|
 |
Het allerergste van dit stukje vind ik dat beweerd wordt dat katten een scheurende honger zouden krijgen wanneer zij maar twee keer per dag zouden mogen eten. Er wordt totaal voorbij gegaan aan de natuurlijke voeding voor de kat: vlees. Vleesetende katten krijgen juist twee hoofdmaaltijden per dag! Dat van die honger gaat ook naar mijn idee zeker op voor al die arme katten die van brokjes, liefst nog light ook, moeten leven; aan al die granen en plantaardige eiwitten heeft een carnivoor als de kat weinig. Moddervet van de koolhydraten zijn veel katten ronduit ondervoed. Een kat moet dierlijke eiwitten hebben in de vorm van vlees! Onze katten probeer ik op het gebied van eten juist 'graag' te houden. Ze genieten zoveel meer van het leven wanneer ze enthousiast hun eten verorberen en van een vleesmaaltijd waar ze flink bij hebben moeten knagen, kunnen ze ook zo heerlijk en lang helemaal voldaan zijn. Bijkomend voordeel is dat wanneer iedere hap afgeknaagd moet worden, het dier ook niet echt kan schrokken wat juist vaak wordt gezien bij katten die makkelijk eten krijgen (ook gemalen rauw vlees). Omdat echt natuurlijk niet meer bestaat en ik vind dat je het beste uit de verschillende mogelijkheden kan kiezen, krijgen ze hier ook brokjes. Vooral functioneel, wanneer ik wil weten waar iedereen uithangt en als tussendoortje. The best of both worlds.
Verveling en slechte voeding zijn naast het verkeer de grootste gevaren voor de kat. Over het verkeer hoef ik niet uit te weiden, hoe groot het percentage katten is dat door het droogvoer lijdt, leed aan of nog gaat overlijden door obesitas, gewrichtsproblemen, blaas- en nierkwalen, suikerziekte, is niet aan te geven maar na een blik om je heen in de katminnende kennissenkringen, valt niet te ontkennen dat er echt sprake van dierenleed is dat, goed bedoeld, de dieren wordt aangedaan.
Jewel is nu ruim zeven maanden en ze heeft haar boevenplukjes achter de oren nog. Ik hoop zo dat deze blonde plukjes blijven maar ze hebben het wel hard te verduren. Alle volwassen katten hier vinden dat zij regelmatig goed achter haar oren gewassen moet worden en net zag ik dat zelfs de kleine Lexie hier ook vol toewijding mee bezig was. Tja, ik denk niet dat die plukjes dit kunnen overleven. Ze worden steeds dunner. Een echte relatie tussen boevig gedrag en deze plukjes bestaat natuurlijk niet anders dan dat de indruk gewekt wordt. De term is ooit bedacht door Silvia Scheen omdat haar kater Tamaran, zoon van Maverick en Nieckje en grootvader van Lexie, een opvallend sociaal intelligent en ondernemend dier is. Hij heeft zijn boevenplukjes nog maar mocht Jewel ze verliezen, ze is boevig genoeg voor vier kittens dus saai zal het hier niet worden. |
|
 |
 |
De geweldige Maverick wil hier ook wel weer eens een plekje. Hij is de grootste en zwaarste kat in huis. Hij heeft een tikje overgewicht maar dit zit hem niet in de weg om nog plezier in beweging te hebben. Als dit wegvalt, is Leiden in last. |
|
 |
 |
Jewel krijgt een wasbeurt van Jack. |
|
|
|
|
 |
Zaterdag 13 oktober 2012
Al het duimen voor aangenaam herfstweer heeft geholpen. We kwamen met regen, Huibert heeft zijn eerste sigaar in het tuinschuurtje gerookt, en we gingen met regen maar daartussen konden we geen lekkerder weer hebben. We hebben nu wel heel erg veel medelijden met de mensen die nu in West-Europa op vakantie zijn.
