Sijntje heeft het deze week wel erg spannend gemaakt. Keer op keer kreeg ik haar alleen met heel veel moeite aan het eten. Gelukkig lijkt het nu weer de goede kant op te gaan en hebben we niet alle problemen tegelijkertijd want we hebben nu problemen in de groep. Door geluidsoverlast :-( Vlak bij ons werd er oude dakbedekking met een gigantische knal op straat gegooid. Ik was niet de enige die schrok, het klonk als stevig vuurwerk, maar zonder het inleidende geknal kwam hij ook bij de katten goed aan. Vooral bij de moederpoezen die nu begrijpelijk extra alert zijn om hun kittens te beschermen. Helaas heeft Jewel haar schrik van de knal en de schrik van Orchid die net bij haar liep met elkaar gecombineerd en mag de lieve Orchid niet meer in de buurt komen. Alle bruine poezen moeten ook voorzichtig zijn want Jewel is al een paar keer als een duveltje uit een doosje achter een andere wildkleur poes aangestoven. Gelukkig kijken die dan meestal om met een blik van 'Wat heb jij nou?' maar zorgwekkend is de situatie wel. De kraamdoos is vervangen door een mand en die staat in een kooi waarvan het luikje als het nodig is even dicht kan. Vanmorgen ging het allemaal weer zo goed, iedereen kon bij haar even komen buurten/kijken of er nog wat lekkers staat, maar toen Orchid langskwam was het weer mis.

In het topic voor beide nestjes staan weer heel veel nieuwe foto's en videootjes. Nestjes Lexie en Jewel. Nog meer foto's en filmpjes op zondag de 13e.

Afgelopen maandag, precies op de verwachte datum, beviel Jewel van haar nestje van Boris. Alles ging meer dan voorspoedig. De poezen uit haar familie bevallen opvallend gemakkelijk. En een kleine anderhalf uur later was de wereld vier prachtige Somalietjes rijker. Ik schrok heel even een beetje van de eerstgeborene. Die was zo verschoten en in sommige gevallen wordt een verbleekte vacht door een of andere infectie veroorzaakt en dit heeft soms gezondheidsrisico's. Meteen nadat deze gedachte bij me opgekomen was, wist ik al hoe het zat met dit kitten. Deze knaap is een blauwe Somali. De eerstgeboren blauwe ooit in huize Meijer. Cattery Silfescian had al eerder de blauwe Noën en haar blauwe zoontje Obi gekend maar die zijn niet bij ons geboren.

De kittens van Lexies nest zijn al hele bullen. Ze wegen al zo rondom de 300 gram. De trotse eigenaresse van de vader van dit nestje had foto's van de kittens op Facebook gezet en een collegafokster, de fokster van de grootvader van dit nest, zag wat ik niet had gezien en ook niet had verwacht - het enige katertje van dit nest, de laatst geborene, is geen zwartzilver variant maar een blauwzilvertje. In één klap twee blauwtjes rijker.

Maar katten fokken is niet alleen rozengeur en maneschijn. Er overlijden wel eens kittens maar meestal zie je binnen de eerste 24 uur wel aanwijzingen dat er iets mis aan het gaan is. Maar nu ontwikkelde ieder kitten zich uitstekend, de groei en het gedrag was perfect, de moedertjes ontspannen en gelukkig maar toch ging er iets mis. Donderdagochtend trof Huibert het poesje van Jewel overleden aan in de kraammand. Gezien het gedrag van Jewel mag ik veronderstellen dat zij niet geleden heeft want moederpoezen met een gezondheidsprobleem in hun nest worden heel erg onrustig maar het zelfverwijt bij mezelf was heel erg groot. Van 'had ik er toch maar bij blijven slapen' tot 'de rand van de nestdoos was te hoog en dus te onhandig voor Jewel om er in het donker overheen te komen'. Omdat ik vind dat we moeten doen wat in ons vermogen ligt om de oorzaak te vinden, heb ik dit poesje gisteren naar 'Utrecht' gebracht. Ik hoop dat dit bruikbare informatie gaat opleveren. Bij eerdere kittens vroeger leverde het onderzoek eigenlijk geen informatie op.

