft verrukkelijk weer te worden. Ik verheug me enorm.

Wat ook al lukte was het vinden van een stuk muziek dat me enorm intrigeerde. Half YouTube op gitaristen afgezocht zonder het gewenste resultaat maar toen ik het nummer een keer op de radio hoorde, blueszender van de KPN, hier 929, kon ik een deel ervan met mijn telefoontje opnemen. Gisteren togen Huibert en ik naar een platenzaak. Bij de eerste winkel bleken ze dit nummer niet te kennen, bij de tweede ook niet maar daar bleek een van de medewerkers een app te hebben die het gitaarstuk herkende. De techniek staat voor niets! Maar Huibert ook niet want hij had al de naam van de gitarist genoemd. Het is The Prophet van Gary Moore. Ik ben zo blij dat ik dit nu heb. En gisteren bracht de post ook nog een grote doos. Ik had geen idee wat dat kon zijn. Ik had niets besteld. Bleek het een cadeau te zijn. Erg leuk en Jack en Jewel hebben graag geposeerd voor de foto hiernaast. We hopen heel vaak een of meerdere katten in deze nieuwe mand aan te treffen.

Dat twee kittens over de vloer minder druk is dan eentje, is weer eens een keer bewezen. Twee kittens houden zichzelf bezig terwijl eentje veel meer op onderzoek is, je beleg probeert te stelen, kijkt of je tenen ook speelgoed zijn etc. Jewel heeft nu haar rustpunt gevonden: in mijn fleecejasje waardoor die nu weer te warm wordt door haar warme spinnende lijfje terwijl ik mijn laptop op schoot heb. Om te schrijven hoe het met Jewel en het andere jongspul gaat. Prima dus. Jewel eet nu ook wat brokjes. Dat krijgen ze hier alleen als tussendoortje maar voor een kitten is het wel handig dat ze dit ook eet want die kleine maagjes hebben veel vaker een hapje eten nodig dan de volwassen dieren. Ik moet weer wat kipfilet gaan drogen want dit is nog beter voor een tussendoorhapje voor een opgroeiend kitten én een zogende moederpoes. Het gaat fantastisch met Shabanou en haar kittens. Jewel vindt het daar ook erg gezellig en ik heb haar een keer 's morgens slaperig uit het kraammandje zien komen... Ze zou de echte kleintjes kunnen verdringen bij de tepels en dat mag niet gebeuren. Maar de weegschaal vertelt dat de kittentjes niets te kort zijn gekomen. Integendeel, ze zijn zo rond dat ze er bijna van omrollen. Ze zijn nu precies twee weken oud en goed op schema met hun groei. Het katertjes krijgt de naam Kimo en hij begint nu zijn oogjes te openen. Gelijktijdig daarmee kunnen ze ook gaan horen en het is zo leuk te zien dat ze op me reageren. Ik kan hem nu tijdens de knuffelsessies aanspreken met Kitty Katerman Kimo. Ik zat gistermiddag te zoeken naar een leuke naam voor het poesje en op dat zelfde moment schreef iemand een email met de vraag of zij misschien hun nieuwe huisgenootje zou mogen worden. Het eerste huiswerk voor die mensen die natuurlijk een mooie naam voor haar vinden. Eerder hebben we al een Kala Kalindi en Kelly Kathleen gehad. Ik vind dit namen erg geslaagd. Voorlopig volstaat Kitty wel.

Ik wil zo graag met Polly uit fietsen gaan alleen mijn huidige hondenkarretje is erg mooi maar niet gezellig. Deze kar hangt achter mijn fiets en ik wil haar juist graag voor me hebben. Dan kan ik haar heerlijke bekkie met de wapperende oortjes zien. Gisteren zijn we ervoor op stap geweest en voor dit weekend heb ik er een gehuurd om te kijken of ik dit kan. Ik heb van de gemaakte proefritjes wel weet en heb het sporten voor vanmorgen maar gecanceld.

Het gaat uitstekend met de kittens van Shabanou. Ze zijn zo rond dat ze ervan omrollen. Die van Gidget zijn van hetzelfde idee. Niet zo vreemd ook want de kittens van deze twee nestjes zijn driekwart broertjes en zusjes van elkaar. Het poesje heeft haar ogen al zo goed als open maar het katertje wacht er nog even mee. Foto's van kittens met hun ogen dicht zijn niet zo spannend maar ik heb toch de nodige gemaakt. Het maken van de blogs op BLogspot gaat best goed, alleen het doorlinken kon beter. Helaas moet het adres even gekopieerd en geplakt worden om er te komen. Van Gidgets nestje is er ook een blog.

Wat ook goed gaat, is het dragen van de incontinentiebroekjes door Eesz. Het lijkt wel alsof ze weet dat ze nu veel schoner blijft. Eerder liep de urine door haar vacht zelfs naar haar flank en moest ze echt schoongespoeld worden. Dat die luierbroek geen overbodige luxe is, zie je wanneer de broek uitgaat - hij is dan zwaar van het vocht. Het aantrekken gaat ook behoorlijk goed dus we zijn heel blij met deze oplossing. Nooit gedacht trouwens dat we naast een dekkater met een broekje aan ook een honden in een broek zouden 'hijsen'.

We zijn heel trots op Jorcaatje, zoals zij zich bij haar nieuwe mensen gedraagt. Het is altijd wel pijnlijk om een kitten bij haar moeder en nestgenootjes weg te halen maar wanneer alle kittens dit zo doen zoals Jorca, is er niets zieligs aan: een enkel mauwtje in de auto en bij Willem en Marjolein was ze meer nieuwsgierig naar haar nieuwe omgeving en feline huisgenootje. Ik denk dat ze ons nu al vergeten is. Maar wij haar niet.

Zusje Jewel zoekt nu wel een andere dagbesteding maar slaat zich er kranig doorheen. Zoekt meer aansluiting bij de anderen en vindt die ook. Helemaal bij Shabanou is ze welkom. Shabanou ziet het wel zitten, zo'n lekker groot kitten erbij in haar kraammandje. Maar dit moedigen we niet aan, de kleintjes van Shabanou groeien wel heel goed maar ze zouden met Jewel erbij wel in de verdrukking raken. Nog even geduld Jewel, straks kan je met ze racen. Gelukkig is Jewel behoorlijk inventief in het bedenken van bezigheden. Zo blijkt ze over huishoudelijke talenten te beschikken en helpt ze me met bed opmaken, stofzuigen (is ze ook absoluut niet bang voor) en dweilen is helemaal leuk. Op culinair gebied heeft ze ook interesses maar voorlopig zijn die alleen gericht op het mee-eten.