Wij hebben dan ook de afgelopen week van onze vakantie in ons huisje van
Easterwood hondvriendelijke vakantiehuisjes
in Appelscha, met Wifi en met een speciaal voor honden afgezette tuin, echt kunnen genieten. Niet alleen het zonnetje en weinig wind maar ook het uitzicht over de landerijen en de hondenlosloopgebied in het bos maar 200 meter verderop waren cadeautjes. De beheerder had gezorgd voor verschillende – geplastificeerde – overzichtskaarten van de wandelgebieden waardoor we eruit hebben kunnen halen wat maar mogelijk was. Zelfs op de heide en het Canadameer hebben we kunnen wandelen. Op de heide met het vee moesten de honden natuurlijk aangelijnd maar dat was geen bezwaar, tevreden als ze al waren na het dollen in het losloopgebied waar vanuit we iedere wandeling startten. Op een gegeven moment waren er twee bokken van verschillende schapenrassen die toch wel heel erg veel belangstelling voor ons, misschien wel Eesz, omdat ze inderdaad op een schaap lijkt ;-), bleken te hebben. Ook moet je er niet vreemd van opkijken wanneer deze bokken hun territorium willen beschermen. Gelukkig kozen ze er uiteindelijk voor om ons met rust te laten.
De wandelroutes waren ook met gekleurde paaltjes aangegeven maar de navigatie van onze nieuwe mobieltjes heeft ons toch meerdere malen weer op het rechte pad gebracht (zouden er idioten bestaan die dit soort paaltjes voor de los in het bos gooien of als souvenir meenemen?). Ook het meeshouwen van een fotocamera hoeft niet meer. Met onze Samsung Galaxy's zijn prima foto's mee te maken. Alleen een tip voor de fabrikant; een polskoordje want ze kunnen makkelijk uit je handen schieten en ik denk dat ze niet tegen een valpartij kunnen.
Onze honden hebben nu een dusdanige leeftijd dat we iedere dag in gezondheid moeten koesteren. Eezs trouwens opgefleurd van de extra beweging. We verbeelden ons dat haar achterhand iets krachtiger is. Het voorpootje van Pici, was al een zwakke plek, kreeg wel problemen. Ze heeft er behoorlijk mank door gelopen maar zoals altijd, blij van zin met haar staartje dapper in top. Polly was ook een feest en wanneer we ergens anders heengingen, na de wandeling, mocht zij mee. Zoals uit eten gaan. Meestal maakten we zelf een potje maar uit eten is wel zo feestelijk. De eerste keer gingen we naar een Chinees (ik zeg maar niet in welk plaatsje want we waren daar de enige klant en het eten was koud). Bij binnenkomst keek de gastvrouw erg vies naar Polly en toen we weggingen liep ze met een stofzuiger… Ik denk dat ze een vergrootglas nodig had om een haar van Polly te vinden want dit type hondjes verhaart niet :-) Een paar dagen later gingen we naar een andere Chinees voor een herkansing. Huibert is gek op dat eten en hier in het centrum van Haarlem is er niet een meer. Bleek er een bordje op de deur te staan dat het verboden voor honden was. Uhum. Dus geen Chinees. Om de hoek was een pizzeria – dan maar Italiaans, dat vinden we ook erg lekker. Dus niet. Ook verboden voor honden. |
|
 |
 |
Tja, binnenshuis roken mag je je medemens niet meer aandoen. En daar sta je dan met je sigaar tijdens de laatste regenbui. |
|
 |
 |
De volgende dag was het al heerlijk weer. We hadden er even niet aan gedacht dat Sijntje door de openstaande schuifdeur ook naar buiten kon. Hier zit ze gezellig bij me en ze taalde niet naar ontsnappen. |
|
 |
 |
De tuin had door de bomen gedeeltes met zon en met schaduw en dit was het uitzicht. |
|
|
|
|
 |
|
 |
|
 |
 |
Sijntje moest natuurlijk ook een nieuw krabpaaltje hebben.