De kittens van Lexie doen het uitstekend. Dat komt ook vooral door de goede zorgen van mama Lexie. In het begin was ze onzeker en wilde ze mij er graag bijhouden maar inmiddels loopt ze me niet meer achterna en gaat ze uit zichzelf naar haar mandje terug. Instinctief weet ze nu ook dat ze niet doorlopend in de kraammand hoeft te zijn want in de natuur moet de moederpoes ook op pad. Op jacht en dat neemt wel even meer tijd in beslag dan hier even dat maaltje Carnibest of lamshart.

Aan moeders eetlust is niets aan te merken, gelukkig maar, want ze produceert heel veel melk. Soms worden moederpoezen misselijk met alle nare gevolgen voor haar eetlust en dus haar conditie en uiteindelijk de kittens. Ik ben ervan overtuigd dat de oorzaak daarvoor kan weggenomen door de moederpoes vrij kort na de bevalling (binnen 48 uur) te ontwormen. Ooit heb ik ergens gelezen dat door de hormonen van de bevalling cystes met wormenlarven geactiveerd worden en de ontworming kan voorkomen dat die larven zich kunnen ontwikkelen tot volwassen wormen die met hun eitjes via de moedermelk de kittens besmetten. Met de meest zorgvuldige ontwormingen en met de beste middelen (Banminth en Milbemax) kunnen besmettingen niet voorkomen worden en daarom worden de kittens ook iedere twee weken na hun vierde levensweek ontwormd.

De vuistregel voor de groei van kittens is ongeveer de verdubbeling van het geboortegewicht per week en daar gaan de twee eerst geboren kittens nu al overheen. De twee laatst geborenen moesten dat maar niet doen. Dan groeien ze te hard. Meer foto's etc. zet ik in hun nesttopic.

Nestjes Lexie en Jewel

(De pagina opent in een nieuw venster)

Lexie is vandaag, precies op de uitgerekende datum, bevallen van vier zwartzilveren kittens. Een kort filmpje van de verzorging van het eerste kitten: Eerste kitten van Lexie en BenBen Er zitten ook Abessijn-variantjes tussen zoals Kala Kalindi, een tante van Shabanou. Wie kort of langharig is, moet ik straks nog even wat beter gaan bekijken. We hebben drie zwartzilveren poesjes. Hun broer kwam gelukkig als laatste. Met zijn 121 gram kwam dat wel zo goed uit. De eerste is geboren om 11.10 uur met een gewicht van 101, nr. 2 meldde zich om 12.40. Zij woog toen 98 gram. De derde poes (115 gram) kwam om 14.00 uur ter wereld en een half uur later kwam broerlief dus. Alles lijkt in diepe rust in het kraammandje. Ik heb het gedeeltelijk verschoond en straks ga ik kijken hoe ze het precies met ze gaat, of ze alle vier wel echt goed drinken. En foto's uitzoeken en nieuwe maken natuurlijk. Hier staat het Nesttopic

(25 september. De kittens groeien als kool en omdat ik Lexie veel gezelschap houd, en wat ziekig ben, had ik mooi de gelegenheid om de vakantiefoto's en -filmpjes'in te plakken'. Vakantie Elsloo met onze honden én Sijntje.)

(De kittens zijn: drie Abessijn-variantjes en één Somalipoesje. Allemaal zwartzilver en de laatst geborene is een katertje. Zonder 'tje' want hij had een fiks geboortegewicht. Het poesje dat als derde geboren werd was ook de kleinste niet, deed me vanaf het eerste moment enorm aan haar verre voorouder Sigismund, hij van de goede eetlust, denken, en is nu even zwaar als de kater.)

Gedenkwaardige dag voor Maverick vandaag. Hij moest namelijk naar de dierenarts. Bij zijn laatste controle bleek dat er iets mis met een kies was en die is er nu uit. Arme jongen, zo jong al een kies kwijt. Vanwege de narcose mocht hij gisteren na zes uur geen eten meer. Hij bleek vanmiddag bij thuiskomst een hele goede eetlust te hebben. Ik heb hem samen met de twee hoogzwangere poesjes laten eten. Zij zouden best heftig op zijn vreemde geurtjes kunnen reageren en al etende konden ze weer aan elkaar wennen. Sijntje is ook weer over haar terugval heen en ligt spinnend in mijn armen terwijl ik probeer te typen. Even eerder lag Lexie daar met haar superzware buik. Het wordt tijd dat haar kittens de ruimte gaan krijgen. Toen Huibert bij de dierenarts was om Maverick weer op te halen, kwam hij Chantal tegen, het vrouwtje van onze Dzjeedie. Dzjeedie was ooit ons meisje maar raakte in conflict met Sijntje. Toen moesten we kiezen. We hadden graag Dzjeedie willen houden maar Sijntje was in die tijd nog zo ziek dat we haar echt niet konden herplaatsen. Jade zoals Dzjeedie op papier heet, is een zilver Abessijntje die in Denemarken geboren is. Dit is haar pagina op deze onze website: Jade af Fredenslund Gelukkig voor ons en de zilver Somali heeft ze wel twee keer een nestje kunnen grootbrengen en hebben we haar kleinkind Shabanou als huisgenootje en fokpoesje gekregen om haar genen door te kunnen geven. En dit kleinkind is deze week zelf weer grootmoeder geworden én zeer waarschijnlijk wordt ze dit weekend ook nog overgrootmoeder met de kittens van Lexie. Dzjeedie is dus hun voorouder in de zesde generatie.

Ook hier vandaan willen we iedereen heel hartelijk bedanken voor al het medeleven na het overlijden van onze speciale Pici. We hebben er best vrede mee, helemaal omdat we nog zo'n heerlijke vakantie met haar hebben gehad, maar de pijn van het gemis zal nog wel een tijd blijven. Maar ooit wordt dit verdrongen door de mooie herinneringen.

Het voelt heel tegenstrijdig dat wij ons nu verheugen op het nieuwe leven dat onderweg is. Lexie heeft al een echte buik. Zo grappig om te zien, haar kleine fijne gezichtje met zo'n zwaar lijf. Maar echt last heeft ze er niet van. Ze heeft een voldoende lang lijfje zodat de kittens alle ruimte hebben. Bij Jewel valt de buik minder op, zij moet ook nog tien dagen langer wachten maar waar Lexie links en rechts even zwaar lijkt, is Jewel duidelijk ongelijk. Soms kan dit een aanwijzing zijn voor de nestgrootte, bijv. een oneven nestje maar mijn ervaring is dat dit zelden of nooit klopt. Evenals de informatie die een echo kan geven. Dan doen wij dus nooit wanneer er geen aanwijzingen zijn dat er iets niet in orde is. Wij laten ons verrassen. Hun buikjes zijn voldoende zwaar. We hoeven niet echt bang te zijn dat er eenlingetjes geboren gaan worden. Zulke kittens kunnen het vaak behoorlijk zwaar hebben. Met de bevalling, met de afnemende moederzorg omdat een eenling vaak niet als een nest beleefd wordt en het gemis aan leeftijdgenootjes. Tresca is zo'n grote poes en toen ze zwanger was van Jewel en haar zusje Jorca vroeg ik me lang af of ze wel van meer dan een eenlingetje zwanger was. Daar hoeven we ons nu bij Lexie en Jewel geen zorgen te maken. Zo spannend, zilvertjes van Lexie. Hoe zullen ze zijn??? En daarna de kleintjes van Jewel. Lexie krijgt de grote kraammand maar ik maak ook een kraammand van een paar nieuwe verhuisdozen. Ik ben heel benieuwd welke accommodatie ze gaan kiezen.

We beseffen steeds meer hoeveel geluk we hebben gehad met het weer tijdens onze vakantie. Het mooie weer is echt over en de klimboom op het dakterras staat nu meer onder de afdekhoes dan dat ze hoog en droog een zonnebad kunnen nemen. Maar die hoes wordt ook erg op prijs gesteld. Het nagelt blijkbaar nog spannender onder zo'n hoes en de klimboom is al zo geliefd. Ik hoop dat hij het najaar en de winter overleeft. Hij is niet voor het buitenleven bedoeld.