|
|
 |
 |
Het was genieten met onze Hongaarse hondenbrigade van de prachtige natuur. |
|
 |
 |
Onze Pumimeisjes. |
|
|
|
 |
Woensdag 3 oktober 2012
Toen Lexie drie weken geleden bij ons kwam wonen, at ze als kleintje nog niet echt alles i.t.t. tot de andere kittens van haar vader (Jack is een hele goede eter). Maar vorige week nam haar eetlust af, werd ze steeds zinniger en ik moest allerlei liflafjes en extra aparte hapjes voor haar maken totdat ze die ook niet meer wilde. Gelukkig maakte ze verder geen zieke indruk maar dit zette me wel op het verkeerde spoor. Waar ik zinnigheid dacht te zien, speelde misselijkheid. Misselijkheid ontstaat vaak door een worminfectie (die zie je zelden of nooit; hier is het zeker 25 jaar geleden dat ik wormpje heb gezien) maar toen ik haar een stukje Milbemax gaf, moest ze vrij kort erna overgeven. Ik durfde niet opnieuw te geven en gooide mijn beproefde hulpmiddel voor de zware gevallen, echte oudjes die ernstige problemen hebben, in de strijd. Ik wil per se altijd een zakje, een soort sondevoeding, in huis hebben. Misselijke katten willen dit meestal wel, aangemaakt met wat warm water, drinken maar Lexie wilde dit echt niet. Met hetzelfde flesje dat ik ook voor de kittens gebruik, heb ik haar een kleine hoeveelheid gegeven zodat ze toch in conditie zou blijven. 's Nachts hoorde ik dat ze diarree had. Er zat echt iets niet goed in haar buikje. De volgende ochtend heb ik haar een piepklein stukje Finidiar tegen de diarree gegeven en ze was weer helemaal terug. Ze wilde weer normaal met de groep mee-eten en de rosbief, volvette roomkwark, slagroom en extra lekkere blikjes hebben we eerlijk over de hele ploeg verdeeld. Ze had de Finidiar - wat is dit toch een geweldig medicijn, het zuivert en is geen stopmiddel – maar vier keer nodig. Ze had het wellicht nog wel met minder kunnen doen maar met een kitten neem ik liever geen risico en ze was met al dat slechte eten wel heel erg slank geworden. Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en alles lijkt goed.
Onze andere slanke - eigenlijk best wel overslank, we noemen Jewel niet voor niets af en toe ons topmodel – dame begint zich prachtig te ontwikkelen. Haar kleur en type was al veel belovend maar ze wordt nu was voller en haar staart begint te lijken op de lont van een vos. Nog eventjes en ze loopt misschien wel met de pluimstaart van een eekhoorn. Vosje, eekhoorns en uiltjes, zoals Somali's kunnen kijken, zijn na honden en katten mijn favoriete dieren. Ik vind deze diersoorten enorm tot de verbeelding spreken.
En allemaal leuke dingen hier en we gaan eerdaags met onze honden op vakantie. We hebben nieuwe telefoontjes en het bazinnetje van Kimo heeft dit type, de Samsung 3s ons niet alleen aangeraden maar helpt me ook op weg met het vinden van de juiste apps en het ontdekken van alle mogelijkheden. De navigatie heeft me vanmorgen al gered om tijdig op mijn afspraak ergens te verschijnen. Onze vorige smartphones, de Blackberry's, waren het niet voor ons. Ik kon er niet veel mee. Met deze kan ik zelfs deze site bijwerken (moet ik nog wel uittesten).
En vers van de pers - de enige dochter van Orchid is zo juist gedekt door Jack. Het leek er eerst op dat zij niet meer krols was maar vanmiddag toonde Jack opeens wel wat belangstelling en de eerste dekking is al een feit. In/voor het weekend na sinterklaas zouden ze geboren kunnen worden. Wat zullen die kleintjes een heerlijke gezichtjes kunnen krijgen. Unagh heeft een heel fijn harmonieus gezichtje en het mooie type van papa Maverick is ook duidelijk waarneembaar. |
|
 |
 |
Ik oefende met mijn nieuwe telefoontje de camera en toen bleek Lexie achter me te zitten. |
|
 |
 |
Zilvertjes in het groen, adembenemend mooi. |
|
 |
 |
Jewel die alsmaar mooier wordt. |
|
|
|
|
 |
|
 |
 |
Tussenstops waren ideaal voor het maken van de vakantiekiekjes. |
|
 |
 |
Uiteraard moest Polly bij de mooiere paddestoelen poseren. |
|
 |
 |
We zijn bij het Canada- of Aekingermeer geweest en deze foto is net als de eerste op dit rijtje gemaakt op het Aekingerzand. Nooit geweten dat Friesland zo mooi was. |
|
|
|
 |
Ik schreef hierboven wel zo enthousiast dat ik met het nieuwe mobieltje deze site zou kunnen bijwerken maar dan moet ik dit wel doen. Zie hier, het bewijs. Het kán! |
 |
 |
Kimo kon geen beter adresje krijgen. Niet alleen lieve baasjes die ook nog het dakterras catproof gaan maken... |
|
 |
 |
maar ook mede-Somalikater Toto heeft hem als een echte katermoeder geadopteerd. |
|
 |
 |
Zijn prachtige ouders Jack en Shabanou. Op 21-10 in Uitgeest live te bewonderen. |
|
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
<< vorige pagina
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
[32]
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48 volgende pagina >> |
 |